Orkun Ün

Sus çünkü ortamlara ‘Gülse Birsel kibri’ diye bir terim kattın.

Sus çünkü ‘bir insanın hiç mi vicdanı olmaz’ tartışmalarını körükledin.

Vural Çelik’in arkasından yazdıklarını unutamıyorum. Satır araları çok kötü. Gitmiyorsan gitmiyorsun cenazelere, bize ne kardeşim. Tamam gitme.

Ölü birinin ‘persona’sını nasıl tartışmaya açarsın?

Yemeğe, kahve içmeye gidiyorduk ama onu çağırmıyorduk diyorsun...

Göçmüş gitmiş adam. Neden yazarsın arkasından. Neden yanlışlarını anlatan koca bir mesaj paylaşırsın. Neden ince ince içindeki kızgınlığı dökersin kelimelere. Bunun adına da ‘veda mesajım’ yazarsın. Hiç olmadı, hiç yakışık almadı…

Komedyen Vural Çelik’in hayatını kaybetmesinin ardından sessizliğini koruyordu Gülse Birsel. Bozdu pazar gecesi ama keşke yapmasaydı.
Çelik ile ilgili anılarını anlatayım derken eleştiri sınırlarını da aştı bence.
“Herkese küsen biriydi” dedi.
“Barışmak için de hepimizden hediyeler isterdi” dedi.
Okurken devamında ne gelecek diye merak ettim ve daha ağır sözler geldi maalesef...
“Seti bırakarak yanlış karar verdi, yaptığı hatalarını yanlışlılarını buradan anlatmak istemiyorum” diye de ekledi.
Ve Gülse belki de ona bu satırları yazdıran asıl olayı da ekledi o mesajına çaktırmadan...

Sanatçı Umut Akyürek, uzunca bir süredir kızının sorunlarıyla mücadele ediyor. Birkaç gündür de bunu kamuoyuna duyurmaya karar verdi ve şimdi her yerde kızının madde bağımlılığını ve kendilerine uyguladığı şiddeti anlatıyor.

Çok üzüldüm, çok yazık.
Ama bunu duyurmakla da çok iyi yaptı Umut Hanım.
Ve ben bir o kadar da şahidim ki sadece o yaşamıyor bu sorunu...
Bazı gençler maalesef esiri olmuş durumda zararlı maddelerin.
Buna sebep kötü arkadaş mı dersiniz, mutsuz aile mi dersiniz, sosyal medya etkisi mi dersiniz bilemem... Durum sıkıntılı. Bu yasaklı maddelere, uyuşturucuya ulaşmak artık çok kolay.
Taksicilerden bu işi yapanlar var. Müşteri almıyor adam, çünkü kuryelik yapıyor! Motorcular var bu işi yapan. “Nasıl olsa kimse anlamaz” diye adres adres geziyor. Acilen hem taksicilerin hem motorcuların sıkı denetime girmesi, gerekirse hepsinin didik didik aranması, ani baskınlar yapılması gerekiyor.
Yoksa gençler elimizden kayıp gidecek.

Kademeli ayrılık

İnsan değişir mi sorusuna benim yanıt ‘net değişir’ olur. Bu zamanla öğrendiğim bir şey. Fakat, bazı kriterler var burada...

Mesela sonradan görürsen değişmen zor olur hatta imkansıza doğru yol alırsın.

Bizim fenomen dediğimiz Dilan Polat alışverişe çıktığı görüntüleri paylaşınca eleştirilmiş ve sonra demiş ki “Elim ayağım titriyor çocuklarım çıplak mı gezsin, okula gitmesinler mi?”

Ya ne alakası var...

Sana kimse alışveriş yapma demiyor ki, milletin gözüne sokma diyor...

Aynı Polat gitmiş bir de kafasına dolar taktığı görüntüleri yeniden yüklemiş sosyal medya hesabına.

İşte değişmeyecek huyu olan kişiler bunlardır.

Eski hayatını, harcadığı paraları, insanların ona ilgisini, onu konuşmalarını özleyecektir elbet.

Ve özlediği için de onu takip edenleri çileden çıkaran paylaşımlarına devam edecektir.

İki şubesindeki ürünlerinde domuz eti kullandığı iddia edilen Köfteci Yusuf’a destek verenlerin sayısı artıyor.

Sosyal medyada gördüm tanıdık bilindik isimler videolar çekip köfte yiyorlar ve “yanındayız Yusuf Kardeş” falan diyorlar.
Yani iyi de kardeşim ya doğruysa?
Bunun yanı sıra bakanlığın raporu da var
Ya patrondan habersiz 3-5 kendini bilmez bu ürünleri kullandıysa...
Burada destek videoları çekmek yerine bazı soruları sormak gerekmiyor mu...
Mesela geçtiğimiz mart-nisan aylarında yapılan denetimlerde ortaya çıkmış bu hileli ürünler...
E bunca zaman niye beklendi de insanlar bu köfteleri yemeye devam etti diye sorabilirsiniz?

Yedirdiler domuz etini insanlara.

Hiç fark etmedi sağlığıyla oynananlar. Onlar ucuz diye gittiler aldılar köftelerini...
Bakanlıktan köftelerinde domuz eti çıkan firmayla ilgili açıklama geldi.
Bir sürü şubesi olan Köfteci Yusuf çıktı o marka.
Ve markanın sahibi Yusuf Bey hızlıca bir açıklama yaptı:
“Ben garip bir kuşum. Yanımda çalışan 12 bin kişinin alnına leke sürdürmeyeceğim. İyiler her zaman kazanır.”
Yahu kardeşim ne alakası var yanındaki 12 bin kişiyle, iyiler, kötülerle...
Sen zaten kaybettin.

Son günlerde magazin muhabirleri buldukları ünlüye aynı soruyu soruyorlar: “Kendinizi güvende hissediyor musunuz?”

Tabii ki bir yerde son vermek gerekir bu tür sorulara ama gündemin sıcaklığı ve can sıkıcılığından şu sıralar mecburen soruluyor.

Sibel Can’ın o soruya verdiği yanıt tartışılıyor.

“Ben güvendeyim ama benim dışımda kimse güvende değil” diye konuştu Sibel Can.

Sibel Can, şunu kastediyor olabilir: Arabamdan inmeden evime gidiyorum, sahneme gidiyorum, asla yalnız yürümüyorum.

Muhtemelen bunu kastediyor.

Fakat söylediği cümle yanlış anlaşılmaya müsait.

Sen, kadınlar şiddete maruz kalırken, cinayete kurban giderken çıkıp “Ben güvendeyim” dersen olmaz.

İnsan cinsiyetinden utanır mı? Ben utanıyorum. İnsan yaşadığı devirden bıkar mı? Ben bıkıyorum. Sokakta yürümekten korkar mı insan? Ya da kız arkadaşı, annesi, eşi eve sağ salim gelecek mi diye düşünür mü?

Geçen hafta neler yaşadık, yazsak sayfalara sığmaz duygularımız, acımız, nefretimiz...

Bir cani, kız arkadaşlarını katlediyor. Vahşice!

İki cani, Beyoğlu’nda yürüyen bir kadını göz göre göre taciz ediyor.

Alçakça!

Söylenecek, bağıracak çok şey var... Ama biz başka pencereden bakalım...

Tarkan güzel söylemiş, “Erkekliğimden utanır hale geldim” diye.

Vallahi ben de utanıyorum erkekliğimden.

Bir insan utanır mı yahu cinsiyetinden, utanılıyormuş demek ki...