Güzin Abla

Eşim de benim gibi bebeğimizi çok istiyor, baba olmak için sabırsızlanıyordu. Ama son 1 aydır değişti. Sürekli “Evlenmeseydim her günümü farklı kızla geçirirdim” diyor.

Merhaba Güzin Abla, ben 7 aylık evli genç bir kadınım ve şu anda 6 aylık hamileyim.

Aslında eşimle birbirimizi çok severek evlendik, isteyerek de hamile kaldım. Eşim de benim gibi bebeğimizi çok istiyor, baba olmak için sabırsızlanıyordu.

Her şey yolunda giderken, eşim son 1 aydır değişti.

Sürekli dilinde “Evlenmeseydim şunları bunları yapardım, her günümü farklı kızla geçirirdim” gibi sözler...

“Okulu bitirip mesleğe atılır atılmaz evlendim, gençliğimi yaşayamadım, erkeklik isteklerimi yapamadım” şeklinde pişmanlık cümleleri duyuyorum ağzından.

İlişkimizde cinsel veya duygusal hiçbir ilgiden mahrum olmamasına rağmen bana açık açık etraftaki kızların ilgisini çektiğini söyleyebiliyor.

Henüz ikimiz de 21 yaşındayız. Maddi açıdan fazla bir sorunumuz yok. Ailelerimizin aldığı bir evimiz var. Kirada değiliz, her istediğimizi yapabiliyoruz.

Hem beni sevip hem başka bir hayatı özlediğini söylemesi beni çok üzüyor. Ne yapacağımı bilmiyorum.

Eşim ve ailesi, sadece ev kadını olduğum için beni küçümsüyor. Kayınvalidem, “Eşine yük olmuyor musun? Bir elin nesi var, iki elin sesi var” diyor. Ev kadını olmak suç mu?

Ben bir ev kadınıyım, aslında lise mezunuyum, belki isteseydim çalışabilirim de... Ancak evimle ilgilenmeyi, çocuklarımın başında olmayı tercih ettim. Bu durumdan hiç pişman değilim.
Ancak eşimin ailesinin hatta zaman zaman eşimin, sadece ev kadını olduğum için beni küçümsediklerini hissediyorum. Arkadaşlarım arasında da çalışan kadınlar çoğunlukta. Hatta görümcem ve eltim de çalışıyor.
Ben çalışan kadınları takdir ediyorum. Bir yandan işlerine koşuşturmak bir yandan da evleri ve çocuklarıyla ilgilenmek bana göre gerçekten kahramanlık gerektiriyor.
Ancak ben onları takdir ederken, çevremdekiler bana karşı hiç de anlayışlı değil. Özellikle kayınvalidem ve görümcem bana sürekli, “Eşine yük olmuyor musun? Bir elin nesi var, iki elin sesi var” gibi sözler söylüyor.
Eşim de onlara uyuyor. Her zaman olmasa bile yaptığım işleri küçümseyip bütün gün evde oturup yan gelip yattığımı ima ederek sitem edebiliyor.
Evet, biliyorum ev işleri nankördür, ne kadar çaba gösterseniz de bütün bu çalışmalarınız dikkati çekmez.
Ev işleri ne kadar yorucu olsa da bunun kimse farkına varmaz.

Evliliğimizde eski heyecan kalmadı. Flört ederken benim için deli olan eşim sanki artık benim farkımda bile değil. Pek çoklarının dediği gibi evlilik aşkı öldürüyor mu?

Sevgili Güzin Abla, ben 5 yıllık evli ve bir çocuk annesi genç kadınım. Eşimle birbirimizi çok severek evlendik.
Ailelerimiz ilk başlarda evliliğimize karşı çıkmıştı, daha sonra bizi kabul ettiler.
3 yıl flört ettikten sonra nikâh masasına oturduk.
Ancak birkaç yıl sonra aramızdaki o büyük tutkunun ateşi giderek söndü. Evliliğimizde eski heyecan kalmadı.
Flört ederken benim için deli olan eşim sanki artık benim farkımda bile değildi.
İşin en kötü tarafı eşim beni eskisi gibi kollarını almak ihtiyacı bile duymuyor, bu durumdan şikâyet ettiğimde ise “seni hâlâ seviyorum ama işlerim çok yoğun, biraz anlayışlı ol” diyor.
Biraz fazlaca konuştuğumda ise beni dırdır yapmakla, giderek sabrını taşırmakla suçluyor.

İlk evliliğimin bitme sebebi, eski karımın varlıklı biri olmasıydı. İlk zamanlar oldukça iyiydik. Fakat bir süre sonra bana sürekli onun evinde oturduğumu söylemeye başladı. Evliliğimiz boyunca bir defa bile aracını bana vermedi.

Merhaba Güzin Abla, size danışmak istediğim önemli bir konu var. Benim daha önce başımdan bir evlilik geçti.
Ancak evliliğim yürümedi, bir süre sonra boşandık. Boşanma sebebimiz, eski karımın varlıklı biri olmasıydı. İlk zamanlar oldukça iyiydik. Fakat bir süre sonra sürekli kendi evinde oturduğumu söylemeye başladı.
Evliliğimiz boyunca bir defa bile arabasını bana vermedi.
Bunun gibi başka şeyler de söylüyordu. En son evin anahtarını elimden aldı. İş arkadaşlarımla görüşmemi yasakladı.
Giderek aramızda her şey sorun oluyordu. Defalarca evliliğimizi kurtarmaya çalıştım ama olmadı.
Ben kendisiyle parası için evlenmediğimi, onu sevdiğim için evlendiğimi söyledim ama nafile. Evlenmeden önce bu maddiyat işini konuşmuştuk.
Bana bu konunun aramızda sorun yaratmayacağına dair söz vermişti. Ama sözünü tutmadı. Sonunda bu tavırlarına daha fazla dayanamadım ve boşandık.

Ailemdeki şiddetli kavgalar yüzünden bir psikoloğa gittim. O gün ona bağlandım ve seans boyunca yavaş yavaş bu ilgim arttı. Seans bittikten sonra kendisini takıntı yaptım.

Merhaba Güzin Abla, ben 16 yaşındayım. Ailemdeki şiddetli kavgalar yüzünden bir psikoloğa gittim. Kendisi benim hayal dünyamda çok sevdiğim bir kişiye benziyordu. O gün ona bağlandım ve seans boyunca yavaş yavaş bu ilgim arttı.

Her güzel şeyin sonu olur ya, seans da bitti ve ben seans bittikten sonra kendisini takıntı yaptım. Daha sonra ona ulaşmaya çalıştım ama beni umursamadı. İçimde yaşadım bu takıntım gün be gün arttı. Ona hiç olmadığım kadar bağlanmıştım...

Şimdi gün boyu ağlıyorum, acaba ben görünmez miyim, diyorum.

Kimse beni önemsemiyor, kendime zarar veriyorum.

Ailem de psikolog maceram bittiği için eskisi gibi bana şiddet göstermeye başladı, evden dışarı çıkmam yasak. Hem fiziki acı çektiğim için hem de onun gibi değerli birini kaybettiğim için ağlıyorum.

Aslında geriye baktığımda hayatımda bu kadar kötü olmamıştım, psikoloğun bana pek fazla yardımı da dokunmadığını hissediyorum. Şu an daha kötü durumdayım ve tekrar görüşmeye çalıştım ama umurunda bile değilim.

Onu unutmak için internetten bazı erkeklerle tatsız konuşmalar yaptım, hâlâ da görüşüyorum.

Şu an hiçbir şekilde kendimi tanıyamıyorum, hatta kendimden nefret ediyorum. Ne yapmam gerekiyor, bilmiyorum. Bana biraz tavsiye verir misiniz ihtiyacım var, lütfen...

Derince’de sahibinin ölümünün ardından denizden çıkmayan köpeğin duygusal hikâyesi...

Derince’de sahilde bir köpek var... İlginç bir köpek... Deniz kenarında, kanalın denizle birleştiği yerdeki su birikintisinde olur genelde. Gövdesine kadar suyun içinde, dolaşır durur. Arada bir suyun içinde bir şey görür, kafayı daldırır. Bir şey mi yakalıyor, oyun mu oynuyor bilmem.

Kuyruğunu durmaksızın sallar. Gördüğüm en mutlu köpeğin bile o kadar kuyruk salladığına şahit olmadım.

İnsanların seslenmelerine kesinlikle tepki vermez, dönüp bakmaz.

Yaz kış ya o su birikintisinde ya da daha ilerideki tekne çekeğinde görürsünüz. Hep ıslaktır. Dondurucu soğukta bile ıslak ıslak gezer.

Bacaklarındaki tüylerin çoğu tuzlu sudan dolayı dökülmüştür.

Birkaç kez yiyecek verdik. Yemedi. Önüne salam, sosis koyup yemesi için yalvaranları gördüm. Kesinlikle yemiyor.

Bir süredir görememiştim. Geçen gün Derince Harikalar Sahili’ne gittim. Acaba başına bir şey mi geldi, kanalın pis suyu hasta mı etti diye düşünürken dün karşıma çıkıp eski bir dostu tekrar görmüş gibi sevindirdi beni. Yine denize açılan kanalın yemyeşil suyu içinde kuyruğunu pervane gibi sallaya sallaya dolaşıyordu.

Kardeşimle durup izlemeye başladık. Yine suyun içine bakıp bir şey arıyor gibi dolanıyordu.

Eşim hayatı bana ve çocuklarıma zehir ediyor. Son dönemdeki kavgalarımızda bana kaba kuvvet de uyguluyor. Bu evliliği sürdürmeli miyim, bilmiyorum...

35 yaşında, 17 senelik evli, 1 kız ve 1 oğlan çocuk annesi, çalışan bir kadınım... Evliliğim ya da daha doğrusu kocam yüzünden çok zor durumdayım.

Kendisi okumuş ve iyi bir iş sahibi bir insan. Kendisine sorsanız ise her açıdan mükemmel bir erkek.

Bana sorarsanız da bize eziyet eden, çocuklarına hayatı zehir eden biri. Çok titiz ve asabi bir yapıya sahip.

Beni devamlı aşağılar, küçük görür. Evliliğimiz boyunca da bu böyle sürdü gitti ama şimdi kızım ve oğlum büyüdü.

Beni suçlayan bu adam şimdi çocuklarını da suçlamaya başladı. Onlara da bana ettiği gibi çeşitli hakaretlerle saldırıyor.

Önceleri susup oturuyordum fakat artık dayanamıyorum.

Zaman zaman çocuklarım da kavgalara karışıyor. Bazen de bana kaba kuvvet kullanıp şiddet uyguluyor. Sabrım kalmadı. Bir süre çocuklarım için sineye çekiyordum ama evdeki bu tartışmalar ve huzursuzluk onları da etkilemeye başladı. Ortada hiçbir şey yokken çıkardığı tartışmalar yüzünden evimizde tat tuz kalmadı.

Çocuklarım da bu durumdan bıktı. Her tartışmanın sonunda beni boşamaya kalkıyor. Birkaç gün sonra pişman oluyor. Gerçekten ne yapacağımı bilemiyorum. Çocuklarıma danışıyorum. Onlar her şeye rağmen ailemizin bozulmasını istemiyor.

Üvey annem, kardeşlerime zorla bana baktırıyor. Tam birini susturuyorum, diğeri ağlıyor. İkisini de çok sevsem de onlara tahammülüm çok az...

Merhaba Güzin Abla ben 13 yaşımdayım. Annem ve babam ayrı. Babam başka bir kadınla evli, ben de onlarda kalıyorum. Üvey annemden iki kardeşim var. İkisi de benden çok küçükler. Büyüğü 2,5 yaşında, küçüğü daha 7 aylık. İkisini de çok sevsem de onlara tahammülüm çok az...

Üvey annem, kardeşlerime bana baktırıyor. Tam birini susturuyorum, diğeri ağlıyor.

Zaten ikisi de çok şımarık. Üstelik sürekli ağlamaları başımı ağrıtıyor ve üvey annem sanki bebekleri ben yapmışım gibi onlara benim bakmamı istiyor.

Bir de 2,5 yaşında olan kardeşim şu aralar tuvalet eğitimi alıyor.

Altına kaçırınca, çok sinirleniyorum ona vuruyorum sonra pişman oluyorum. Ama ağlamaya devam edince, ben daha çok vuruyorum sonra sakinleşince affettiriyorum kendimi.

Küçük kardeşim sakin bir bebek, ona çoğu zaman bakmak daha kolay ama o daha ağlayınca susmuyor, susmuyor!

Artık bıktırıyor beni bazen ona da vurmak istiyorum, hele yemek yedirirken ağlıyorsa kaşığı gözüne sokmak istiyorum. Sonra başım çok ağrıyor.

Bazen bebeklerden kaçmak için telefonla ilgileniyorum.