Altın kızlar

Şampiyon kızlarımız bizi sevince boğdular.

Voleybol Milletler Ligi’ni birinci bitirerek Dünya Klasmanı’nda hakettikleri yere yüceldiler...

Tesadüf falan değil.

Dünyanın en dişli takımlarını eze eze yendiler.

***

Hele 15 Temmuz gece yarısı Amerika’yı maç boyu topa tutarak safdışı bırakırlarken, Türkiye’deki sevinç gözyaşları, her dalda terbiyeli bir rövanş duygusunu yüreklerimize akıtıyordu.

***

Eda, Saliha, Zehra, Ebrar, Derya, Hande... Hangi birini sayayım?

Aralarına kattıkları Kübalı Vargas’ın da kopkoyu bir Türk gibi savaşması, 15 Temmuz Ruhu’nu çok güzel süslüyordu.

Kaptan Eda’ya basiretli yönetimi için özel teşekkürlerimiz var.

***

Son maç Çin’leydi.

Türkiye saatiyle yine gece yarısıydı... Ne gam? Türkiye’de kimse yatmıyor, maçı bekliyordu. Bütün evlerin ışıkları yanmaktaydı.

Sonuç; Yine eze eze galibiyet.

Hande, Saliha, Zehra...

Hangi birini sayayım?

Bunlar, evlerimizin kızları. Türkiye’deki her evin şeref misafirleri.

***

Yaptıkları iş kolay mı?

Mesele, Voleybol topu’ndan ibaret değil ki?

Dikkat ister, zeka ister, inanç ister, kondisyon ve enerji ister, sürekli moral ve cesaret ister, oyun içinde bir sonraki eli bile hesap edebilme yeteneği ister. Tempo’yu zamanında düşürüp yükseltmek bile ayrı bir meziyettir...

***

Bunların hepsini birden devreye sokabilmek, bir özel kabiliyet ve bir o kadar da çalışma ister...

Yani bir ömür törpüsü.

Kolay mı? Yaşıtları diskotekte eğlenirken, bu kızlar müthiş bir disiplin içinde yaşıyorlar... Çektikleri heyecan da caba.

Hepsini gözlerinden öpüyorum.