Güzin Abla

Babam korkunç bir insan. Anneme, bana ve kardeşime çok kötü davranıyor. Keşke evden gitse, bizi terk etse ve asla geri gelmese.

Güzin Abla, sonunda ben de size yazmaya karar verdim. Öylesine çaresizim... Benim sorunum babamla. Babam korkunç bir insan. Anneme, bana ve kardeşime çok kötü davranıyor.
Duyduğuma göre geçmişte daha da fenaymış. Yani yıllardır bu böyle. Babama hiçbir şey söylenemez. İtiraz edilemez. Annem normal bir konuda babamı nazik bir şekilde uyarmaya kalkışsa, babam birden bağırmaya, ağza alınmayacak küfürler savurmaya başlıyor.
Annemin üzerine yürüyor ve “Seni vururum, döverim” gibi kelimeler kullanıyor.
Artık onların her gece yatak odasını dinlemekten bıktım. Bağrışmaları yüzünden uykularım kaçıyor.
“Ya bir şey olursa”, “Ya babam anneme vurursa”, “Ya Allah korusun onu öldürürse” diye düşünmekten çok yoruldum. İnanın derslerime çalışamıyorum. Kardeşim de öyle. Aslında annem o kadar düşünceli ve babamın üstüne öylesine titreyen biri ki, şaşıyorum. Buna rağmen babam böyle davranıyor.
Babam hep kızgın, hep öfkeli, hep küfürbaz. Televizyonda herhangi bir haberi izlerken bile küfrediyor.
Hiç “Çocuklarım duymasın, onlara kötü örnek olmayayım, yanlarında böyle konuşmayayım” diye düşünmüyor.

Geçtiğimiz yıllarda, Orhangazi Mahallesi’nde Eskişehir Halk Ekmek’in aracı bir köpeğe çarpmış ve sürücüsü de ardına bakmadan çekip gitmişti. Ulaşıp görüştüğüm Halk Ekmek yöneticisi köpeğin tüm tedavi giderlerini karşılayacağını, sonrasında da o canı koruma altına alacağını söylemişti.

Köpek, hayvan hastanesinde özenle bakıldı. Sonra da Halk Ekmek’teki yeni yuvasına teslim edildi. Yöneticisi sayın Zaimoğlu “İyilikle sonuçlanan bu olayın kahramanı sizsiniz” diyecek kadar yüce gönüllü bir insan, ben sadece aracı oldum, o canın tedavi masraflarının karşılanması, sıcak bir yuvaya kavuşması ona ait. Köpeğin adı Canberk oldu.
Ve bana Canberk’in Çanakkale destanına uzanan hikâyesini aktardı Sayın Zaimoğlu:
“Canberk, Çanakkale destanını yazan kahramanlardan 17. Alay Komutanı Yarbay Hasan Bey’in köpeğiymiş. Askerleriyle Kilit Bahir köyünün ortasındaki meydan çeşmesine kadar geldiklerinde çeşmenin önünde Hasan Bey’in dikkatini bir şey çekmişti. Yara bere içinde bir köpek su içmek için çeşmeye yanaşmaya çalışıyor, onun bu perişan halini görenler taş atarak köpeği çeşmeden kovuyorlardı.
Hasan Bey bu duruma çok üzüldü, atından indi köpeği kucaklayıp, su içirdi, karnını doyurdu, sonrasında köpek Hasan Bey’i hiç bırakmadı, o nereye Canberk ismini koyduğu bu sadık can da oraya. Canberk kısa zamanda tüm Mehmetçiklerin dostu olmuştu. Türk askerleriyle siperden sipere atlıyordu. Tüyleri yeniden çıkmış, yaraları ise tamamen iyileşmişti. Askerler sordular Hasan Bey’e, ‘Komutanım, bu köpeğe neden bu kadar alaka gösteriyorsunuz?’ diye... Hasan Bey de ‘Yüce Allah’ın kıyamette bana bu köpeğe neden merhamet etmedin, demesinden korkuyorum’ diye yanıt verdi.
Bölgedeki savaş olanca şiddetiyle sürüyordu. Yine siper savaşlarının birinde bizim Mehmetler, Fransızları püskürtmüşlerdi! Savaş alanı Fransız askerlerinin cesetleriyle doluydu. Biz de zayiat vermiştik. Mehmetçiklerimiz bir yandan ölen arkadaşlarının defin işleriyle uğraşıyor, diğer yandan ise yaralılara yardım ediyorlardı.
Hasan Yarbay da askerlerine direktifler veriyordu. O sırada bir Fransız askerinin yerde kıpırdadığını gördü! Askerin yaralı olduğunu düşündü. Yardım etmek için Fransız askerin üzerine eğildi ki, asker, sakladığı hançeri Hasan Bey’in göğsüne sapladı.

7–8 ay kadar önce internet üzerinden bir gençle tanıştım. Bana evlilik vaadiyle bankadan kredi çektirdi. Ancak parayı aldıktan sonra beni aramaz sormaz oldu.

Merhaba Güzin Abla, ben yüksek öğrenim görmüş iyi bir şirkette, iyi bir pozisyonda çalışan bir kadınım. Size yaşadığım bir olayı belki diğer okurlarımıza da örnek olur, uyarabilirim diye yazmak istedim.
Sevgili ablacığım bundan 7–8 ay kadar önce internet üzerinden bir gençle tanıştım. İyi bir işi olduğunu söylüyordu, yaşı yaşıma uygun, söylediğine göre de iyi bir meslek sahibi bir gençti.
Ve yüz yüze görüşmeye başladık kısa süre içinde kaynaştık. Yakışıklı biriydi.
Buluşmalarımızda bana karşı çok sıcak davranıyordu, maddi durumunun iyi olduğunu sanıyordum çünkü çok para harcıyordu. Beni hep iyi yerlere götürüyordu.
Sonuçta beni evlenmeye razı etti, durumu aileme bile açtım. Onlar da bana güvendikleri için, ‘gelsin tanışalım’ dediler.
Ben de bunu sevdiğim adama söyledim. O ise benimle evlenmek istediğini, ancak bir süre daha beklememiz gerekeceğini çünkü evlenmeye maddi açıdan hazırlıklı olmadığını söyledi.
Bu andan sonra sürekli bana baskı yaparak, eğer onunla bir an önce evlenmek istiyorsam, bankadan ikimizin adına kredi çekebileceğimizi ve o zaman en kısa zamanda evlenebileceğimizi, söyledi. Daha sonra bu krediyi kendi adıma çekmemin çok daha iyi olacağına beni ikna etti.

Yıllarca annemden, babamın ben çok küçük yaştayken ölmüş olduğu hikâyesini dinledim. Oysa yaşım ilerlediğinde fark ettim ki, annemin kızlık soyadını taşıyorum.

Sevgili Güzin Abla, ben 23 yaşında çalışan bir genç kızım. Hayatım hiç de kolay geçmedi, bundan sonra da pek kolay geçeceğe benzemiyor.
Neden derseniz... Annemin gençliğinde yaptığı büyük bir hatanın bedelini ödemek zorunda kaldım.
Yıllarca annemden, babamın ben çok küçük yaştayken ölmüş olduğu hikâyesini dinledim.
Oysa yaşım ilerleyip bazı şeyleri anlamaya başladıktan sonra fark ettim ki, annemin kızlık soyadını taşıyorum.
Annem kendi söylediğine göre, babamın ölümünden sonra bir kez daha evlenmiş ama ondan çocuğu olmamış.
Genç yaşta da evlilik konusunu kapatmış, çalışıp bana ve kız kardeşine bakmış. Ben annemin genç kızlık soyadını taşıdığımı öğrenince olayı sorgulamaya başladım. Ve bana gerçeği anlatmak zorunda kaldı.
Benim yıllar önce yaşadığı evlilik dışı bir ilişkiden dünyaya geldiğimi ve ben daha doğmadan, o adamın kendisini terk ettiğini anlattı.

Eski eşim yeniden benimle evlenmek istiyor. Ama ailem bu evliliğe onay vermiyor. Aklım ve kalbim arasında kaldım.

Merhaba Güzin Abla, biz eski eşimle 2016 yılında kaçarak evlendik.
İlk 2-3 ay çok güzeldi. Ancak sonradan şiddetli geçimsizlikten dolayı anlaşamaz olduk. Sonunda şiddet gibi şeyler yaşadım ve boşanmaya karar verdik.
Boşanma arifesinde hamile olduğumu öğrendim. Bebek doğana kadar erteledik ayrılığı... Ama ne yazık ki bebeğimizi kaybettik, 20 gün içinde ayrıldık. Arada geçen yıllarda birkaç kez barışıp yeniden ayrıldık...
Şimdi güzel bir işim var, o benimle yeniden evlenmek istiyor ama aileme destek vermemi istemiyor. Ailemin de yeniden bir araya gelmemize onayı yok.
Kabul edersem 20 gün içinde evleneceğim, eğer kararım olumsuz olursa başkasıyla yoluna devam edeceğini söyledi.
Aklım ve kalbim arasında kaldım. Ailemi silip eski eşimle yeniden evlenmeli miyim yoksa ondan vazgeçmeli miyim?
◊ Rumuz: Kafa karışıklığı

YANIT

Eşimle odalarımızı ayırdık, yıllardır ayrı yatıyoruz. Kızım için yürüttüğüm bu evlilik benim için hapis gibi oldu. Üstelik başka bir evli adamdan hoşlanmaya başladım...

Merhaba Güzin Hanım, ben 33 yaşında, 10 yıldır evli olan bir kadınım. Eşim benden 23 yaş büyük, biz aslında çok severek evlendik fakat zamanla her şey çok değişti. Bir süre sonra bana yaşattıkları, ilgisizliği, sevgisizliği, bencilliği yüzünden bu sevgi tükendi.

Bir kızım var 5 yaşında, onun için zoraki bir göreve dönüştü bu evlilik. Odalarımızı ayırdık, yıllardır ayrı yatıyoruz eşimle...

Ben zamanla daha da mutsuz, umutsuz biri olmaya başladım. Kızıma bunu hissettirmemek için de elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Dediğim gibi artık bu evlilik bana açık cezaevi hissi yaratma başladı.

Derken bir gün birisiyle tanıştım... O da evli bir adam, ama onun utangaç ve sakin tavırları beni çok etkiledi. Bana karşı ilgili davrandı, birçok yerde karşıma çıkmaya başladı. Ben de bunların tesadüf olmadığını düşündüm ona karşı hislerim oluşmaya başladı.

Derken bir gün dayanamayıp ona üstü kapalı olarak ve ne kadar yanlış bir şey yaptığımın bilincinde olarak, ondan etkilendiğimi yazdım.

O da bana benimle ilgili herhangi bir duygusunun olmadığını söyledi.

Ben bu sözler karşısında çok utandım, onun gözünde ne duruma düştüm, diye çok üzüldüm.

Hayatımda ilk defa böyle bir şey oldu ve ben ret cevabı alınca yerin dibine girdim. Ondan özür diledim. Sonra bir daha hiçbir şey yazmadım.

Bazıları, hayvanları seven, onları beslemek için sabahın köründe yollara düşen biz hayvanseverlerin ‘deli’ olduğunu düşünüyor... Oysa bu bizim görevimiz...

Nedense bir grup insanımızda biz hayvanseverlerle ilgili garip bir inanış vardır...
Hayvanları seven, bakan, koruyup kollayan, onları beslemek için sabahın köründe, gecenin karanlığında yollara düşen, yağmur kar fırtına demeyip, hiç düşünmeden ıssız ormanlara dalan bizler için ‘bunlar akıl noksanı, çılgın, deli’ diye düşünür...
Evlerimizde birden fazla hayvan beslediğimiz, onlara yataklarımızı, odalarımızı açtığımız, koynumuzda yatırdığımız için bizleri küçümseyip, beğenmeyenlere, ‘onların evinde yemek yenmez’ diyenlere, işte bir hayvansever dostumuzun tokat gibi cevabı...
Hepimizin duygu ve düşüncelerine tercüman olmuş...
Kim ne derse desin, biz buyuz...
Sokak sokak gezip, açları doyurmak için elimizdeki avcumuzdakini vermekten kaçınmayıp, sonra da geceleri huzurlu bir uyku uyuyanlarız biz...
Koynumuzdaki o yumuk canlının sıcaklığıyla da mutlu olanız biz...

Üç yıldır birlikte olduğum bir kız var, Rusya’da yaşıyor. Onunla internette tanıştık. İlişkimiz bir dargın bir barışık sürüyor... ‘Yeni bir sevgilim var’ diyor, sonra yine beni arıyor...

Merhaba ablacığım saçma bir ilişki içindeyim ne yapacağım artık bilemiyorum. Üç yıldır birlikte olduğum bir kız var, Rusya’da yaşıyor. Onunla internette tanıştık, birkaç ay sonra Türkiye’ye yanıma geldi ve beraber yaşamaya başladık.
Sonrasında işlerim bozulunca ülkesine geri döndü...
Ben kıskanç biriyim...
Ona telefonla ulaşamadığım zaman sinirlenip ağzıma ne gelse söylerdim...
Yeniden yan yana olabilmek için evlenmeye karar vermiştik.
Ben evi tadilata soktum, o da birkaç ay sonra yanıma gelecekti.
Ama bir anda bana “ben artık seni sevmiyorum, bitsin” dedi...