Kurban olduğumuz aşk

Onlar jilet gibi sever. Ne oluyoruz demeden Gülhane’de Müslüm konserine gitmişe dönersiniz.
Hem teniniz hem de ruhunuz acır onlar tarafından sevildiğinizde. Kan revan içinde kalırsınız.
Her kurban gibi, siz de anlamaya çalışırsınız. Oysa anlaşılmaz şeyler tarafından bilenmişlerdir.
Kim bilir mazideki hangi vahşetten dolayı jilet gibidir; hem aşkları hem ayrılıkları. Jilet olmayı seçtikten sonra her şeyi biley taşı gibi görmeye başlamışlardır. Sizi de öyle görürler. Alacağınız her nefes, edeceğiniz en küçük bir itiraz, daha da bilenmelerine yol açar.
Nereye çizik atacaklarını asla bilemezsiniz. Kalbinizi korumaya çalışırken ruhunuzdan, onu kurtarayım derken aklınızdan yaralanmanız an meselesidir.
Bu onları mutlu etmez. Böyle oldukları için gurur duymazlar. Ama böyledirler.
Bıçak gibi severler: Kendilerini kurban gibi görmekten çoktan vazgeçmişlerdir. Ama siz onların arzusunun kurbanı olursunuz. Önce gözlerinizi bağlarlar. Daha az acı çekmeniz için değildir bu. Korkup işi zorlaştırmanızdan çekinirler.
Aşklarıyla kör ederler ki metalin soğukluğunu önceden duymayalım. Elimizi kolumuzu bağlarlar ki kaçamayalım.
O güne kadar bahçede rahat rahat takılan biz değilmişiz gibi yürürler üstümüze aniden.
Önce bir şey hissetmeyiz. Sonra uyuşukluk. Tatlı bir rehavet çöker üstümüze. Film şeridi gibi geçer gözlerimizin önünden, beraber yaşadıklarımız.
Son nefesinizde filme müzik düşünürsünüz. Üç Hürel’in şarkısı gelir aklınıza: Bir sevmek bin defa ölmek demektir.

Demokrasi geliyor kaçın

Banu Avar’ın yeni kitabı “Kaçın! ‘Demokrasi’ Geliyor!” sonunda yayınlandı.
Malum, şu dünyada petrol neredeyse “demokrasi” oraya çullanır. Kaçan kurtulur, kaçamayan telef olur. Banu Avar’ı okuyanlar ne demek istediğimi çok iyi anlar.
Gerçi Kaddafi’nin linç edilişini gördükten sonra Arap Baharı geyiğiyle ilişiğimi kesmiştim ama olsun.
Temel felsefesi “Petrole git, yerli halkı öldür ve petrolü al!” olan Batı’nın gerçek yüzünü mükemmelen teşhir ediyor Avar. Elleri dert görmesin.

tatlı Sözlük

Hayat: Vaktimizi alan şey.