Güzin Abla

Sevdiğim adamın ailesi beni istemiyor. Çünkü ondan 6 yaş büyük ve boşanmış biriyim. Sonrasında da ilişkimiz bitti ama birbirimizi hâlâ çok seviyoruz...

Ben 32 yaşında bir kadınım. 20 yaşında şiddet, aldatma ile devam eden bir evlilik yaptım. Çok acı çektim.
Hem ben hem de ailem çok üzüldük. Bu evlilik 2 sene sürdü.
Sonra haliyle boşandık, ayrılalı 10 sene oldu... Bu süre içinde hayatıma çok insan girdi ama hiçbiri tarafından sevilmedim.
Daha sonra karşıma biri çıktı, benden 6 yaş küçük ve bekar bir adam. Bana âşık oldu.
O kadar seviyor ve değer veriyordu ki kayıtsız kalamadım. Herkes yanına yakışmıyor derken bile kimseyi dinlemedim.
Ailem ilk başta karşı geldi, yaşı küçük diye. Sonra saygı duymaya başladılar fakat sevdiğim adamın annesi, benim yaşımın büyük olması ve başımdan bir evlilik geçmiş olmasından hiç istemedi.
Ama sevdiğim adam dinlemiyordu onu ta ki işini kaybedip borç altına girene kadar.

Sayın Feyza Hanım, ben 60 yaşında emekli olup halen çalışan bir beyim. 41 yıllık evli, 2 hanım 3 çocuk sahibiyim. Okuduğunuza inanmadınız değil mi? 2 hanım ve 3 çocuk... Birinci hanımla 41 yıldır, ikinci hanımla 25 yıldır birlikteyim.

Birinci hanım ilk göz ağrımdı, ikimiz de 14 yaşımızda, ailelerimiz vasıtasıyla tanışmıştık. Bir süre aynı şehirde olmamıza rağmen birbirimizi 17 yaşına kadar görmedik. Çünkü aramızda duygusal bir ilişki olsa da, bir sevda yoktu. Evlendiğini, bize misafirliğe gelen yengesinden öğrendim. Onu babası yaşında, daha önce evlenmiş ayrılmış, başka bir ilde oturan 2 çocuklu bir adama verdiklerini öğrendim.
4 ay evli kaldıktan sonra kocasından ayrılıp ailesinin yanına gelmiş. Ailesi bu sefer onu yine babası yaşındaki bir akrabasına vermeye kalkışınca, yengesi ile bize geldiler. Beni suçlar gibi, yine yaşlı bir adamla evlendireceklerini, bu yüzden benden kendisini kaçırmamı istedi. O an acımakla karışık duygular içinde “yarın saat 10 da hazır ol, seni kaçıracağım” dedim. Ertesi gün de yanıma bir arkadaşımı alarak gerçekten onu kaçırdım.
Çocukluğunu gençliğini yaşayamamış olan ben, tam 41 yıl kendimle hesaplaşarak yaşadım. İkimiz de çok sefillik çektik.
O ilk evliliğinin travmasını bir türlü üzerinden atamadı. Ailesinin kendisine yaptığı haksızlığı hep benden bildi.
Devlet dairesinde memuriyete başladıktan sonra güzel günlerimiz oldu.
İki evladımız oldu. Buna rağmen onu hiç mutlu edemedim. Üstelik tayinimizin bir başka şehre çıkması, psikolojimizi iyice bozdu. Ben alkole düştüm. Bu arada evdeki huzursuzluk beni dışarı itti.
Kocasından ayrılmış, 22 yaşında ve iki küçük kızı olan bir hanımla tanıştım. Ben 30 yaşlarındaydım. Uzun süre kendimle mücadele etmeme rağmen, sonunda o hanımla beraber olmaktan kaçınamadım.

Eşimin beni sevmediğini hissediyorum. Yanında uyuduğumda, bana arkasını dönüyor, saçımı bile okşamıyor. Elimi dokundursam beni azarlıyor, bağırıp çağırıyor. Artık ona yaklaşmaktan korkuyorum.

Güzin Abla, ben 6 yıllık evliyim, 8 aylık bir kızım var. Ama aynı zamanda eşimle ciddi sıkıntılar yaşıyorum. Lütfen bana bir akıl verin, çünkü ne yapacağıma karar veremiyorum.

Ben eşimin ailesiyle bir arada yaşıyorum, evimiz ters dubleks ama çok küçük. Biz alt katta, eşimin ailesi üst katta oturuyor. Eşim 35, ben de 30 yaşındayım.

İlk evlendiğimizde aramızda çok büyük bir sevgi hatta aşk vardı. Ancak kayınpederim yüzünden eşimle çok fazla tartışmalar yaşadık.

Evlendikten 2 yıl sonra eşim beni, aynı zamanda akrabası olan, eski sevgilisiyle aldattı. Telefonda görüşmelerini yakaladım, dünyam başıma yıkıldı. Ama eşim bu olay sonunda yalvardı yakardı, kendini affettirdi.

Sonra da bir kızımız oldu ama evlendiğimizden bugüne kadar eşimde hep cinsel isteksizlik vardı... İlk iki yılda ayda bir beraber oluyorduk, sonra bu süre daha da uzadı. Giderek de kötüledi.

Öyle ki, artık ben ona yaklaşınca beni azarlıyor, sürekli ezmeye çalışıyor beni abla. Artık dayanacak gücüm kalmadı. Sürekli telefonla uğraşıyor, benimle hiç ilgilenmiyor. Resmen aynı evde iki yabancı gibiyiz.

Ayrı eve çıkmak istedim, evimiz çok küçük baş başa bir çay bile içemiyoruz, ailesi hep aramızda.

Sürekli kavga ediyoruz, o da ailesinin yanına kaçıyor, olay hemen onlara yansıyor. Artık bütün bunlardan çok yoruldum.

Ben henüz çok küçük yaşlardaydım, babam annemi aldattı. Daha sonra başkaları olduğunu da öğrendik ama son yaptığı ailemizi paramparça etti. Babam yalnızca annemi aldatmakla kalmayıp bizi terk etti. Sefil bir halde ortada kalakaldık.

Güzin Abla, annem, daha henüz 17 yaşındayken babamla görücü usulü ile evlenmiş. Babam annemi hiç sevmedi. Annem ise kurban olduğunu bile bilmeyecek kadar saf bir genç kadındı.
Toplum, sana kadına göre bir egemenlik vermiş, bari onu doğru kullan değil mi? Sevmiyorsan neden evlenirsin, çocuk sahibi olursun? Karşındaki, hiçbir şeyden haberi olmayan kadının ne suçu var? Bizim ne suçumuz var?
Ben henüz çok küçük yaşlardaydım, babam annemi aldattı. Daha sonra başkaları olduğunu da öğrendik ama son yaptığı ailemizi paramparça etti. Yaprak dökümü yaşadık...
Babam yalnızca annemi aldatmakla kalmayıp bizi terk etti. Sefil bir halde ortada kalakaldık. Bütün mal varlığını bir kadın yüzünden kaybetti.
Evimizi bile kaybettik. İyi kötü geleneksel bir Türk ailesiydik.
Bu parçalanma, maddi ve manevi olarak ailemizi yok etti.
Dedem felç geçirdi ve yaşamını yitirdi. Kardeşim ve ağabeyim ruhsal olarak çıkmaza girdi.

Hayvanların tek sığınağı olan ve yıllar içinde çok yıpranan HAYKOD’un ruhsatlı bakımevinde acil onarım gerekiyor. 67 yıldır muhtaç hayvanları yaşatmak için çalışan HAYKOD emektarlarının elini tutmak isterseniz valilik izniyle başlatılan yardım kampanyasına destek olabilirsiniz.

Sevgili Güzin Abla, dünya genelinde çok kötü günlere şahitlik ettiğimiz bir dönemden geçiyoruz. Savaşın zulmünü, hastalığın acımasızlığını, ekonomik zorlukları izliyoruz.
Tüm bunlar yetmezmiş gibi, bizim gibi merhametli insanların sırtında, bizden başka kimsesi olmayan mağdur hayvanların sorumluluk yükü var.
Senin de üyesi olduğun, Türkiye’nin, belki de dünyanın ilk hayvan koruma derneği olan HAYKOD’a gönül verenler olarak, 67 yıldır, şiddete maruz kalmış, sakatlanmış, hastalanmış, tedavi ettirilmek yerine görmezden gelinmiş, açlıkla, susuzlukla cezalandırılmış, görünümü sebebiyle “tehlikeli” diye yasaklanmış, yargılanmadan ölüme mahkum edilmiş, en büyük ihtiyaç olan sevgiden mahrum edilmiş, bir köşede ölüme kavuşmayı dileyen yüzlerce hayvana kucak açıp himayemizde yaşatmaya çalışıyoruz.
Güzin Abla, senin de bildiğin gibi, Erkök ailesi 50 yıl önce HAYKOD’la tanıştığında, barınak korkunç bir yangın geçirmiş, 600 hayvan yanarak ölmüş, geride kalan, 50 yaralı hayvanın da imhasına karar verilmiş, devletin önde gelenleri ve ülkenin en zengin kişileri tarafından kurulan dernek iflas etmiş, hayvanları koruma misyonu terk edilmişti.

İki genç, iki farklı hikâye... İkisinin de ortak problemi ilişkilerine onay vermeyen ‘babalar’...

Babam takıntılı bir şekilde sevdiğim genci istemiyor

Merhaba Güzin Abla, ben yurtdışında yaşayan, 22 yaşında bir kızım. Bir süre önce evliliği düşünebileceğim biriyle tanıştım. Kendisi 29 yaşında, onun ailesi Türkiye’de yaşıyor benim ailemin tümü yurtdışında.

Önceleri sadece arkadaştık ama birbirimizi daha iyi tanıdıkça aramızdaki bağın daha güçlü olduğunu hissettik ve evlenmeye karar verdik.

Bu konudan ailelerimizin de haberi var. Babam dışında herkes bu evliliği onaylıyor.

Kendisini annemle tanıştırdım, fakat babam sevgilimle tanışmayı kabul bile etmedi, “karşıma bile çıkmasın” diyor. Sebebini sorduğumda ise “sebebi yok, istemiyorum o kadar” diyor.

Ne yapabilirim?

◊ Rumuz: Baba engeli

İki üniversite okumamı sorun yapıyor

Geçen pazar Anneler Günü kutlandı. Ancak anneler sadece bir gün değil, her gün anılmalı. Onlara daima şükran duymalıyız. Bu yazı da annelerin değerinin sadece bir tek güne sıkıştırılmaması gerektiğini anlatıyor.

Bir ömür boyu yolumuzu aydınlatan, hayatı, insanları ve dünyayı sevmeyi öğreten, geleceğe umutla ve güvenle bakmamızı sağlayan, bizleri güçlü kılan yüce varlıklar olan annelerin kıymeti; evlatları için bir saatin 60 dakikası değil 61 dakikası, bir günün 24 saati değil 25 saati, dünyanın 4 mevsimi değil 5 mevsimi, yılın 12 ayı değil 13 ayı, bir haftanın 7 günü değil, 8 günü bilinmelidir.
Çünkü insan için hayat, anneyle başlar. Aileyi bir arada tutan en önemli unsurdur anne. Bizler için anne, şefkat, sevgi ve huzurdur. En mutlu anlarımızda sıcacık bir yuvamız, en darda kaldığımız anlarda tek teselli kaynağımız ve sığındığımız limanlardır annelerimiz. Bir başka deyişle, cennet annelerin ayakları altındadır.
Annelerin evlatlarına aşıladığı insani değerlerin, ömür boyu yol gösterici olduğu, herkesin bildiği bir gerçektir.
Ailenin temeli de olan anneler, yetiştirdikleri dürüst, sağlıklı, ilkeli ve özgüvenli evlatlarla toplumun şekillenmesinin baş mimarıdır.
Beni doğurup dünyaya getiren merhum annem, babamla hayatı paylaşıp onu da mutlu eden biriydi.
Gençliğinde çok çile çekmiş olmasına rağmen, geçmişe dönük acılarını evlatlarına hiç yansıtmamıştı. Bazen yanık bir türküde veya şarkıda gözyaşlarını gizlice hep içine döktü. 3 kardeştik ve ablamı 30 yaşında bir trafik kazasında kaybettiğimizde, o gizli gözyaşları artık açığa çıktı.
“Ağlama artık” diye teselli etmek isteyenlere, “Evlat acısı unutulur mu” cevabını verirdi. Evlatların annelerine karşı duyduğu sevgi ve şefkatin daha yücesi, annelerin kalbinde onlara sel olur akardı.

Ailem Türkiye’de yaşayan sevgilimle evlenmeme izin vermiyor. Onun Almanya’ya yerleşmek için beni kullandığını söylüyorlar. Sevdiğim ise Türkiye’ye gelmemi istiyor. Ne yapacağımı bilmiyorum.

Merhaba Güzin Abla, ben Almanya’da yaşıyorum. Sevgilim ise Türkiye’de. Yaklaşık 7 senedir birlikteyiz...

Sevdiğim adamla internet üzerinden tanıştık. Aileme ilk kez 2019 yılında ilişkimi anlatmak istedim. Ancak sevgilimin adını bile sormadan onunla tanışmayı reddettiler. Daha da kötüsü ondan ayrılmamı istediler...

Geçtiğimiz sene şansımı tekrar deneyip ailemle konuşmak istedim. Ama hiçbir şekilde bu ilişkiye onay vermiyorlar. Sevdiğim adamın, Almanya’ya yerleşmek için beni kullandığını düşünüyorlar.

Onun dili ve belli bir mesleği olmadığı için benim ona bakmak zorunda kalacağımı bildikleri için evlenmemize izin vermiyorlar.

Benim Türkiye’ye gitmeme de razı değiller. Türkiye’de zorluk çekeceğimi söylüyorlar.

Sevdiğim adam ise ‘her şeyi bırak yanıma gel’ diyor. 

Çok zor durumdayım abla. Bir yandan canımdan çok sevdiğim ailem, diğer yandan hayatımın geri kalanını yanında geçirmek istediğim ve delicesine âşık olduğum adam...

Sizce ne yapmam gerekiyor?