Paylaş
35 yaşında, 17 senelik evli, 1 kız ve 1 oğlan çocuk annesi, çalışan bir kadınım... Evliliğim ya da daha doğrusu kocam yüzünden çok zor durumdayım.
Kendisi okumuş ve iyi bir iş sahibi bir insan. Kendisine sorsanız ise her açıdan mükemmel bir erkek.
Bana sorarsanız da bize eziyet eden, çocuklarına hayatı zehir eden biri. Çok titiz ve asabi bir yapıya sahip.
Beni devamlı aşağılar, küçük görür. Evliliğimiz boyunca da bu böyle sürdü gitti ama şimdi kızım ve oğlum büyüdü.
Beni suçlayan bu adam şimdi çocuklarını da suçlamaya başladı. Onlara da bana ettiği gibi çeşitli hakaretlerle saldırıyor.
Önceleri susup oturuyordum fakat artık dayanamıyorum.
Zaman zaman çocuklarım da kavgalara karışıyor. Bazen de bana kaba kuvvet kullanıp şiddet uyguluyor. Sabrım kalmadı. Bir süre çocuklarım için sineye çekiyordum ama evdeki bu tartışmalar ve huzursuzluk onları da etkilemeye başladı. Ortada hiçbir şey yokken çıkardığı tartışmalar yüzünden evimizde tat tuz kalmadı.
Çocuklarım da bu durumdan bıktı. Her tartışmanın sonunda beni boşamaya kalkıyor. Birkaç gün sonra pişman oluyor. Gerçekten ne yapacağımı bilemiyorum. Çocuklarıma danışıyorum. Onlar her şeye rağmen ailemizin bozulmasını istemiyor.
Boşanırsam gelip bana “Anne neden ayrıldın, bizi babasız bıraktın” diye suçlayabilirler. Belki bana fikir verir ne yapmam gerektiği hakkında yorum yaparsınız. Rumuz: Kararsız
YANIT
Sevgili kızım dediğin çok doğru, eğer ayrılacak olursan eminim çocukların günün birinde gelip “anne neden babamı terk ettin, neden ayrıldın?” diyebilir.
Hatta seni suçlayabilirler.
Babalarından ayrıldıktan sonra birtakım zorluklarla karşılaşırsanız, örneğin maddi zorluklar karşısında sana “keşke ayrılmasaydın, babam olsaydı böyle olmayacaktı” gibilerden sitemde bulunabilirler.
Ya da bunun tam tersi de olabilir...
Evli kalmaya devam edersen, günün birinde “anne keşke boşansaydın, bize bu huzursuz hayatı yaşatmasaydın, bizim çocukluğumuz hep sorunlarla geçti, biz çocukluğumuzu yaşayamadık hep mutsuz olduk” da diyebilirler.
Bu nedenle sana önerim çocukları düşünerek karar vermemen.
Önce kendini, kendi kişiliğini ve hayatını düşünüp karar vermen.
Eminim çocukların bu yaşadığınız hayat nedeniyle erken yaşta olgunlaşmıştır.
Zaten anne baba geçimsizliği veya boşanmalarda en çok yıpranan çocuklar oluyor.
Bu nedenle ayrılsanız da ayrılmasanız da her koşulda çocuklar etkilenecektir.
Belki ayrılırsanız çocuklar bir süre sonra toparlanabilir. Unutma ki onların önünde uzun bir yaşam var.
Ancak sen eğer yıpranıp hastalanırsan bu senin hayatına mal olabilir.
Bir de şöyle düşün, boşansan bile çocuklar babalarından kopmayacakki her şeye rağmen arada da kalsalar, yine de anne ve babaları olacak.
Şu anda da zaten size gerçek bir aile denebilir mi? Düşün ki bu kavgalara, bu hakaretlere, bu yıpranmaya daha ne kadar katlanabilirsin?
Sonuçta karar verecek olan sadece sensin.
Paylaş