Kanat Atkaya

İkinci yarıda hakimiyet kuran Galatasaray’ın ataklarını herkes heyecanla izlerken Başkan’ın da çok heyecanlandığını ama sakin davranmaya çalıştığını gözlemliyorum. Galibiyet golü için yüklenmeye başlıyor G.Saray ama son saniyede malum, üst direğe takılıyor umut. Maç sonunda sevinç yok, herkes direğe takılan topta kalmış...

GALATASARAY Başkanı Ünal Aysal’ın yaptığı nazik davet için Kuruçeşme’deki Les Ottomans’a ulaştığımda Bülent Tulun’u “ders çalışırken” buldum. Önündeki dosya  her G.Saraylı’nın hayallerini süsleyecek nitelikte. Büyük ihtimal önümüzdeki sezon G.Saray’da forma giyecek yabancı futbolcularla ilgili bilgiler, istatistikler...
Bülent Tulun’a “Başkan henüz gelmedi galiba” diye soruyorum. “Geldi, spor yapıyor” cevabını veriyor. “Maça niye gitmedi Başkan?” sorumun cevabı da şöyle: “F.Bahçe Başkanı yokken gitmesinin doğru olmayacağını, şık olmayacağını düşündü.”

Koltuklara bırakılan forma

BAŞKAN’ın geldiğini duyunca otelin lobisine geçiyoruz.
Mustafa Sarıgül, Hasan Cemal, Şenkal Atasagun, Adnan Öztürk, Deniz Ülke Arıboğan, Lutfi Arıboğan, Ali Kırca... Başkan gelenleri karşılarken yanında kızı Ceyla Aysal ve eski eşi, Les Ottomans’ın da sahibesi olan Ahu Aysal da var.
Birlikte alt kata, maçın dev ekrandan izleneceği küçük sinema salona iniyoruz. Başkan, jest olarak koltuklara davetlilerin isimleri yazılı olan parçalı formalar bıraktırmış.
Herkes yerine oturuyor, maç başlıyor. İlk dakikalarda G.Saray’ın etkisizliği ve 15 dakikada gelen iki müthiş F.Bahçe golü moralleri fena bozuyor. Kimi hayal kırıklığıyla, kimi kızgınlıkla, kimi de uğur olsun diye yerinden kalkıyor.

GALATASARAY, maça uyuyarak başladı. Fenerbahçe ise sezonun kilit maçına müthiş bir konsantrasyonla. İlk 15 dakikadaki görüntü buydu.

Fantastik olarak değerlendirilebilecek iki gol buldu Fenerbahçe. Ve psikolojik üstünlüğü tamamıyla eline geçireceğine dair sinyal verdi. İlk 15 dakikada, hatta ilk 20 dakikada, Galatasaray’ın bütün cepheleriyle çöktüğü bir maç seyrettik.
Fakat, F.Bahçe’nin gücü bu kadarla yeterli kaldı. Muhteşem iki golün sonrasında, G.Saray kalesine yaklaşamayan, giderek uzaklaşan ve rakibinin oyuna dahil olmasına izin veren bir hale döndü. G.Saray yavaş yavaş girdi oyuna ve 30. dakikadan sonra mutlak hakimiyetini ilan etti.
Fenerbahçe’nin durmasını ve G.Saray’ın hakimiyet kurmasını açıklamak için futbol alimi olmaya gerek yok. Duran orta sahası G.Saray’ın, çalışmaya başladı. Aksayan ve katkı sağlayamayan mevzilerini oyuna dahil etmeyi becerdi. Bu arada Fenerbahçe’nin direnç gösterememesinden faydalandı. Ve bayrağını maça dikti.
Elmander’in golü, sürpriz olarak değerlendirilmemeli. G.Saray o gole, bir baskı neticesinde ulaştı. Ve bu baskıyı da, o dakikadan itibaren rakibin üstünden eksik etmedi. F.Bahçe ise, başlangıçtaki heyecanını kaybeden takım görüntüsüyle, rakibini sadece tutmaya çalıştı.
İkinci yarıda da manzara pek değişmedi. G.Saray yüklendi. Fenerbahçe direnmeye çalıştı. Ve maç, belki de teraziye vurulsa hak edeceği şekilde berabere bitmiş oldu. Son saniyede Galatasaray’ın direk üzerinden kaçırdığı gol maçın kaderini tayin etti. Bunun üzerine, ligin şampiyonunu belirleyecek maçları oynayacak olan iki takım, hesabı böylece kesmiş oldu.
Play-off’ta ne olur? Bilmeye elbette imkan yok. Ancak Galatasaray, üç ihtimalin ikisinin kendisine yarayacağı maçı, kayıpsız atlatmış oldu. Ve neticede, psikolojik üstünlüğü elde etmiş oldu. Bu maç beraberlikle bitse de, illa bir kazanan ararsak, herhalde kazanan Galatasaray’dır.

 

Bugün ‘The Maç’ günü: Fenerbahçe-Galatasaray. İki takımın taraftarına da naçizane tavsiyelerim olacak. Kendi çapında bir derbi kullanma kılavuzu çabasıdır, büyük iddiası yoktur, günü biraz daha ‘normal’ geçirmenize umarım faydası olur.

1 -Uyanır uyanmaz spor kanalı açmayın. Sabahtan başlayarak ekranda beliren “Derbiye şu kadar saat, şu kadar dakika, şu kadar saniye kaldı” kronometresi insanı fena geriyor.
2-Maç önü analizlerini boşverin. Lig TV veya NTV Spor’un veya bazı haber kanallarının reytingine kastım yok elbette. Fakat her maç düdükle başlayıp düdükle biten ayrı bir hadisedir. Öncesinde konuşulanlar sadece kafa karıştırır, ruhu kasar.
3-Uğura inanmayın, uğursuz kalmayın. Yıllardır, özellikle derbi maçlarında kendine yazık eden onlarca arkadaşımı gördüm. Onlar da elbette benim hallerimi ibretle ve “Cık, cık, cık” diyerek incelemiştir. Tek ayak üstünde maç seyredenden tutun, ellerini kilitleyip 90 dakika açmayanlar, takımı gol atmadan hemen önce kurduğu cümleyi maç bitene kadar tekrarlayanlar, uğuruna inandığı kıyafeti çok affedersiniz; donuna kadar değiştirmeden giyenler... Neler gördük. Yapmayın demeyeceğim, yapın ama işe yaramadığını da bilin.
4-Maç öncesi veya maç sırasında rakip takımdan eşi-dostu-akrabayı arayıp ‘çirkinleşmeyin’. Keser döner, top döner, hesap döner, illa ki o telefonlar, mesajlar misliyle geri döner!

MÜZE SİNEMA GEZİN

5-Maça bir saat kalana kadar gezin, tozun. Maç havasına ne kadar geç girerseniz o kadar az yıpranırsınız. Kendinizi kıra bayıra, caddeye sokağa, müzeye, sinemaya vurun. Kafanızda yine maç oynanacaktır ancak sürekli maç konuşmaktan kurtulacağınız ortamlar yaratmak iyidir.
6-Alkol ve derbi dengesine dikkat edin. Derbi günü heyecanı yatıştırmak için iki tek atmak hep iyi bir fikir gibi gelir. Ancak öğle rakısına oturup maç saatine kadar tezahürat eşliğinde stadın veya evin yolunu bulamayacak hale gelmek; maçtan bir şey anlayamamak ve en fenası saldırganlaşmak iyi fikir, iyi uygulama değildir. Denedik zamanında, biliyoruz da konuşuyoruz burada.

ZİHNİME kazınmış bir fotoğraf var.

Ne zaman Sivas’ta, Madımak Otel’deki katliam konuşulsa o fotoğrafı hatırlıyorum.
Yaklaşık 20 yıldır değişmiyor bu durum; hafızam beni yanıltmıyorsa fotoğrafı katliamdan
son anda kurtulan
Mehtap Yücel çekmişti...

* * *

Fotoğrafta üç güzel insan,

DÜN sabah saatlerini, birkaç gündür yaptığım gibi “4+4+4”ün içeriğini anlamak yolunda köşe yazısı okuyarak heba ettim.

“Heba ettim” diyorum çünkü karşı çıkanların da, dişiyle tırnağıyla savunanların da yeni eğitim sisteminden zerre kadar haberi yok.
Dürüst olayım, bende de işin sırrını çözmüş ve faş edecek hal yok; şu noktada kaçarsanız gönül koymam.
Şimdilik anladığım kadarıyla kerameti Başbakan’ın ısrarından menkul...
Tipik Türk işi tartışma ortamı; karşılıklı iki siper kazılmış, iki taraf birbirine taş atıyor, bütün bu taşlar arada kalan normal (artık ne kadar normalliğimiz kaldıysa!) vatandaşın kafasını gözünü yarıyor.

“Anlayan kimdir, neyi anlamalıyız, neyi savunmalı veya karşı çıkmalıyız, bi söyleyin be yav?!” diye Genel Kurul’da tasarının görüşülmesini bekleyenden çok, “Ama ne arıza çıkacak o gün birader!” heyecanıyla bekleyen vardır.
Kaldı ki ikinci tavır daha gerçekçidir; nitekim teklifin komisyon aşaması “Törkiş Ninca!” kıvamında tamamlandı.
Bugün sınavda öğrencilere “4+4+4=?” sorusu yönletilse, gördükleri, duydukları, öğrendikleri ışığında “Tekmedir, komisyon barajıdır, kırtasiye malzemesi fırlatmacadır, muhalifin boğaz sıkmacadır” cevabını verirler, verebilirler.

GALATASARAY fikstürün darboğaz kıvamına geldiği bir süreçten geçiyor.

Gelecek hafta en yakın takipçisinin karşısına çıkmadan önce cebindeki puan farkını döküp saçmadan yürümesi gerekiyor. Rakip, ligin sürprizi bol ekiplerinden Gençlerbirliği. Yaşadığı son hezimetten ders çıkarabilecek çapta bir ekip ki; özellikle ilk yarıda gördük, bu dersi çıkarmışlar.

***

Lider, maçı kazanmak için dönem dönem niyet belli etse de çok ısrarcı görünmedi maçın ilk bölümünde. Selçuk’un 18’inci dakikadaki serbest vuruşu veya birkaç dakika sonra Elmander’in cılız şutunu saymazsak heyecan yaratmadı Galatasaray. Eboue ve biraz da Melo’nun parladığı, Riera’nın döküldüğü, geri kalanların vasat civarında gezen bir performans sergilediği ilk yarının ardından Emre’yle (Riera’nın yerine) çıktı Fatih Terim.
İlk 45 dakikada üst düzey konsantrasyonla oynayan, direnen Gençlerbirliği’nin dengesi erken bozuldu. 48’inci dakikada Melo kılpayı ile dokunup kilidi çözdü.

***

Golü bulan Galatasaray, 50’nci dakikadan itibaren özgüvenini katlayarak oynamaya başladı. Bol pas yapan, oyunun ritmini istediği gibi ayarlayan, Elmander’in cephenin ön saflarında başlattığı savunma zinciriyle gardını düşürmeyen, baskıdan asla vazgeçmeyen bir takım çıktı ortaya.
İkinci golü bulmadan rahat etmeyecek bir tavır sergileyen Galatasaray, Selçuk’un “Baggiovari” serbest vuruşuyla istediğini aldı. Orta sahanın dinamoları maçı takım adına kazanmış oldu.

***

MEŞHUR “CSI”, “Law and Order” veya bu dizilerin atası konumundaki “Profiler”da “Anlatılanların gerçek olaylar ve kişilerle alakası yoktur, film bütün bunlar, dizi film...” uyarısı yapılır ya... Benim anlatacaklarımın tamamı yaşandı, yaşanıyor.
Yazıda okuyacaklarınızın tamamı bir dava ile ilgili gazete arşivlerinden derlenmiş notlardır.
* * *
17 yaşındaki lise öğrencisi genç kız (Ayten K.), 7 Temmuz 2010’da ailesinin Bodrum, Torbalı’daki evinden “Markete gidiyorum” diyerek çıkar.
Ayten K.’nın cansız bedeni 1.5 ay sonra, evinin 500 metre ilerisinde AKUT’çular tarafından bulunur.
Vahşice öldürülmüş, kafası taşla ezilmiştir...
* * *
Ayten’in ailesi adına eniştesi şu açıklamayı yaptı:
“Kayıp başvurusu yaptığımız gün jandarma sabaha kadar boş boş bekledi, hiçbir gelişme olmadı.
Ayten bana M.E.E.’nin kendisini tehdit ettiğini sık sık söylüyordu.
Ortadan kaybolmadan önce M.E.E. ile yaptığı son telefon konuşmasından hemen sonra baygınlık geçirdi, hastaneye götürdük. Zaten telefon ile yaptığı en son görüşmesini de M.E.E. ile yaptığı ortaya çıktı. M.E.E. konusunda ilgili makamları çok kez uyardık.
Ama bir şey yapılmadı.
Zaten Ayten’in cesedinin de daha önce jandarma tarafından çantasının bulunduğu yere 25 metre mesafede, AKUT ekibince 40 dakikalık çalışmayla ortaya çıkarılması bu cinayete ne kadar ciddi yaklaşıldığının kanıtı.
Yeğenim kaybolmasından sonra ciddi şekilde aransaydı bugün yaşıyor olabilirdi. Cinayet yerindeki inceleme de bir saati geçmedi. Ayten bir zenginin veya ünlünün kızı olsaydı böyle mi inceleme yapılırdı?
Kayboldu dediğimiz gün çevredeki villaların kamera kayıtlarına bakılsaydı, belki de yeğenim bugün yaşıyor olacaktı.”
* * *
Ailenin açıklamasında adı geçen M.E.E.’nin, Ayten K.’nın erkek arkadaşı olduğunu biliyoruz.
Başka?
Haberlere bakalım:
“Ayten K.’nın daha önce de ifadesi alınan eski sevgilisi ve sınıf arkadaşı M.E.E. önceki gece Gaziantep’te gözaltına alındı ve Bodrum’a getirildi. Savcı Adnan Kahraman’a 8 saat boyunca ifade veren E., kendisine yöneltilen suçlamaları kabul etmedi. Savcı Kahraman ise cinayet günü zanlının Torba’da görüldüğüne dair görgü tanıklarının ifadesi ve E.’nin kaldığı kaldığı Kıyıkışlacık’taki evde genç kızın kanlı tişörtünün bulunmasını dikkate alarak şüpheliyi tutuklama talebiyle adliyeye sevk etti. Murat E., çıkarıldığı mahkemece tutuklandı.”
* * *
Gelişmelerden tatmin olmayın hemen, pek tavsiye etmem...
Eldeki veriler ışığında 1 numaralı şüpheli haline gelen M.E.E. 10 bin TL kefaletle serbest bırakıldı.
Yine haberler:
“Görgü tanıklarının olay yerinde M.E.E.’yi gördüklerini belirtmelerine rağmen, zanlıya olay yerinde tatbikat yaptırılmadı.
Ayrıca telefon sinyalleri, Ayten K.’nın kaybolduğu 7 Temmuz günü M.E.E.’nin cesedin bulunduğu yerde olduğunu gösterdi.
Bu delillerle hakkında dava açılan ve tutuklanan M.E.E.’nin yargılama başlamadan tahliye olması genç kızın ailesini şoke etti...”
* * *
“Ah yazık, acılı ailenin şoke olacak hali kalmamıştır bu süreçte” demeyin, pek tavsiye etmem...
Son haberi veriyorum:
“Bodrum’da 2 yıl önce vahşice öldürülen Ayten K.’nın fotoğrafıyla Facebook’ta sahte isimle sayfa açıldı.
Sayfanın ‘ilgi alanları’ bölümüne ise şunlar yazıldı:
‘Bıçak taşımak, silah taşımak, küfür etmek, bıçaklamak, keyfine adam dövmek, zorla para almak, çete kurmak, gasp yapmak...”
Kanı adalet sisteminin üstüne bulaşmış bir vakanın geldiği nokta budur.
Sadece adalet sistemi mi?
Bu korkunç “Facebook hesabının” arkadaş listesinde 2052 isim var...
* * *
Terazim yok ama gözüm bağlı değil.
M.E.E. dahil kimseyi suçlu ilan etmek niyetinde değilim.
Sadece bir işleyişin, zihniyetin, sistemin vardığı noktanın fotoğrafını sunuyorum.
Artık CSI New York’u mu çağırırız imdada, Behzat Ç.’yi mi bekleriz, ona bakacağız.
Terazimiz olmasa da gözümüz açık.

GÜÇLÜ, hırslı, hedefi olan, sahasında boyun eğmeyen (Eylül ayından beri mağlubiyet yaşamadı evinde) bir takım Sıvasspor.

Mevsimsel ve maçta görüldüğü üzere zeminsel sıkıntılara yol eziyetinin eklenmesi de Galatasaray’ın handikapları hanesine yazılabilirdi. 10’uncu dakika civarında bir ara G.Saray kalesini kuşatma altına alan Sıvas, ne kadar tehditkar olabileceğini de gösterdi. Bu baskı sırasında, maçın kalan kısmında da görebileceğimiz mükemmel defans anlayışı devreye girdi. Sahanın her alanında savunmaya yardım eden, ekip halinde efor sarfederek rakibin çok sevdiği geniş alanları yaratmayan G.Saray maçı önce bu anlayışla kazandı.

***

15’inci dakikada, bu hafta mükemmel bir gol atmış olan Stoch’a nazire yaparcasına “Güzel goldü ama bak bir de şöyle bir hareket denenebilir” dercesine vurdu Necati. Geldiği günden başlayarak deplasmanlarda takımını sırtlayan Necati bu güzel golde kendisine asist de yapmış sayılabilir ki; maçın ilerleyen bölümünde bir asist de Aydın’a yaptı. O da yetmemiş olacak ki; harika oyununu son saniyede attığı golle skoru 0-4’e getirdi. Sıvasspor karşısında Muslera’dan Ujfalusi’ye, Elmander’den Selçuk’a sahadaki her futbolcusuyla mücadele eden Galatasaray, konsantrasyon ve form açısından bir problemi olmadığını göstermiş oldu.

***

Kadronun neredeyse tamamı gol bulmuştu sezon başından bu yana; Ujfalusi de 5 yıl sonra ilk golünü atarak bu kervana katılmış oldu. Galatasaray saha üstünde, kağıt üstünde, fikstür üstünde, kısaca her zeminde zor olan bir deplasmandan 4 gol atıp gol yemeden çıkarak sağlamlık testini tam puanla geçmiş oldu. Bu emin yürüyüş, ayakta alkışlanmaz da ne yapılır?