×
GÜNEŞ, Quaresma’yı on numara olarak, Olcay ve Töre ile birlikte hangi maçta ilk 11’de sahaya sürdüyse Beşiktaş, sıkıntı yaşadı. Çünkü bir çok taş yerinden oynuyor ve herkes kendi vasatına bile yaklaşamıyor bu dizilişten ötürü. Dünkü ilk 45’te de böyle oldu. Son iki maçın en verimli adamı Sosa, Atiba’nın partneri olarak geride başlayınca bir tek ‘olgun atak’ bile göremedik. Düşünün ligin en golcü ekibi, devreyi isabetli şut atamadan ve pozisyon yaratamadan kapattı!
NEYİ BEKLEDİ?
Güneş, daha 20. dakikada pekala Necip’i, ister Quaresma, ister Töre ve isterse de Olcay’ın (üçü de berbat oynuyordu) yerine oyuna alıp, Sosa’yı öne atabilirdi. Niye zaman kaybetti, anlamış değilim. Hatadan erken dönmek ayıp değil malum kârdır!
Gençler, Stancu’nun iki tesirli şutuyla golün sinyalini zaten verdi. Tosic, sadece eski takımı adına attığı golle oyunun hakkı olan skoru tabelaya yansıtmış oldu, o kadar...
Güneş’ten bir beklerken, o iki değişiklikle girdi ikinci 45’e. Necip ve Tosun’un aldı, Olcay ve Quaresma’yı çıkarıp çift forvete döndü. Nitekim, bu değişikliklerle takım Gençler’i sahasına hapsetti. Kartal, 3 bini attı ama 4 bini de kaçırdı! Fark olacakken Beşiktaş, 1 puana rıza göstermek zorunda kaldı. Üstelik ikinci bölümde ev sahibine de hiç gol şans tanımadı.
İfadeler biter bitmez Gümüşdağ, hakime “Abdullah Hoca gidebilir mi, kamptan buraya geldi. Akşam maç var” dedi.
Hakim de çıkmasına izin verdi.
Mahkeme ortamları tanık da olsanız, insanı gerer.
Avcı’nın da yüzünde bu gerilimi okudum.
Önceliği buraya verseydi belki en azından bir yarı final görebilirdi.
Şayet paraya oynuyorsanız, Avrupa Ligi’ndense Süper Lig daha kârlı!
Ama uluslararası prestij ve vizyon değişikliğiyse gayeniz, elbette Avrupa’da bir kupanın kulplarından tutmak daha evladır.
Şenol Güneş, bir öncelik belirlemedi.
Esas oyun kurucu Sosa’ydı ama Oğuzhan da geride topu aynı kafayla kullandığı için hücuma çıkışlarda zenginlik vardı. Arjantinli bu sezonun en iştahlı topunu oynadı. Üç kişinin gölgesinde mükemmel bir vuruşla golü atan Gomez, Tosun tartışmalarını öteledi.
Beşiktaş’ın sıkıntısı iki bekinde. Beck, yüzde 100 isabet aradığından mıdır nedir, pek orta yapmazken, Tosic de önüne ne gelirse ortalıyor ama yüzde 70’i rakibe gidiyor. Sonuçta kenardan kaliteli toplar gelmedi.
Topa hükmetmek isteyen Başakşehir ise, maç özetine girecek tek pozisyon bulamadan soyunma odasına gitti. Avcı için düşündürücüydü...
TÖRE, BOŞ ARSAYI BULUNCA
Sanırım sakatlığı nüksettiği için Güneş, ikinci 45’e Oğuzhan’ın yerine Necip ile başladı. Bu devrenin ilk düdüğüyle beraber Başakşehir, öne daha riskli çıkmaya başlayınca oyun gel-gitli bir şekil aldı. Beşiktaş, bu sayede daha geniş alanlar bulunca Töre’ye gün doğdu. Nitekim Töre, Gomez’e ikinci golü böyle bom boş bir arsa bulduğunda attırırken, oyundaki etkinliği de zirveye çıktı. Fark artabilirdi ancak iki net pozisyonda herkes birbirine ikram yarışına girince fırsatlar kaçtı. Sıkça eleştirilen Tolga, dün kritik kurtarışlarla Başakşehir’in oyuna ortak olmasını önlerken, Quaresma da daha bir ‘takımdaş’ göründü.
Bu acılarla ilgilenmekle beraber, ayrıca kendi derdimize de düştük çünkü iki kez kapımız penceremiz taş ve sopalarla indirildi.
Cam derdinde değiliz elbet, can derdindeyiz. Çünkü camlarımız ‘uzaktan atılan şutlar’la kırılmadı.
Sopalarla kırılıp içeriye kadar girildi. İki seferinde de güvenlikçiler ‘topu çizgi’den çıkardı.
Aksi halde bizlere ne olurdu, bilemiyorum ama bir ‘güvercin tedirginliği’ var içimizde, bilesiniz...
Olmayınca da “Bu takım bize yeter” denildi.
Züğürt tesellisi!
Çünkü düz mantık sorar: “Bu takım yetiyorduysa, niye taraftarı 31 Ağustos saat 00.00’a kadar KAP’a kilitlediniz?”
Ancak benim meramım Beşiktaş’ın alamadığı değil, satamadığı oyuncular!
Ligin en iyi futbol oynayan kadrolarından birini muhafaza etmek yerine -şampiyon takım davranışı da budur-, ‘sil baştan’ yapan Timsah, bunun bedelini 3 maçtır ödüyor.
Dün sahaya çıkan 11’de 7 yeni oyuncu vardı.
Klasik bakışla, “Uyum sorunu var” diyerek gerekçe yaratabilirsiniz ama o zaman da sezon başı ‘şampiyonluk’ sözü verip beklentiyi tavan yapamazsınız.
Temel sorun şu: Topa sahip olmak demek, ağır oynamak demek değildir. Sağlam, ya hedef küçültecek ya acilen önlem alacak.
İlk iki maça göre Rhodolfo, çok daha fazla öne çıkmasıyla dikkat çekti. Beck de fırsat buldukça çıktı ama çoğu topsuzdu. Serdar Kurtuluş’un beğenilmeyen kesmelerine bile hasret kaldık(!)
Defans önünü en makul ikiliye; Atiba-Oğuzhan’a teslim eden Güneş, Sosa’ya da ‘kurucu’ görevi verdi. Sağda Töre, solda Olcay da geçen sezonun ideal kanatlarıydı. Gomez, genel anlayışın aksine çakılı değildi. Mecburiyetten top da taşıdı zaman zaman. Beşiktaş ilk 45 boyunca gole bir an önce kavuşmak iştahındaydı fakat Mersin maçında konulan çıtaya yaklaşılamadığı için pozisyonların çoğu olgunlaşmadı. İleri taşınan bir çok top iş yapar cinsten değildi. İlk iki maçta ikili oyunlara ağırlık veren Beşiktaş, Sosa ile buna çok yeltenmedi. G.Antep ise, kontralara ve Muhammet’in ayağına baktı.
KAFAYI TAKMAZSA
Güneş, ikinci devreye Tosun’u alarak başladı. Sosa’yı kenara çekip, 4-4-2’ye dönerken Oğuzhan’ın marifetine bel bağladı. Sistem değişse de Beşiktaş, oyunu kanatlara çok iyi yayamadı ki Güneş de Gomez’i alıp oyunun son bölümünü yeniden 4-2-3-1 ile oynamak için Necip’i hazırladı. İşte Ozi serbest vuruştan sözünü ettiğimiz marifetini konuşturunca Güneş, bir taşla iki kuş vurmuş oldu. Hem galip duruma geçti hem de orta alanı güçlü dizilişe geçti.
1-0’a rağmen Kartal’ın 2. golü zorlaması ve Tosun’un penaltısıyla 2-0’ın yakalanmasıyla Beşiktaş, geçen sezonlardan ‘kabus dakikaları’na bu kez mahal vermedi. 3. ve 4. gol de kafasının başkasında (Quaresma’da) olmadığında Töre’nin neler yapabileceğinin ispatıydı...