Sevgi sevgi sevgi...

Hoşgörü en yüce duygudur ama ne yazık ki şu günlerde en çok azalan duygu...
Bakın şu mübarek bayram gününün önemine, manasına... Birlik beraberlik içinde olmayı, barışık yaşamayı, alçakgönüllü ve anlayışlı olmayı öğütlemiyor mu bizlere?
Hadi dürüst olalım; gerçekten böyle yapabiliyor muyuz?
İşyerinde patronunuza sinirlendiğinizde ne geçiyor kafanızdan? Trafik sıkıştığında hışımla kornaya basmıyor musunuz? Yolda yürürken yanınızdan geçen araba üstünüze su sıçrattığında neler diyorsunuz? Eşinize, annenize, babanıza, çocuğunuza kızdığınızda nasıl davranıyorsunuz? Bankada sıra beklerken ne kadar sakin durabiliyorsunuz? Yüzünüzün şekli, sesinizin tonu nasıl değişiyor fark ediyor musunuz?
Neden içimizdeki çocuğu öldürüyoruz acaba? Ya da gündelik yaşam koşturmacasıyla içimizdeki sevgiyi göstermeyi unutuyor muyuz?
Sevgi sevgi sevgi... Özellikle de ülkemizin içinde olduğu şu hassas dönemde bence tek ihtiyacımız olan şey sevgi.
Karşımızdaki kişiyle aynı fikirde olmadığımız durumlarda bile, sevgi varsa özümüzde, mutlaka uzlaşmanın bir yolu bulunur diye düşünüyorum.
Sevgiden zarar gelmez kimseye. Ama nefretten, kinden, kötü düşünceden fayda yok.
İyilik yap denize at, balık bilmezse Halik bilir sözü ne kadar manalı değil mi?
Sadece bayramlar değil her gün aslında birleştirici olmalı.
Sevgiyle, saygıyla, hoşgörüyle birlik beraberlik içinde yaşayalım kimseye zarar gelmez...

Ayşe’nin notu: Kutsal hac vazifesini yerine getirirken vefat edenlere Allah’tan rahmet, ailelerine başsağlığı dilerim...