Güzel anılar biriktirin

BİR sohbet ortamında “Belgesel seyretmekten hayvanlar aleminin kralı oldum. Yılanların çiftleşmesine kadar öğrenmediğim konu kalmadı” diyordu bir bey. Sabah, akşam azarlamalardan, seviyesiz tartışmaların yarattığı siyasi ortamdan o kadar gerilmiş ki, kurtuluşu belgeselden başka kanal seyretmemekte bulmuş.
Bu sohbetin ardından Alzheimer ve Demans’ta Türkiye’nin ilk ve tek ihtisas bakımevi Anılar Huzurevi ve Yaşlı Bakım Merkezi’nin Koordinatörü Nöroloji Uzmanı Dr. Aysel Gürsoy’la tanıştım. Her an herkesin başına gelebilecek başka bir dünyayı anlatırken, şunları söylüyordu:

“Türkiye’de 400 bin Alzheimer hastası var. Yaşı 60 ile 65’in üzerindeki her 20 kişiden biri, yaşı 80’in üzerindeki her üç kişiden biri Alzheimer hastası. Ülkemizde bu hastalara nasıl bakılacağı bilinmediğinden hem hasta, hem aileler eziyet çekiyor. Kardeşler arasında kavgalar, ailelerde boşanmalar bile oluyor. Aslında herkesin mutlu olabileceği çözümler var.”
Dr. Gürsoy, halen sağlığı yerinde olanlar güzel de bir öneride bulunuyor:
“Hayatınız boyunca güzel anılar biriktirmeye çalışın. Alzheimer hastalarını anıları hayata bağlar. Hasta son öğrendiklerini ilk önce unutmaya başlar. Sonra anılarını tükete, tükete, gençlik, çocukluk yıllarına kadar gider. Birikmiş anılarınız ne kadar güzel olursa, yaşlılık döneminiz de o kadar güzel geçer.”

İnsanlar gülmeyi unuttu
Merkezin Müdürü Dr. Banu Kınay’ı ve Dr. Gürsoy’u dinlerken aklıma haber kanallarını kapatıp kendini belgesele veren beyefendi ile son 40 yılın Türkiye’si geldi. Öyle bir ülkede yaşıyoruz ki, 1980 öncesi 5 bin, 1990 sonrası 30 binden fazla cana mal olan terör hiç bitmedi. On binlerce hayatın, yüzbinlerce sakatlığın sorumlusu trafik terörü de devam ediyor. Bunlar yetmezmiş gibi, depremlerden darbelere, yolsuzluklardan paralel devlet kavgalarına ve demokrasiyi rafa kaldırma girişimlerine kadar insanları mutsuz yapacak her türlü olay her gün, her an başımıza gelebilir.
Sözün kısası güzel anılar biriktirmek bu ülkede çok zor. Becerebilirsek kötü anıları bir daha hatırlamamak üzere silip atmak belki de tek çare.
Sonra da mümkün olduğunca irili, ufaklı güzel anılar biriktirmek gerek.
Eğer bunları başaramazsak yaşlılıkta da bize huzur görünmüyor.