Bir siyasi partide iki lider olmaz

En dikkat çeken fark da Genel Başkan Özgür Özel’in performansında gözleniyor.

Özgür Bey kendini söylem bazında ikinci planda tutuyor.

Bu tutum ona ‘kadirbilir’ bir kişilik izlenimi sağlıyor.

Bağlı olarak ‘fedakâr siyasetçi’ sempatisini hanesine ekliyor.

Ancak siyasi hayatın bin bir kere denenmiş gerçeklikleri vardır.

Sahici ve samimi olsanız dahi, siyasetin doğası ‘iktidar mücadelesi’dir.

Özgür Özel de bunu iyi bilir.

Politikanın bir ‘zamanlama sanatı’ olduğu hep ifade edilir.

Ve nihayet siyaset ‘boşluk’ kaldırmaz.

İmamoğlu ‘mahpus’.

Görünen o ki bu süreç uzayabilir.

Haliyle, halkla ve örgütle sıcak teması mümkün olamıyor.

Hayatın acımasız kuralıdır.

‘Gözden ırak olan gönülden de ırak’ olur.

CHP örgüt ve seçmenleri Ekrem İmamoğlu’na sahiplenmelerini sürdürüyor olabilirler.

Ancak ‘sahada’ olan, ‘birinci adam’lık konusunda giderek mesafe alıyor.

Özel; hitabeti güçlü, çalışkan ve akıllı bir politikacı.

Çok zorlanmadan Mansur Yavaş’ı oyun dışına itti.

Aynı akıbet, belki de mecburiyetten, İmamoğlu için de geçerli olacaktır.

Zira bunca ekonomik ve siyasi sorun varken sadece Ekrem İmamoğlu’na odaklanılması beklenemez.

İmamoğlu'nun tutukluluk süresi uzarsa ‘muhalefet davulu’ Özgür Özel tarafından çalınacaktır.

Bugün bir ‘Barış Süreci’ yaşanıyor.

8 yıl öncesinde bu süreç Selahattin Demirtaş’tan bağımsız düşünülemezdi.

Şimdi masada yok, daha da acısı, “Aman sürece zarar vermesin” deniyor.

Yine Ümit Özdağ içerde ve artık onu daha az konuşuyoruz.

“Bu neden böyle oluyor?” diye, Özel’in konumunda olanlar eleştirilemez.

İktidarın, muhalefetin başında Özgür Özel’i tercih edeceği speküle ediliyordu.

Maksatları hasıl oluyor.

Ancak, oyun ters tepmiş gibi duruyor.

Özel, çizgisini istikrarlı bir biçimde sürdürürse başkalarına pek gerek de duyulmayacağı anlaşılıyor.