Neşeli

Neşelenmesin mi güvendiğiyle olan kimse? Muhabbet olacak, birlikteliğin bereketi övgülerle latifelerle taçlanacak ve gönül de coşacak elbette. Neşe… Ki bu neşe başka neşe, aslında derinde, kimi zaman da taşar köpüklerle.. Taşkınlık halleri çok makbul olmasa da taşıranın hürmetine hoşgörüle… 

Neşe bir cezbe hali bence! Bahsettiğim inanmanın neşesi, manevi neşe. Derece derece… Çünkü inanana müjdeler var, çünkü inanan sevdiğinin yolunda O’na ilerlemekte, çünkü inananın sevdiği canlı, kendisiyle.. Onun için neşelidir cennet tablosu! Rabbim burada da görmeyi nasib etse.. Dalga dalga, kesintisiz bir neşe… 

İnanan, inanılanın güvencesinde. Bıçak kesici olduğuna inanıldığı sürece size kesicilik güvencesi vermede. Konumuz inanmanın neşesiyse; Mesela neşeyle doğrarsınız yemeğin malzemesini, afiyetle yiyeceğiniz düşüncesiyle. Bunun ötesindeki bir manevi neşe de, bıçağın Yaradan’ın emri ile kesebildiğini bildiğinizde ve bir anda sizi kesmesi gereken bıçağın sahibinin kerametiyle kesmemesi neticesinde yaşanası bir cezbe, hayretle.. Onun da sonrası ola ki bıçak her indiğinde, -hakikati hatırlanarak- artık kesmesiyle de başka neşelenilmekte. Ve her vazifesini yapan zerre ile birlikte yenilenen bir hayret ve neşe! Bakarsın, tüm kainat ibadet etmekte, neşesi sırlı içinde…

Abartmamak gerek belki de, hallerden bir hal sadece. Huzur var, hüzün var, hasret var, sevgisiyle öfkesiyle, tersi düzü, haller nice. Ama neşe penceresinden baktığımızda, YaHu san ki aslında hepsi de ayrı neşe.. Tüm duygular haller, renkler neşe paletinde. Ve neşe paletinin bir negatif yüzü var ki, keder, acı, üzüntü… Uzakla yakın gibi, yakıcı ve duru.. Yanmadan nasıl durulunur. Acıyı tatmadan neşenin kıymetini bilmek nerede? Lakin manevi neşe skalanın zirvesinde, inşaallah inancın nihayetinde. Erebilirsek eşyanın hakikatine…

Edebi de var neşenin. Tatlı bir gülümseyişte, başını okşayışta, bilgelikte, tevazuyla teslimiyette. Gösterişe kaçmadan, güzellikle, iyilikle, kucaklayarak kucaklanasıyı, belki dudaklarında hoş bir ezgiyle… Hasrettir herkes neşeye. Öyleyse bi gayret, kaynağına yönelsene! Güven, inan sahibine. Mevla kendine yönelen kırık kalplerle birlikte. Kibrini terk eyle. Aç kollarını, bırak kendini, gelecektir tüm neşesiyle… Neşelidir benim İlahım.. Allahım! Gösterir cemalini iyi geçindiğinde…

İnanç hürriyeti insan için çok önemli. Hürriyet inanç için, inanç hürriyet için önemli. Hür toplum daha bir neşeli. Ve bunun vesilelerini de neşeyle yüceltmeli..

Nitekim 29 Ekim 1923 tarihinde Kurtuluş Savaşı kahramanımız Mustafa Kemal önderliğindeki Türkiye Büyük Millet Meclisi “Cumhuriyet”i ilan etti. Ulusumuz da hemen hemen tüm kesimlerin desteğiyle bu yönetim biçimini kabul etti. Bu şekilde daha hür yaşayacağımız inancı önemli bir etkendi. Ve 95 senedir sözkonusu yönetim biçimini olgunlaştırmaya çalışıyoruz..

Zira -bence- ‘uygulanılabilir sistemler’ içerisinde, inancını baştacı eden bizimki gibi bir toplum için inancımıza da en uygun düşen bir yönetişim biçimi. Esasları zaten Peygamberimizin(sav) idare sisteminde de kadim kültürümüzde de gizli idi. Rabbim daha da geliştirmekte, eksiğini gediğini gidermekte yardımcımız olsun. (Bunu en iyi temsilcilerimiz bilmeli) Ki “cumhuriyet”, halkın egemenliğini Hakk’ın rızasını kazanma hassasiyetini gözeterek kullanması ile kıymetli..

Öyleyse yüzüne beş kala kutlayacağımız bu “Cumhuriyet Bayramı” pek neşeli. Bayram neşeyle eş değerli. İyilik güzellik yolunda gayretimizin artması için neşeye, morale de ihtiyacımız oluyor tabi. Dilerim milletimizin birlik, beraberlik, dayanışma duygularını pekiştirecek, hayırlara vesile olacak biçimde, güvenle, neşeyle, özgürce kutlanır ve cumhuriyetimiz bizi daha da ilerilere taşır. İnancım tam, vesselam!

Musa Dede / GÖLGENİN HAKİKATİ