×
Merhaba Güzin Abla, ben 31 yaşımdayım, 10 yıllık evliyim ancak evliliğimin tüm zamanlarında aldatıldım. Eşim internet üzerinden tanıştığı evli, benden 20 yaş büyük bir kadınla 7 yıldır görüşüyor.
Onun dışında başkalarıyla da konuşuyor. Bu arada eşimle benim aramızda 17 yaş fark var.
Ben ne mi yapıyorum? Susuyorum, ağlıyorum, dua ediyorum. Eşimin hallerine hareketlerine baksanız, sanki benim için ölür, bana deli gibi âşıktır.
Bense artık ismini telaffuz etmeye bile iğreniyorum. Her gün hiçbir şey yapmamış, beni canımdan bıktırmamış gibi davranmasını kaldıramıyorum. İki yüzlü sahtekâr bir adamla yaşamak ölümden beter.
Her gün istemediğim, sevmediğim bir adama her anlamda hizmet etmek canımı çok yakıyor.
Cinsel birlikteliğimiz çok sık. Tabii buna birliktelik denirse... Aslında onu memnun ediyor, sonra gidip banyoda ağlayıp gözlerimi silip gelip yatıyorum.
Telefonunda gördüğüm o aşk sözlerine, bir sürü yalan dolana rağmen nasıl susabiliyorum, bilmiyorum. Bana bu sabır ihsan edilmiş galiba.
Kısmen uzak mesafe ilişkimiz olsa da arada bir yanıma gelir ya da ben giderdim. Arada ufak tartışmalar olsa da asla büyük bir sorunumuz yoktu.
Sadece sürekli beni ailesiyle tanıştırmak istediğini söyleyip bu sözünde durmuyordu. Bu yüzden de sık sık tartışıyorduk.
Bugün yanıma geldiğinde ilginç bir şekilde, ekranda Instagram’dan gelen bir bildirim gördüm. Meğer, benden gizli bir tane daha hesabı varmış.
Kavga ettik, bu yeni Instagram hesabında neler olduğunu görmek istediğimi söyledim. Önce direndi ama sonra kısa bir süre için gösterdi.
Ve benim de mesajlarının bir kısmına bakma fırsatım oldu.
Onlarca kıza yazdığı mesajları gördüm. Onlara ‘çok güzelsin’, ‘siyah sana ne kadar yakışmış’ gibi bir sürü mesaj atmış.
Aslında çok daha fazla mesaj vardı ama bu sinirle bakmaya çok fırsatım olmadı.
Sevgili Güzin Abla, eşim yatalak hasta, pek kendinde de olduğu söylenemez. Sekiz saat boyunca ona evimizde bakan yardımcımız gittiği zaman ben, yapayalnız kalmaktayım. Tahmin edebileceğiniz gibi, evde yalnızlığımı giderecek kimsem de yok.
Sakın “vah vah” deyip bana acımayın. Çünkü bu yalnızlık cezasını çekmeyi fazlasıyla hak ediyorum. Yıllar önce eşim rahatsızlandığında doktorlar hastalığının bu şekilde seyredeceğini söylemişlerdi.
Ben hem yurt içinde hem de dışında öğrenim görmüş, birkaç lisan konuşabilen, hayatı boyunca yüksek görevlerde bulunmuş bir beyim. Bugünkü maddi durumum da, bunca krize rağmen fena sayılmaz. Zamanında birçok hanım arkadaşımdan beraber yaşama öneriler aldım. Ama hepsini geri çevirdim.
Çünkü ben Akdeniz (Girit) erkeğiyim. Ben yalnızca sevdiğim kadının aşkını yaşarım, yaşamak isterim. Aşkımı iki kadınla paylaşamam.
Gördüğünüz gibi ben şimdi ideal erkek olmanın cezasını çekiyorum.
İleri yaşımda her gün akşam saat 16.00 ile ertesi sabah 08.30 arasında evde dört duvar arasında ve yalnızım.
Başımı kitaplarıma gömüp yaptığım hatayı anımsamamaya çalışıyorum. Buradan okurlarınıza sesleniyorum. Siz siz olun da aynı hataları yapmayın derim.
Saygılarımla...
Merhaba Güzin Abla, size aylar önce bir e-posta göndermiştim. Süresiz nafaka mağdurlarından biri olarak sıkıntımızı dile getirmiş ve sizden bu derdimizi duyurmanızı istemiştim.
Sizi zor durumdakilerin sıkıntılarını korkusuzca dile getiren biri olarak gördüğüm için hatta e-postanın sonunu da “Allah’a emanet olun, Allah yardımcınız olsun” dileklerimle bitirmiştim. Görüyorum ki siz de bizim derdimizi çok önemsemiyorsunuz.
İşte size biz nafaka mağduru eski eşlerin derdini yine de belki sesimizi duyurmak ister, yayımlarsınız umuduyla bir kez daha yolluyorum. Güzin Abla, ben bundan 5 yıl önce 1 yıl süren bir evlilik yaptım. İkimizin de ikinci evliliğiydi.
Anlaşamadık ve ayrıldık. Çocuk yok. Boşandığım hanım üniversite mezunu ve kendi evinde oturuyor.
Boşandığımızdan bu yana yani 5 senedir 950 TL nafaka ödüyorum. Nafaka artırma davası açmasın diye dua ediyorum. Açsa kesin nafaka artar, üstelik tuttuğu avukatın parasını da ödemek zorundayım.
Bu hanım sırf nafakası kesilmesin diye çok iyi bir mesleği olduğu halde işe girmiyor. Güzin Abla, ülkemizde süresiz nafaka adaletsizliği nedeniyle 1 gün evli kalan da, 30 yıl evli kalan da ölene kadar nafaka ödemeye mahkûmdur.
Müebbet hapis mahkûmları bile ne kadar yatacaklarını bilirken süresiz nafaka mağdurları ölene kadar borçlu kalmaktadır. Erkek kusurlu ise bunun cezası tazminattır. Ölene kadar nafaka ise zulümdür.
Ben 32 yaşında bir kadınım. 20 yaşında şiddet, aldatma ile devam eden bir evlilik yaptım. Çok acı çektim.
Hem ben hem de ailem çok üzüldük. Bu evlilik 2 sene sürdü.
Sonra haliyle boşandık, ayrılalı 10 sene oldu... Bu süre içinde hayatıma çok insan girdi ama hiçbiri tarafından sevilmedim.
Daha sonra karşıma biri çıktı, benden 6 yaş küçük ve bekar bir adam. Bana âşık oldu.
O kadar seviyor ve değer veriyordu ki kayıtsız kalamadım. Herkes yanına yakışmıyor derken bile kimseyi dinlemedim.
Ailem ilk başta karşı geldi, yaşı küçük diye. Sonra saygı duymaya başladılar fakat sevdiğim adamın annesi, benim yaşımın büyük olması ve başımdan bir evlilik geçmiş olmasından hiç istemedi.
Ama sevdiğim adam dinlemiyordu onu ta ki işini kaybedip borç altına girene kadar.
Birinci hanım ilk göz ağrımdı, ikimiz de 14 yaşımızda, ailelerimiz vasıtasıyla tanışmıştık. Bir süre aynı şehirde olmamıza rağmen birbirimizi 17 yaşına kadar görmedik. Çünkü aramızda duygusal bir ilişki olsa da, bir sevda yoktu. Evlendiğini, bize misafirliğe gelen yengesinden öğrendim. Onu babası yaşında, daha önce evlenmiş ayrılmış, başka bir ilde oturan 2 çocuklu bir adama verdiklerini öğrendim.
4 ay evli kaldıktan sonra kocasından ayrılıp ailesinin yanına gelmiş. Ailesi bu sefer onu yine babası yaşındaki bir akrabasına vermeye kalkışınca, yengesi ile bize geldiler. Beni suçlar gibi, yine yaşlı bir adamla evlendireceklerini, bu yüzden benden kendisini kaçırmamı istedi. O an acımakla karışık duygular içinde “yarın saat 10 da hazır ol, seni kaçıracağım” dedim. Ertesi gün de yanıma bir arkadaşımı alarak gerçekten onu kaçırdım.
Çocukluğunu gençliğini yaşayamamış olan ben, tam 41 yıl kendimle hesaplaşarak yaşadım. İkimiz de çok sefillik çektik.
O ilk evliliğinin travmasını bir türlü üzerinden atamadı. Ailesinin kendisine yaptığı haksızlığı hep benden bildi.
Devlet dairesinde memuriyete başladıktan sonra güzel günlerimiz oldu.
İki evladımız oldu. Buna rağmen onu hiç mutlu edemedim. Üstelik tayinimizin bir başka şehre çıkması, psikolojimizi iyice bozdu. Ben alkole düştüm. Bu arada evdeki huzursuzluk beni dışarı itti.
Kocasından ayrılmış, 22 yaşında ve iki küçük kızı olan bir hanımla tanıştım. Ben 30 yaşlarındaydım. Uzun süre kendimle mücadele etmeme rağmen, sonunda o hanımla beraber olmaktan kaçınamadım.
Güzin Abla, ben 6 yıllık evliyim, 8 aylık bir kızım var. Ama aynı zamanda eşimle ciddi sıkıntılar yaşıyorum. Lütfen bana bir akıl verin, çünkü ne yapacağıma karar veremiyorum.
Ben eşimin ailesiyle bir arada yaşıyorum, evimiz ters dubleks ama çok küçük. Biz alt katta, eşimin ailesi üst katta oturuyor. Eşim 35, ben de 30 yaşındayım.
İlk evlendiğimizde aramızda çok büyük bir sevgi hatta aşk vardı. Ancak kayınpederim yüzünden eşimle çok fazla tartışmalar yaşadık.
Evlendikten 2 yıl sonra eşim beni, aynı zamanda akrabası olan, eski sevgilisiyle aldattı. Telefonda görüşmelerini yakaladım, dünyam başıma yıkıldı. Ama eşim bu olay sonunda yalvardı yakardı, kendini affettirdi.
Sonra da bir kızımız oldu ama evlendiğimizden bugüne kadar eşimde hep cinsel isteksizlik vardı... İlk iki yılda ayda bir beraber oluyorduk, sonra bu süre daha da uzadı. Giderek de kötüledi.
Öyle ki, artık ben ona yaklaşınca beni azarlıyor, sürekli ezmeye çalışıyor beni abla. Artık dayanacak gücüm kalmadı. Sürekli telefonla uğraşıyor, benimle hiç ilgilenmiyor. Resmen aynı evde iki yabancı gibiyiz.
Ayrı eve çıkmak istedim, evimiz çok küçük baş başa bir çay bile içemiyoruz, ailesi hep aramızda.
Sürekli kavga ediyoruz, o da ailesinin yanına kaçıyor, olay hemen onlara yansıyor. Artık bütün bunlardan çok yoruldum.
Güzin Abla, annem, daha henüz 17 yaşındayken babamla görücü usulü ile evlenmiş. Babam annemi hiç sevmedi. Annem ise kurban olduğunu bile bilmeyecek kadar saf bir genç kadındı.
Toplum, sana kadına göre bir egemenlik vermiş, bari onu doğru kullan değil mi? Sevmiyorsan neden evlenirsin, çocuk sahibi olursun? Karşındaki, hiçbir şeyden haberi olmayan kadının ne suçu var? Bizim ne suçumuz var?
Ben henüz çok küçük yaşlardaydım, babam annemi aldattı. Daha sonra başkaları olduğunu da öğrendik ama son yaptığı ailemizi paramparça etti. Yaprak dökümü yaşadık...
Babam yalnızca annemi aldatmakla kalmayıp bizi terk etti. Sefil bir halde ortada kalakaldık. Bütün mal varlığını bir kadın yüzünden kaybetti.
Evimizi bile kaybettik. İyi kötü geleneksel bir Türk ailesiydik.
Bu parçalanma, maddi ve manevi olarak ailemizi yok etti.
Dedem felç geçirdi ve yaşamını yitirdi. Kardeşim ve ağabeyim ruhsal olarak çıkmaza girdi.