“Elmanın hasını Amasya’da yiyeceksin… Tarhana esas Uşak’ta olur…”

Eskiden seyyarın ya da kimi illerdeki “tablacı”nın ilk hayali işleri büyütüp bir dükkana geçmekti. Sokak kolay değildi; yağmuru, çamuru, insanı, hele evraksızsan zabıtası, gece çıkıyorsan delisi, belalısı…

Ruhunuzda kendine bir yer edinmiş şarkı, kulağınıza yolladığı ilk melodiyle birlikte sizi bulunduğunuz yerden alıp başka bir yere götürür…

Zaten midesine düşkün insanım, televizyonda veya bilgisayarda bir şeyler izlemeyi de çok seviyorum. Doğal olarak ekranda ne zaman yeme içmeye yönelik bir yarışma programı görsem takip etmeye çalışıyorum.

“Koraycığım yarım saate başlıyoruz.”

“Burada değil, sen mutlu?”<br><br>Kulaklığımdan sızan “Anoixe” şarkısını ve Sotiria Bellou’nun sesini duyuyor Maria Abla.<br><br>“Giati Maria?” (Neden?)

Likya Yolu, son birkaç yıldır pek çok parkurunu yürüdüğüm, heyecanını ve tutkusunu kimi yakın arkadaşlarıma da aşıladığım çok özel bir deneyim... Her yıl binlerce insanın yürüdüğü bu yolu 90’lı yıllarda ülkemize ve dünyaya kazandıran Kate Clow, bu...

“Abi inşallah ilk 10 içine yine girmeyiz ben çok yoruldum çünkü artık.”