Adana Süper Lig’e…
Ben sözümü tuttum! Ziraat Kupası Maçı’nda Adana Demirspor Beşiktaş maçını Şimşeklerle beraber izledim...
Nazik daveti ve dostça yaklaşımı için Şimşekler Tribün lideri Göksel Tel’e teşekkürü borç bilirim : )
( Şimşikeler Tribün Lideri Göksel Tel )
Hem bir kadın, hem de Adanasporlu biri olarak bu maça gidecek olmamı önce yakın çevrem yadırgasa da beni pek de etkilemedi.
Taaaa geçtiğimiz ekim ayında Göksel Tel ile yaptığımız röportajda onlarla beraber maç izleyeceğime dair söz vermiştim. Ne yalan söyleyeyim bugüne kadar Adanaspor’un hiçbir maçını kaçırmazken Adana Demirspor’un maçına gitmemiştim. Sadece bu sezon 2-3 kez izledim o da Basın Tribününden...
Bir kere taraftar görmek istiyorsanız buyurun 5 Ocak Stadyumu’nun Güney’inde TURBEYLER… Kuzey’inde de ŞİMŞEKLER…
Asıl hoşgörü memleketi Adana’dır… Babanın Adana Demirsporlu, evladın Adanasporlu olduğu ya da tam tersi… Kardeşlerden birinin Adanasporlu, diğerinin Demirsporlu olduğu… Bu bizim oraların klişesidir…
Ah bir de Süper lige çıksa, kebapla beraber tadından yenmez!
Ama bu taraftarların en büyük özellikleri “Arma aşkı!” önce arma… Var olsun, ayakta dursun…
Dün akşam Ziraat Kupa Maçı’nda memleketi gururla izliyor insan… Taraftar tamam, coşku tamam…
Peki neden hala bu ligdeyiz?
Adana derbisi röportajında Göksel Tel çok güzel bir laf ediyor; “Bireysel kavgalar bitmediği sürece Yenice’den öteye geçemeyiz!”
Bu cümle hep kulaklarımda…
Tribünde zaten kavga yok… Şehir sürtüşmesi de bir kenara bırakılırsa dün akşam yaşadığımız muhteşem atmosferi her hafta yaşayacağız bu şehirde…
Dün akşam Demirsporlularla birlikte Adanasporlusu, Fenerbahçelisi, Beşiktaşlısı, Galatasaraylısı… Ve hep beraber yan yana…
Yöneticilerle taraftarın, taraftarla futbolcunun bütünleştiği bir yerde başarı kaçınılmaz… Adana Demirspor bu sezon birlikteliğin en güzel örneğini sergiliyor…
Bir Adanasporlu olarak Demirspor’un birlik ruhunu gerçekten çok seviyorum… Yense de yenilse de futbolcularını alkışlamalarını, futbolcunun kayıtsız şartsız tribünlerde onları selamlamasını. Omuz omuza dimdik durmalarını…
Adanasporlularla da devrenin son maçını Güney Kale Arkası’nda TURBEYLER ile izledim… Orada da fena atmosfer… Kardeşlik ruhu tavan. Ama yetmiyor, bir zeytin dalı şart.
Beş kuruş para almadan, bütün kalbinle armayı destekliyorsun! Beklentin armayı göklere çıkarmak… Derin düşüncede farklı gibi gelse de bence fena masumiyet : )
Ben stadyum atmosferini çok seviyorum, hiçbir filme, konsere de değişmem…
Stadyum etrafından yayılan kebap kokularını dumanlarını hiçbir şeye değişmem… Hep diyorum; Adana’ya ilk defa yolunuz düşmüşse ve stadyuma gidecekseniz yol tarifine gerek yok. Başınızı kaldırın havaya bakın, dumanı en çok tüten yer 5 Ocak’tır : )
Taraftarlarda bu coşku varken, takımlarda da bu güç varken, destek artırarak özlenen lige yeniden dönülür. Adana gibi bir memleket için zor bir şey değil.
İnşallah o günleri de göreceğiz… Güzel günler göreceğiz… Güneşli günler…
Gezi olaylarında Redhack çıkıp “Biz Demirsporluyuz, yükselenimiz Çarşı…” demişti...
Ben de şimdi çıkıp “Adanasporluyum ama yükselenim Şimşek…” desem kızan olmaz değil mi? Ne de olsa hepimiz Adanalıyız… Rengim değişmez, desteğim bütünleşir… Bu şehirde yaşadıkça “Şehir milliyetçiliği” ruhu daha da bir sarıyor insan yüreğini…
Göksel Tel’in de dediği gibi Yenice’den öteye geçmek için hoşgörü şart… Bu şehir böyle kalkınır…
Adanaspor’un da Adana Demirspor’unda gittiği yol, kaldığı yer Süper Lig olsun…
