Şahap Bayram Tokgöz

Evet, birçok noktada ve birçok konuda problem yaşıyoruz. Haklısınız, hayat ve iş hayatı dengesinin şaştığı fazlaca örnek sıralamak mümkün.

Ve gerçekten katılıyorum ki; bütün bu hengamenin içinde çoğumuz genel tabiri ile günü kurtarmaya meylediyor.

…

Hani eskiler “hayat gailesi” der ya, tam da oradayız.

…

Lakin bence hepimiz biliyoruz ki;

mecburen de olsa sadece günü döndürmenin - özellikle iş hayatında – orta ve uzun vadede bir bedeli var.

Atalet!

…

Kariyerimin en özel anlarından biri;

işe alım yaptığım dönemde bir adayın, başka bir adayın hakkını yememe refleksi ile adaylıktan çekilme anıdır.

Masadakilerin gözyaşlarını çok zor tuttuğunu hatırlıyorum!

…

Hızlıca özetlemek gerekirse; Anadolu’da yaptığımız mülakat süreçlerinden biriydi,

hani aynı gün içerisinde hem toplu mülakat hem bireysel görüşmeler

hem de gerekirse yönetici görüşmelerinin yapıldığı

yoğun koşuşturmalardan biri…

Adayımız her şeyi ile göreve uygun ve tüm yöneticilerden onay almış durumda.

Kalite… Yani nitelik.

Nitelik; bir şeyin nasıl olduğunu belirten, onu başka şeylerden ayıran özellik, vasıf, keyfiyet. 

Veya, bir şeyin iyi ya da kötü 

olma özelliği. 

… 

Türk Dil Kurumu böyle söylüyor ancak kalitede konu iş hayatına 

geldiğinde, konu bir anda 

değişiveriyor. 

Not: Ben yine de TDK’ya sadık kalma taraftarıyım.

Çalışanlarınızı Maslow İhtiyaçlar Hiyerarşisinin hangi basamağında tutuyorsunuz?

Oluşturduğunuz çalışma ekosistemi, imkanlar

ve de kurum psikolojisi çalışanlarınızın hangi basamakta olduğunu belirler.

Dolayısı ile olay ve süreçlere tepkileri, doğal olarak da şirketinizin geleceği doğrudan Maslow etkisi ile şekillenir.

…

Mesela sunduklarınız çalışanınızı,

Fizyolojik ya da Güvenlik İhtiyaçları seviyesinde tutuyorsa yani çalışan hayata dair kaynak kıtlığı yaşamak zorunda kalıyorsa;

ekip içi aşırı rekabetten huzursuz ve verimsiz bir çalışmaya,

ilk fırsatta terk edilmeye ya da kurumdan daha fazlasını almaya yönelik agresif hamlelere,

Uzun süre önce alttaki satırları “Çok Uzman!” başlığı ile yazmıştım.

Amacım; uzmanlaşmamanın, bazı durumlarda uzmanlaşamamanın sebebi ve muhtemel etkilerini vurgulamaktı. 

Lakin fark ettim ki bir nokta daha var! Aldırmazlık… 

Sebebi tartışılır ancak aldırmazlık yani boş vermişlik, umursamazlık, 

umudu kesmişlik ve hatta 

yaptığı işte “uzman” olmanın ne demek olduğundan bihaber olma hali 

hadleri aşmış durumda. 

… 

Yol & kural bilmeyen şoförler, kullanacağı malzemeyi tanımayan ustalar, 

İş ve çalışan bulma konusunun “keyifli” bir döneminde olmadığımız aşikar…

Eminim işin uzmanları konuyu, 

arz / talep, iş gücüne katılım, ekonomik parametreler 

ya da sektörel verilerle ele alıyordur.

… 

Bense konuya şu an için bireyi çok ilgilendiren ve iş hayatına doğrudan etki ettiğini çokça gördüğüm iki parametre ile ele almak istiyorum. 

Kişinin mali sabrı ve dayanıklılığı

Kişinin duygusal sınırı ve konfor alanı 

Konu iş veren ile çalışanı eşleştirme olunca, birçok alanda ve birçok dönemde istatistiklerde sadece bir sayı olarak yer bulan birey 

Önce ne istediğimize ve hemen ardından neden istediğimize bakalım mı?

Türk Dil Kurumuna göre motivasyon; isteklendirme ve güdüleme anlamlarını ifade ediyor.

 

İstek?

 

Bir şeye duyulan eğilim, arzu, şevk…

 

Peki ya güdü?

 

Öğrenmek üzerine çokça yöntem, yaklaşım ya da öneri bulmak mümkün.

Ama işlerliği bozduğu halde, 

bazı davranışların değişmediğini görmek 

hayret verici. 

… 

Konuyu toplumsal yaşama, hayata, bireyin anlayış seviyesine yani 

daha derine taşırsak “eğitim” özelinde de 

ele alabiliriz. 

Ki yine de aynı derecede hayret verici.