Yaşadıklarımdan sonra bana dokunulmasına izin vermiyorum

Merhaba Güzin Abla, ben 6 yaşından 15 yaşına kadar öz abim tarafından tacize uğradım. Küçük yaşlarda ne olduğunu pek anlayamıyordum ama 13 yaşındayken dayanamayıp anneme söyledim, annem de babama söyledi. Tabii abim böyle bir şey yaptığını inkâr etti.
Ailem de çok fazla üzerinde durmadı. Ama bu ruhumda derin izler bırakan bir olaydır ve şimdi kendimi korumak için bana dokunulmasına izin vermiyorum.
Bir erkek bana dokunmaya çalıştığında vücudum kaskatı kesiliyor ve nefes almakta zorluk çekiyorum. Bu yaşadığım olay yüzünden erkeklere karşı güvenim yok. Lise ve üniversite zamanlarında hayatıma kimseyi alamadım.
Abim şimdi “Sen benim kardeşimsin seni seviyorum” diyor bana o kadar yalan geliyor ki. İnsan kardeşine bu kötülüğü yapıp seni seviyorum demesi bana ona duyduğum nefretin daha da artmasından başka bir şeye yaramıyor.
Daha sonra herkes kötü olacak değil ya düşüncesiyle hayatıma birisini almak istedim. Ama onlar da kısa sürdü.
Şu anda 26 yaşındayım. Hayatımda 5 aydır biri var. Sadece annem, hayatımda olan bu kişiyi biliyor. Annem de onun benim için doğru kişi olmadığını söylüyor. Henüz hiç buluşmadık.
Annem “o kıskanç, cimri, agresif biri, sen onunla yapamazsın” diyor.
O biraz baskın karakterli biri. Bana yüzde 80-90 civarında kıskanç olduğunu söyledi. Tatillerini nasıl indirimli hale getirdiğini anlattı. Çevresinde çok kız olduğunu, sosyal biri olduğunu ve kadınları etkisi altında bıraktığını anlattı.
Bazen kendisi bana evlilik konusu açıyor, sonra da ben evlikten korkuyorum, diyor onu pek anlayamıyorum.
Onunla görüşüp konuşmayı seviyorum ama mutlu olmak isterken hayatımın tekrar berbat olmasını istemiyorum.
Hayatımda olan kişiye ya da bir başkasına, ileride bu yaşadıklarımı anlatmam gerekir mi? Evleneceğim kişiye tacize uğradığımı anlatmam gerekir mi?Anlatmam ne kadar doğru olur?
Siz ne düşünüyorsunuz?
Hayatımda olan kişinin benim için doğru biri olduğunu nasıl anlarım?
Yardımcı olursanız çok sevinirim.
◊ Rumuz: Anlatmalı mıyım

YANIT

Sevgili kızım, yaşadıkların elbette kolay atlatılacak türden şeyler değil. 
Yaşadığın olay seni ruhen çok sarsmış olmalı. Bu yüzden de erkeklerden uzak durmaya çalışman çok normal. Belki de ileride normal bir evlilik hayatı yaşaman için bir uzman tarafından uygulanacak bir terapiye ihtiyaç duyabilirsin.
Böylece bu travmayı atlatabilir, cinselliğe karşı bu korkunu giderebilirsin.
Erkek arkadaşım dediğin kişiyi hiç buluşmadık, dediğine göre, sanırım internet üzerinden tanımış olmalısın.
İşte burada benim sana tavsiyem, bu internet arkadaşlığına pek fazla güvenmemen.
Bir tek bu genç için söylemiyorum, genel olarak söylüyorum. Ki şu anlattığın kişinin güvenilecek tarafı yok gibi. Bu açıdan annene hak veriyorum.
Çevresinde çok fazla kız olduğunu söyleyen, kadınları kolaylıkla etkileyebildiğini anlatan birinin pek de güvenilecek tarafı yok anladığım kadarıyla.
Sen de zaten bunun farkındasın.
Bu gençle internet üzerinden konuşmanda bir sakınca yok ama buluşup yakınlaşmaya kalkışma.
Bunu tüm erkeklere karşı kendine bir kalkan edin, kimseyi hayatına sokma, onlardan uzak dur anlamında söylemiyorum.
Elbette bir erkek arkadaşın olacak ve ona güvenebildiğin zaman, bu gerginliğini de atlatacaksın.
Yaşadıklarını beraber olduğun ya da evlenmeyi düşündüğün erkeğe anlatmaya gelince, ben böyle bir şeyi anlatarak hiç kimseye bir koz vermemen gerektiğini düşünüyorum.
Bazı şeyler insanın yaşamında kendine saklaması gereken çok özel durumlardır.
Tabii bunu bir uzmanla da konuşmalısın, o da sana yardımcı olacaktır.