İngiltere’yi 2-1 yenen Ampute Milli Takımımız Avrupa’da tarih yazdı 'Engelsiz kahramanlar'

Hepsi müthiş! Hepsinin gözünden başarının ışığı fışkırıyor! Onlar, engellerin engelsiz kaldığının ispatı... Ampute Milli Takım, Avrupa Şampiyonası’nda finalde İngiltere’yi 2-1 mağlup ederek şampiyon oldu.
Hepimizi gururlandıran kahramanlarla Riva’da bir araya geldim. Kimi bir kazada ayağını kaybetmiş, kiminin doğuştan bir ayağı yok. Hepsinin engellilere umut ışığı olacak mücadele hikayelerini dinledim. İşte inançla birlikte gelen büyük zaferin öyküsü...


Fotoğraflar: Murat ŞAKA

◊ Öncelikle hepinizi tebrik ederim... Avrupa şampiyonluğu beklediğiniz bir başarı mıydı?
- Fatih Şentürk: Finale kalacağımızı düşünüyorduk. 45 bin kişinin içinde kupayı İngilizlere vermek olmazdı, veremezdik.
- Feyyaz Gözüaçık: Şampiyon olacağımızı hissetmiştik.

◊ Engeliniz doğuştan mı?
- Alican Kuruyamaç: Şu anda 25 yaşındayım. 6 yaşında trafik kazası geçirdim. Futbola 2009 yılında başladım. Kazadan sonraki süreçlerde protezi çok kırdım, top oynayacağım diye. 13 yaşından sonra ergenlikle birlikte sıkıntılar yaşadım.
- Serkan Dereli: Doğuştan bir bacağım yok. Futbolu küçüklüğümden beri çok seviyordum. Kendim gidip oynayabileceğim bir takım aradım.
- Kemal Güleş: 18 yaşındayım. 2011 yılında kaya düşmesi sonucu bacağımı kaybettim. 2013 yılında protez yaptırmak için Ankara’ya geldim. Ampute Milli Takım antrenörü Uğur Hoca’yla tanıştım. Beni futbola yönlendirdi. İlk başta “Oynamayacağım” dedim. Tek bacakla nasıl oynayacağımı bilmiyordum. Daha sonra milli takım kaptanı Osman Çakmak benimle konuştu. Beni sahaya çıkardı. “Sen bu işi yapacaksın, daha çok gençsin” dedi. Sonra Ankara’da kaldım. 3-4 ay çalıştım. Kanedyen kullanmayı öğrendim. Sonrasında da yavaş yavaş milli takıma yükseldim.
- Selim Karadağ: Yanlış bir operasyon sonucu sağ kolum kısa kaldı. Tesadüf eseri ampute futbola başladım. Kalecilik yapıyorum. 2011 yılından beri milli takım oyuncusuyum.
- Feyyaz: Doğuştan engelliyim. Çocukken sokak aralarında futbol oynardım. Spora ilk olarak tekerlekli sandalyede basketbol oynayarak başladım. Daha sonra ampute futbola devam ettim. Bir süre yüzme antrenörlüğü yaptım. Şu anda beden eğitimi öğretmenliği yapıyorum. 10 yıldır milli takımdayım.
- Fatih: 10 sene önce 18 yaşındayken motosiklet kazasında sol ayağımı kaybettim. Çocukken futbola aşıktım. Anadolu’da babalar her zaman “Topçu mu olacaksın? Git okulunu oku” der. Babam yurtdışında çalışıyordu. O geldiği zaman mecburen oynamayı bırakıyordum. Kızıyordu. Ama şimdi karışamıyor. Uzun yıllar amatör olarak oynadım. Kazadan sonra 1 sene rehabilitasyon sürecim oldu. O süreç benim ampute futbol takımı ile tanıştırdı. Ama ben oynamak istemedim.

◊ Bu kabullenememe süreci değil mi?
- Fatih: Evet.
- Alican: Hepimiz benzer süreçler yaşadık. Ayağını ya da kolunu kaybetmeyi kabullenemiyorsun.
-Fatih: Utanıyorsun da. Mesela Alican liseyi bırakmış lütfen sorun...

◊ Alican, liseyi neden bıraktın?
- Alican: O dönem “Hayat Bilgisi” dizisi vardı. O dizide ayağı protezli bir temizlikçi karakteri vardı. Adı Mennan’dı. Okulda bana Mennan deyip dalga geçiyorlardı. Ben de bıraktım liseyi bu yüzden. Futboldan sonra artık hiçbir problem kalmadı. Şimdi kendi aramızda bunun esprilerini yapıyoruz.

BİZE ÖZGÜVENİ FUTBOL VERİYOR

◊ Hepiniz inanılmaz özgüven sahibisiniz. Bu futboldan dolayı olan bir şey mi?
- Alican: Avrupa şampiyonu olduk. O günden beri inanın uyumuyoruz. İnanılmaz ilgi görüyoruz. Sürekli ziyaretimize gelenler, medyanın ilgisi… Bunların hepsi futboldan oldu. Özgüveni de futbol veriyor. Biz kendi içimizde de bu konuyu çok konuşuyoruz. Mesela Ankara’da kaleci olan bir arkadaşımız var. İnsanların bakış açısı onu çok yormuş. Hâlâ kolunu gösteremez. Biz bu konuda onunla çok uğraştık. Kaptanımız da onunla çok konuştu. Ama hâlâ tişörtle gezemiyor. Bu biraz insanın kendinden kaynaklı bir şey. Biz sokakta gördüğümüz insanları da yönlendiriyoruz. Çünkü insanlar ne yapacaklarını çok bilemiyor.

◊ İlk antrenmana geldiğiniz günü hatırlıyor musunuz?
- Serkan: Hayatımda hiç baston yani kanedyen kullanmamıştım. Protezli arkadaşlarımla maçlar yapıyordum. Sonra beden eğitimi hocam “Yeteneğin var ampute takımına git” dedi. İlk başta gittim ama çok yorucuydu. Ellerim şişmişti. Bir süre bıraktım ama sonra gitmem için ısrar ettiler. Devam ettikçe sevmeye başladım. Kendime milli oyuncu olma hedefi koymuştum. Hedefime ulaştım.

◊ Bundan sonraki hedefleriniz neler?
- Fatih: 2018 Dünya Kupası’nda şampiyon olmak istiyoruz. 2014 yılında Meksika’da yarı finalde elendik.
- Alican: Maalesef son dakika yediğimiz gol yüzünden elendik.



EN BÜYÜK CESARETİ BİRBİRİMİZDEN ALIYORUZ

◊ Hayatınızda en çok kimden cesaret aldınız?
- Fatih: Kendi takım arkadaşlarımızdan. Çünkü dışarıda öyle bir özgüven verebilecek bir insan yok.
- Alican: Senden daha eskisi senin örneğindir. Ben yeni başlıyorum diyelim benden önce takımda olan arkadaşım bana örnek oluyor. Benden sonra gelene de ben örnek oluyorum. Bizde böyle.
- Fatih: Normal futbol olmadığı için Messi ya da Ronaldo gibi isimleri sayamıyoruz. Herkes Messi olamaz ama bir ampute adayı.

◊ Kanedyenle koşmak eminim daha yorucudur...
- Alican: Artık alıştık. Bu bizim olmazsa olmazımız. Bir parçamız gibi. Bununla istediğimiz hareketi yapabiliriz. 1 haftada kullanmasını öğrenir 1 ay sonra da koşmaya başlarsınız. Göründüğü kadar zor değil.
- Fatih: İlk başta biraz yorucudur. Hatta ilk hafta kollar ve omuzlarda ciddi ağrılar yapar. Ama sonra alışırsınız.

AHMET YILMAZ

TEKNiK KURUL BAŞKANI

- Ampute liginde şu anda 27 takımımız var. 10 takımımız süper ligde devam ediyor. Bu ay Türkiye Kupası için en iyi 8 takım yarışacak. 5 Kasım’da da ligimiz başlayacak.

OSMAN NURi OKUMUŞ

TEKNİK KURUL BAŞKAN YARDIMCISI



- Bu şampiyonluk Türkiye için bir şanstır. Çok fazla engelli insanımız var. Bu evden dışarı çıkarılmayan, hapsedilen engelli çocuklar için bir fırsat olabilir. Onlar için bir tesis kurulmalı. Hepimizin görevi bu. Bu çocuklarımızı spora teşvik etmeliyiz.

TÜRKİYE BEDENSEL ENGELLİLER SPOR FEDERASYONU AMPUTE ASBAŞKANI MURAT KANDAZOĞLU

ÖNCE iNANDILAR SONRA ŞAMPİYON OLDULAR

◊ Şampiyonluk yoluna gitme sürecini anlatır mısınız?
- Çocukların hepsi büyük travmalar yaşamıştı. Öncelikle çocukları inandırmak lazımdı. Sürekli onların motivasyonunu üst seviyede tutmaya çalıştık. 6 ay öncesine kampa girdiler. Paralimpik olmadıkları için başarıları olduklarında devlet tarafından herhangi bir ödül verilmiyordu. Sağ olsun sayın Cumhurbaşkanımız ve bakanımız devreye girdi. Bizim amacımız bunun da paralimpik kategorisine girmesi. Bunun temellerini attık. 6 aylık süreçte çok zor zamanlar geçirdik. Hepsi amatör sporcu. Bir ücret karşılığında bir yerde spor yapmıyorlar. Karın tokluğuna, ilgili kulüplerde belirli ücretler karşılığında oynuyorlar. Birçoğu zaten çalışıyor, bazıları da öğrenci. Her geçen gün şartları iyileştiriliyor. Gençlik ve Spor Bakanlığı’nın son dönemde aldığı kararlar bizi mutlu etti.

◊ Kampta inançlılar mıydı?
- Evet. Mesela sorunlar yaşadılar ama hepsini bir tarafa bırakıp sadece şampiyonaya odaklandılar. Tek hedefleri Türk milletinin yüzünü güldürmekti. Osman Çakmak yani takımın kaptanı bana “Biz Vodafone Park’ta, 40 bin kişinin önünde final oynamak istiyoruz” demişti. Böyle bir hayalleri vardı. Cumhurbaşkanımıza bir önceki dünya kupasından döndükten sonra “Ampute futbol dünyada Türkiye’den sorulacak” sözü vermişti. Sözünü tuttu. Galibiyet golünü de o attı. Kendisi normalde libero bölümünde oynayan bir oyuncumuz. Duası kabul oldu.

BİZİM ÜZERİMİZDEN A MİLLİ TAKIMI ELEŞTİRMEYİN

◊ Ampute takım üzerinden A Milli Futbol Takımı’na yapılan eleştirilere nasıl bakıyorsunuz?
- Arkadaşlarımız buna çok üzülüyor. A Milli Takımı’nın çok değerli oyuncuları ve yönetimi var. Milli takımla bizim kıyaslanmamız doğru olmaz. Bu farklı bir platform. Bizim üzerimizden onları eleştirmemeliler.

◊ En büyük hedefiniz nedir?
- Bu yaratılan sinerjinin engelli camiasına kalıcı bir tesis olarak geri dönmesini istiyoruz. Bunun için çalışmaya başladık. Hepimiz birer engelli adayıyız. Ve ülkemizde böyle bir tesis yok. Avrupa şampiyonluğunun bir getirisi olarak insanlara bunu sunmamız gerekiyor.

◊ Ödül alacaklar mı?
- Ankara Büyükşehir Belediye Başkanı Melih Gökçek belediye olarak her sporcumuza 200 bin lira vereceğiniz söyledi. Metro Turizm’in sahibi Galip Öztürk 500 bin lira verdi. Futbol Federasyonu da bir ödül vereceğini söyledi. Ali Ağaoğlu da her sporcumuza bir ev vereceğini açıkladı. Sayın Cumhurbaşkanımız bizi kabul edecek. Bakanlığımız da mutlaka destek olacaktır. Bunlar başarının neticesidir. Ama biz asla bu işin büyüsüne kapılarak kendimizi salmadan dünya kupasına hazırlanmalıyız. Türkiye Futbol Federasyonu her konuda en büyük destekçimiz oldu. Onlara, halkımıza, medyaya ve liderlerimize teşekkür ediyoruz.