Tükenen bahaneler

Bu maçtan ayrı olarak konuşmak gerekirse, farklı faktörler sıralamak mümkün. Neye dayandığı kestirilemeyen bir politikası, buna elbette transfersizlik politikası da diyebiliriz, bugünlerin belirleyici faktörü oldu.
G.Saray camiası her zaman dışarıdan gelen etkilerden çok, kendi içindeki itişmeleri probleme çevirmekle meşhurdur. Yolunda giden bir takımı bu hale getirmek, sadece G.Saray’ın becerebileceği bir işti. Yönetimde, Florya’da, G.Saray’ın karanlık dehlizlerinde bu manzarayı hazırlayanlar eminim tatmin olmuştur.

* * *

Antalyaspor maçı G.Saray için bir direnç noktasıydı. Bu maçı kazanıp, en azından psikolojik olarak üstünlüğünü sürdürmesi mümkündü. Fakat kış ve ara transfer mevsimine uyum sağlayamayan kulüp ve takım bu kendi içinde önemli maçı hanesine olumlu şekilde yazdıramadı.
G.Saray, belki Eskişehirspor ve Bursaspor deplasmanlarındaki kadar etkisiz oynamadı. Ama oynadığı futbol, şampiyonluk koşusundaki bir takım görüntüsünden yine de uzaktı.

* * *

Bu maçta kaybedilen 2 puan, G.Saray’ın kimyasını muhakkak bozacak. Uzun ve başarılı bir koşunun ardından, yalpa vurmaya başlaması hem zor kazanılan özgüveni, hem de play-off geldiğinde işe yarayacak puan farkını heba etmiş oldu.  Sezon sonu yapılacak transferler bu sezonu doğal olarak kurtarmayacak. Hesapları futbol sahası dışında aramanın bedeli, bir şampiyonluk kaybı kadar büyük olabilir.
Tek tek futbolcu eleştirisine veya hakem performansının rezilliğine girmek gerekmiyor. G.Saray, bu maçı kazanma iradesini gösteremediği için, kazanacak kadar iyi oynamadığı için kaybetmiştir. Baros’un gördüğü kırmızı kart muhakkak ki, küfür etmesinden kaynaklandı. Benim aklıma başka bir makul açıklama gelmiyor. Baros’a federasyonun vereceği ceza bir yana, G.Saray belki de 2 katı ceza vermeli. Henüz bu yalpalamanın telafi edilebileceği bir noktada G.Saray. Ancak bu takımı hep üretilen bahanelerin tükettiğini akılda tutmak gerekiyor.