İsrail’de savaşa destek düşüyor

İsrailli muhaliflerden de tepkiler artarken Tel Aviv yönetimi az da olsa yardım kamyonlarının girişine izin verdi.

21’İNCİ ASRIN FELAKETİ

Hamas’ın İsrail’e 7 Ekim saldırısıyla tetiklenen Gazze savaşı, 21’inci yüzyıl tarihine kara harflerle yazılacak insan yapımı devasa bir krize dönüşmüş durumda. BM yetkilileri yardım ulaştırılmazsa 14 bin bebeğin ölüm tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu söylerken, Filistinli yetkililerin son açıklamasına göre savaşın başından bu yana 16 bin 500’ten fazla çocuk hayatını kaybetti.

Yahudi soykırımı gibi büyük bir trajedinin torunları, Netanyahu ve aşırıcı ortaklarının ellerinde kendilerini ileride genç nesillere hesabını veremeyecekleri büyüklükte bir felakete ortak olurken buldular.

NETANYAHU NİYE DİRETİYOR

7 Ekim sonrası rehineleri kurtarma ve Hamas’ı bitirme iddiasıyla yola çıkan Netanyahu, bu hedeflere şimdilerde Gazzelileri tehciri de eklemiş durumda.

Hamas bitmiş değil. Gazze’de katledilen masum insanlarla, aç bırakılan çocuklarla İsrail kendine yeni düşmanlık zemini hazırlamıyor mu? Ayrıca müzakereyle Hamas’ın elinde kalan 23 canlı rehineyi kurtarmak mümkünken, Gazze’de ateşkes mümkünken Netanyahu hükümeti niye ayak diretiyor? Kalan diğer 35 rehinenin ise öldüğü belirtiliyor.

DESTEK AZALIYOR MU

ABD ve birkaç ülke hariç Avrupa, İsrail’in Gazze savaşına baştan beri tam destek verdi. Uluslararası ajanslar her gün Gazze’deki saldırılarda öldürülen bebeklerin görüntülerini yayınlarken İsrail medyası bunları büyük ölçüde görmezden geldi.

7 Ekimi varoluşsal bir saldırı olarak gören kamuoyu da bir daha benzer bir durum yaşanmaması ve rehinelerin kurtarılması için Netanyahu hükümetine koşulsuz arka çıktı.

AB DESTEĞİ ÇATIRDADI

NETANYAHU’nun 2 Mart’tan beri Gazzelilere karşı kullanmaya başladığı açlık silahı ise bu hafta ters tepmeye başlamışa benziyor. Haftaiçi Avrupa Birliği Dışişleri Bakanlığı toplantısında 27 ülkeden 17’si İsrail ile ticaret anlaşmasının gözden geçirilmesi kararı aldılar. Hatta bu teklifi İsrail yanlısı olarak bilinen Hollanda teklif etti.

Yine Fransa, Kanada ve İngiltere liderleri ortak bir mektupla İsrail’e karşı yaptırım silahını gündeme getirdiler.

MUHALİF SESLER YÜKSELDİ

İSRAİLLİ yedek tümgeneral ve solcu Demokrat Parti’nin lideri Yair Golan, “Aklı başında bir ülke sivillere savaş açmaz, hobi için bebekleri öldürmez ve nüfusun sınır dışı edilmesini içeren hedefler belirlemez” deyince İsrail’de hedef tahtası oldu. Golan tepkiler üzerine o sözleri aşırıcıların kontrolündeki hükümeti eleştirmek için söylediğini belirtti.

İsrail’in eski başbakanlarından Ehud Olmert ise İngiliz BBC’ye yaptığı açıklamada İsrail’in Gazze’deki eylemlerinin savaş suçu seviyesine yaklaştığını söyledi.

‘OĞLUMU ÖLÜME YOLLUYORLAR’

AMERİKAN Wall Street gazetesinde dün bir haber vardı. Anketlere göre İsrail’de halkın yüzde 70’i rehinelerin serbest kalması karşılığında savaşın bitmesini istiyor. Gazze, Lübnan, Suriye ve Batı Şeria’da süren askeri operasyonların üst üste göreve çağrılan yedek askerleri ve aileleri yorduğu belirtiliyor. Radyolog ve üç çocuk annesi Rotem Sivan-Hoffman, savaşan askerlere destek amaçlı ‘Ima Era’ adlı bir hareket başlatmış. En büyük oğlu Gazze sınırında görev yapan Hoffman, “Netanyahu’nun siyasi geleceği ve Gazze’yi ele geçirmek için oğlumu ölüme gönderiyorlar” diyerek tepki gösteriyor.

İsrail Demokrasi Enstitüsü’nün araştırmacılarından Tamar Hermann, merkez solda insani gerekçelerle Gazze savaşının sona ermesini isteyenlerin sayısı artarken ana akımda bu durumun gözlenmediğini söylüyor. Yine de bir uyanış olduğu görüşünde.

WASHINGTON’DAKİ SALDIRI

NETANYAHU hükümetine tepkilerin arttığı bir dönemde önceki akşam Washington’da iki İsrailli diplomatın hayatını kaybettiği silahlı saldırı haberi geldi. İsrail Dışişleri Bakanı Gideon Saar, Avrupalı yetkilileri ‘zehirli antisemitik’ duruşlarıyla bu saldırıyı kışkırtmakla suçladı. İki genç diplomatın saldırıda hayatını kaybetmesi üzücüdür. Ancak o toksik ortamı Netanyahu hükümetinin masum bebekleri öldürerek kendisinin yarattığını idrak vaktidir. Bu nedenle sadece insani yardım için değil savaşın da bitmesi için baskıyı en üst seviyeye taşıma vaktidir.