Barış Manço’nun izinde 3 kıtada 250 şehir

Hanife Ahçıoğlu (32) reklam ve tanıtım alanında özel bir şirkette çalışıyor. Küçük yaşlarda fanatik bir Barış Manço hayranı olması ona farklı ülkeleri tanıma konusunda ilham oldu. Gittiği ülkenin insanını ve yaşam şekillerini tanımaya çalışıyor. Asla lüks otellerde konaklayıp, lüks restoranlara gitmiyor. Bugüne kadar 3 kıtada 35 ülke ve 250 şehri gezdi. Çok da güzel anılar biriktirdi. Örneğin Hindistan’da binlerce farenin özgürce dolaştığı tapınağı çıplak ayakla gezdi. En önemlisiyse gönüllü olarak gezdiği Tanzanya’da çocuklar için yapılan sınıf inşasında çalıştı.

Seyahat etmenin size yaşattığı hazzı nasıl tanımlarsınız?
- Kendi kabuğundan sıyrılma hali... Her seyahatte kendimi kozadan çıkmış bir kelebek gibi hissediyorum.

Yeni kültürleri, mekânları ve değişik yaşam şekillerini deneyimlemek beni zenginleştirip, özgüvenimi arttırıyor.

Ne zaman başladı seyahate olan ilginiz?
- Aslında çocukluk hayalimdi. Barış Manço’nun 7’den 77’ye gezi programını soluksuz izler, seyahat hayallerime dalardım. Yurtdışından bize ziyarete gelen akrabalarımızın anlattığı hikâyeler ve farklı dilleri konuşabiliyor olmaları da bende farklı coğrafyalara karşı büyük merak uyandırırdı.

İlk seyahatiniz nereye oldu, neler yaptınız?
- Paris’e gittim. İlk gidişimde romantizmin başkenti başımı döndürmüştü. Derinden etkilenmenin yanında bu muhteşem şehrin görkemiyle insanı ezdiğini de hissettim.

Şehirde yaşayan siz değilsiniz de, yaşayan bir şehrin sanki ufak bir hücresi gibisiniz.

En ilginç deneyimi nerede yaşadınız?
- Hindistan’ın kuzeydoğusunda yer alan Bikaner kentinin Deshnok köyünde dünyada eşi benzeri olmayan, farelerin kutsal sayıldığı bir Hindu tapınağını ziyaret ettiğimde yaşadım.

Binlerce farenin özgürce dolaştığı tapınağa çıplak ayak girme zorunluluğu başta korkunç gelse de, bu deneyimi yaşamak muhteşemdi.

Sanırım Hindistan sizin için ayrı bir yerde…
- Öyle çünkü çeşitliliğinden çok etkilendim. Çoğunluğun “Sakın gitme, çok pis ve çok tehlikeli!” dediği bir ülke…

Farelere tapılan mabetleri, Tac Mahal’in yanında zor şartlarda yaşayan ama mutlu insanları ve dini ritüelleriyle başka bir dünya... Gidecekseniz eğer kendi doğrularınızı bir kenara bırakmanız ve seyahatin akışına kendinizi bırakıp, değişik sürprizleri karşılamaya hazır olmanız gerekiyor.

Gideceğiniz yerleri nasıl belirliyorsunuz?
- Sürekli eklemeler yaptığım uzun bir seyahat listem var. Ancak bir yere ait güzel bir fotoğraf veya bir melodi beni yollara çıkarmak için yeterli olabiliyor. En son yaptığım Afrika seyahatim böyle oldu.

Nereye gittiniz?
- Tanzanya’ya gittim. Hem Zanzibar’ı keşfettim hem de bir sivil toplum kuruluşunda gönüllü olarak çalıştım.

Norveç’ten bir kurumun oluşturduğu ‘Tablet Sınıf’ projesinde yer aldım. Projede yenilikçi metotlarla ve tablet teknolojisini kullanarak, pedagogların geliştirmiş olduğu oyunlar vasıtasıyla çocuklara İngilizce öğretmek amaçlanıyordu.

Bir sınıf mı inşa ettiniz?
-Evet… MEB’e ait bir binada bulunan atıl durumdaki bir odayı önce tamamen boşaltıp temizledik, boyadık ve tablet sınıfının kurulumunu yaptık.

Farklı yaş gruplarından çocuklarla beraber ilk pilot uygulamayı da gerçekleştirdik. Ayrıca Zanzibar’ın kırsal kesiminde yer alan elektriği olmayan bir köyde bir Türk Sivil Toplum Kuruluşu tarafından gerçekleştirilen ‘Güneş Enerjili Su Dağıtım Projesi’ni de ziyaret ettim.

Bu projede, köylerine birkaç kilometre uzaklıktaki bir kuyudan kirli su çekip onu içen köylülerin bu temiz su dağıtım projesiyle hayatlarının nasıl değiştiğine şahit oldum.

Genelde böyle gönüllü projelere katılır mısınız?
- Denk geldiği müddetçe… Çoğunlukla gittiğim ülkenin insanını, yaşam şekillerini, kültürünü ve tarihini tanımaya çalışıyorum.

Ancak bunu en iyi şekilde yapabilmek için oradaki hayatlara nüfuz etmek, onlarla zaman geçirmek, hatta eğer imkân varsa kısa sürede de olsa onlarla birlikte bir süre yaşamayı, onların hayatlarını solumayı kendime ilke edindim. Gittiğim ülkelerde lüks otellerde konaklayıp, lüks retoranlarda yemek yemek önceliğim değil.

Seyahatleriniz sırasında hiç tehlikeli durumlarla karşılaştınız mı?
- Keşke bu soruya “Hayır” diyebilseydim. Büyük şehirlerin kırsal bir bölgeden daha tehlikeli olduğunu kanıtlarcasına Londra’da bir gece otelime dönerken bir kişi tarafından önüm kesilerek bıçak tehdidiyle telefon ve param istendi.

Mecburen ben de hayatımı kurtarma pahasına telefonumu ve paramı paşa paşa teslim ettim.

Gezmek güzel ama bir de bu işin bütçe tarafı var. Ortalama bir seyahatinizde ne kadar harcarsınız?
- Seyahatte en büyük gider uçak biletleri… Bu yüzden seyahatlerimi daha çok uçak biletlerinin uygunluğuna göre planlıyorum. Mesela Tanzanya’ya uçak biletini millerimle aldım, günlüğü 10 dolardan üç haftalık hostel konaklama, yeme-içme ve vize ücreti toplamda 500 dolar (1800 TL.) gibi inanılmaz ucuz bir rakama mal oldu.

Kısacası gideceğim ülkeye ve iyi bir planlamaya bağlı olarak 300-2000 dolar (1000 -7000 TL.) arası değişiyor.

“Gezdikçe ırkçılığın, savaşların, düşmanlığın anlamsızlığını tüm açıklığıyla görmeye başladım.

Herkesin insan kimliğiyle bu dünyada kısa bir süre geçirdiğini kimsenin aslında kimseden farkının olmadığını gördüm.”

Hanife Ahçıoğlu, seyahatlerinde çektiği fotoğraflarını ‘@hanifegezening’ Instagram hesabından paylaşıyor.