×
◊ Bu yıl Altın Kelebek Ödülleri’nde Başarı Ödülü’ne layık görüldünüz. Geçen yılı da 10’un üzerinde ödülle kapatmıştınız. Rol aldığınız yapımlar ve kazandığınız ödüller bir yana, size göre hayattaki en büyük başarınız ne?
- Hayattaki en büyük başarı, yapmak istediğiniz işi yaparak yaşamaktır. Hayatı, istediğiniz gibi yaşamayı elde etmektir. İnsan, hayatı boyunca bunu sağlamak için çalışır, didinir ve yorulur. Albert Camus der ki; “Başarı elde edilebilir bir şey. Önemli olan başarıyı hak etmek”... İşte bütün uğraş bunun için olmalı.
◊ “En büyük başarım, sevdiğim işi yapmak” mı diyorsunuz? Bu mudur?
- En büyük başarıdan öte, başarılarımız vardır. Başarıyı en büyük ya da büyük diye kategorize edemeyiz. Hepsi birbirinden farklı ve bakış açınıza göre değişir. Başarıyı yaptığın işi içine sindirmek diye algılıyorum ben. Çünkü sen içine sindiriyorsan ve yaptığın işten memnunsan, o iş başarılı oluyor. Belki de ben bu şekilde yaşıyorum.
Mesela tiyatroda çok istediğim bir roldü “Esaretin Bedeli”ndeki Red karakteri. “Esaretin Bedeli”ndeki Red ve “Bir Zamanlar Çukurova”daki Fekeli karakterlerini çok severek oynadım, çok içselleştirdim, onları kendime yakın buldum. Belki yorumlarımla biraz onları da kendime yakınlaştırdım. Sonuç olarak içime sinince galiba o iş başarılı oluyor diye düşünüyorum.
◊
Diğer yandan İçişleri Bakanı Süleyman Soylu da kadına şiddet konusuna ciddi biçimde eğilmeye devam ediyor. Sayın Bakan’ın geçtiğimiz gün sosyal medyada paylaştığı veriler, bir umut ışığı yaktı.
Bakan Soylu, alınan tedbirler sayesinde kadın cinayetleri oranının, yılbaşından bugüne yüzde 29 düştüğünü açıkladı.
Türkiye’nin kadın cinayetleri konusunda başı çektiğini düşünenlere de rakamlarla yanıt verdi: “Dünyada (milyon kişi başına) kadın cinayet oranı 13 iken Türkiye’de 3,8...”
İçişleri Bakanı Soylu, “Mücadelemiz, kadına karşı tek bir şiddet olmayana dek devam edecek. Aile içi şiddetle mücadeleyi hep birlikte başaracağız” diyor.
Veriler elbet umut veriyor ama daha alacak çok yolumuz var.
Bir gün “Kadın çiçek değildir, kadın kadındır, insandır. Erkeğe hak olan her şey ona da haktır”ı öyle ya da böyle herkes kabullenecek...
Bıktık bu
◊ Aşkım Kapışmak bugün gülüyor, geziyor, öğretiyor, yol gösteriyor. Ama aslında zor bir çocukluk geçirmişsin. Aile içi şiddetin yaralarını nasıl sarabildin?
- Çocukken şiddete tanık olmak, gözlem becerinizi artırıyor. Çünkü şiddetin kendisi değil “tekrar olur mu” endişesi, zayıf olan çocuğun güçlü olan yetişkini sürekli analiz etmesini sağlar. Ben de hem insanları analiz etmeyi öğrendim hem de erken yaşta yetişkin olmak zorunda kaldım.
◊ Nasıl dayandın yaşadığın travmalara?
- 18 yaşıma kadar yaşadıklarımı yok saydım. Ve babamdan uzak kalmak için evden kaçmaya başladım. Otogara gider, kura çeker, hangi şehir çıkarsa atlayıp otobüse giderdim. Yaptığım şey, gittiğim yerde insanları tanımak ve kendimi çocukluğun acısından uzak tutmaktı.
BEYİN KANAMASI GEÇİRİNCE BİR KARAR VERMEM GEREKTİ
◊ Dönüm noktan ne oldu?
- 20 yaşında beyin kanaması geçirdim. Ölümün eşiğine yaklaşınca bir karar vermem gerekti. Ya baba şiddeti yüzünden bende oluşan öfke, değersizlik ve sevgisizlik şemalarıyla yaşayacak, babam gibi zarar veren biri olacaktım... Ya da babamın bende yarattığı kişiliği yok ederek kendi arzu ettiğim kişiliği ortaya koyacaktım.
22 yaşında, üniversite okurken babamın vicdan ve merhamet duygularının eksik olduğunu fark ettim. Kendi vicdanımı ve merhametimi sorgulamaya başladım. Uzun yıllar gönüllü olarak engellilerle, kimsesizlerle çalıştım. Bu arada kimsesiz çocuklarda kendi çocukluğumu gördüm. İlginç olan şuydu; kendinize benzeyen insanlar gördüğünüzde ilk yaptığınız şey onlara sarılmak...
Yaşlılar aylarca evlerine kapanıp kaldı, gidişat böyle devam ederse yeniden dört duvar arasına sıkışmaları da kuvvetle muhtemel...
Çocuklar okullarına, tiyatrocular seyircilerine hasret.
Sağlık Bakanı Fahrettin Koca her gün maske ve sosyal mesafenin öneminden bahsediyor, rica ediyor, “duyarsız davranmayın” diyor. Kendiniz için değilse bile sevdikleriniz için, onları önemseyin...
Amma velakin bazı şımarıklar sınır tanımıyor, vicdan nedir bilmiyor.
1 ay önce Yiğit Marcus Aral ve sevgilisi Şevval Şahin, Aral’ın villasında bir doğum günü kutlaması düzenledi. Organizasyon daha çok korona partisine dönüştü.
Davetliler arasında koronaya yakalananlar olduğu haberleri yayılsa da çift bunu inkar etti.
Ta ki o partiye katılan model Daria Kyryliuk, korona pozitif olduğunu sosyal medya hesabında paylaşana kadar...
◊ Uzun bir aradan sonra yeniden ekranlardasın Özlem... Hayırlı olsun...
- Çok teşekkür ederim.
◊ Adı “Konuştukça...” değil mi? Biraz programın içeriğinden söz eder misin?
- Evet, “Konuştukça...” oldu adı. Konuştukça konuşacağız, konuştukça öğreneceğiz, birlikte eğleneceğiz. Hayatı paylaşacağımız, yaşamın içinden her şeyin olduğu bir program.
Hafta sonları ailece oturduğumuz ve keyifli sohbetlerin olduğu kahvaltı sofraları için farklı, pratik ve ekonomik tarifler de vereceğiz; sağlıktan doğal yaşama, güzellikten kişisel bakıma, eğitimden psikolojiye kadar her konuyu akılda kalıcı içerikler ve renkli anlatımlarla, uzman konukların görüşlerini aktararak izleyiciye sunacağız. Müzik ve televizyon dünyasının sevilen yüzlerini samimi sohbetler, hayatlarına dair en özel kesitler ve sürprizlerle evlerinize konuk edeceğiz.
Ayrıca programımızda izleyicilerimize yepyeni bir hayatın kapılarını aralayacak değişim bölümümüz de olacak; küçük dokunuşlarla yaşanan büyük farklara birlikte şahit olacağız, onların hayatına dokunacağız. Yani hafta sonu ailece ekran karşısına geçip keyifli zaman geçirecekleri bir sabah programı “Konuştukça”...
Koskoca şehirde sadece bir adam ile köpeğinin kaldığı fantastik korku filmi...
Miami uluslararası havalimanında dönüşte aynen o hissiyata kapıldım. Sanki dünyalar savaşı olmuş, insanlığın sonu gelmiş gibi...
Pandemi öyle böyle vurmamış anlayacağınız, takım topla çift kale maç yap, o kadar boş yani...
Koca alanda bizim beklediğimiz THY uçağının yolcuları dışında neredeyse kimse yoktu.
Dükkanlar kepenk indirmiş... Yurtdışı uçuşlarda illaki içinde bir tur atılan free shop’lar bile kapalı...
Öyle bir yalnızlık, öyle bir dünyanın sonu hissi...
Nihayet İstanbul’a vardığımda eğilip toprağı öpmediğim kaldı o yüzden...
◊ “MasterChef”e bu kadar erken veda etmeyi bekliyor muydun?
- Kesinlikle hayır. İlk gün de dediğim gibi şampiyonluk hedefiyle çıkmıştım yola ama yol biraz kısa sürdü. Yine de buraya kadar geldiğim için çok mutluyum. “Her işte bir hayır vardır” mottosuyla hayatıma devam ediyorum.
◊ Bu işin eğitimini almış, yurtdışında Michelin yıldızlı restoranlarda çalışmış biri olarak, böyle bir hüsrana uğramanın sebebi ne sence?
- Bu her şeyden önce bir yarışma. Haliyle şans da büyük bir etken. Ben bilgi birikimimin yarışmada devam eden arkadaşlarımdan yetersiz olduğunu düşünmüyorum. 100 bin kişi arasından ilk 16’ya kaldım ve alnımın akıyla çıktım.
◊ Seni eleyen yarışmacı aslında bir at eğitmeni, mutfak konusunda da sana göre hayli acemi. Büyük finalde “nasılsa onu geçerim” gibi bir düşünceye kapılıp rahat davranmış olabilir misin?
- Kendime güvenim var mıydı? Evet, vardı. Ama arkadaşlarımı güçsüz görmüyordum. Ben o gün inanılmaz el lezzeti olan biriyle son 2’ye kaldım ve giden ben oldum.
PARA TALEP ETMEDİM YATACAK YER YETERDİ
Vaka sayıları giderek artarken bunca saat uçmak başta gözümü korkutmadı değil.
İstanbul Havalimanı’na bu endişelerle geldim. Pasaport kontrolünden geçtikten sonra THY Business Lounge’a yöneldim.
Kapalıydı...
Bunun üzerine şansımı diğer taraftaki Elite ve Elite Plus yolcuların kullandığı lounge’da denemeye karar verdim, açıktı...
Bir tarafta çoğu yolcunun favorisi olan pide yapılıyor, diğer tarafta köfte tavuk pilav üçlüsü servis ediliyordu.
Biraz atıştırdıktan sonra uçağa binmek için kapıya yöneldim.
Yine temkinli, yine hafif tedirgin...