Hayat koşturmakla geçiyor

E tuttu; çünkü gerçekten kelimenin tam anlamıyla koştuğumdan hayatım koşturmaca dolu.
Yürüsem gerçekten bir şeylere yetişebilir miyim artık hiç bilmiyorum.
Bir ofisim yok. Bir çalışma odam da yok. Ve çok zorlanıyorum bu şekilde göçebe, sağda solda çalışırken.
Uzun zamandır bunu düşünüp bu konuda bir şey yapmadığım için kendime çok kızdım. Kızdım da ne oldu? Hiç.
Salonda bir masam var, ona zar zor sahip çıkıyorum. Kalemi koyduğum yerin kendimce bir önemi, anlamı, bana hatırlattığı şeyler var. Arkamı dönüyorum Aslan Cem almış. Tuvalete gidip geliyorum, üzerine not aldığım kağıt bakkal listesi olup gitmiş veya Destina üzerine not almış. Hatta çöp zannedilip atılmış.
Bir anda ağzından ateş püsküren ejderha olasım geliyor.
En sonunda oturdum bir mektup yazdım çocuklara.
“Saygı istiyorum. Alanıma, masama derken bana saygı! Ortalıkta çalışmakta zaten çok zorlanıyorum ve sizlerin bütün alanlarına, dağınık durmasını sevdiğiniz dolaplarınıza, kıpırdamadan orada dursun dediğiniz ne varsa her birine saygımdan asla dokunmuyorum. Ben de en az bu kadar saygıyı hak ediyorum.”
Hak verdiler, özür dilediler ve dikkat edeceklerini söylediler.
Ben yola çıktım. Dönüşte uygulandığını göreceğimi umuyorum.
İçimi döküp rahatladığım, “Bir yazar koşar annenin dramı” adlı bu girişten sonra, geleyim ne yazacaktıysam ona.
Yonca
“dertli”

 Bodrum alkış lütfen

Bu pazar, Bodrum’da Global Run Bodrum’da 10 km koşuyorum.
Çoook mutluyum.
Zeytinlerin çiçek açtığı, baharın her yeri sardığı, can eriklerin kütürdediği zamanda Bodrum’da olabildiğim için mutluyum.
Erikten ilk ısırığı alır almaz kahkahayı basıp “çok şükür” diyeceğim.
Kaplan gibi sokak kedileriyle, köşecikte kıvrılmış miskin güneşlenen bir sokak köpeğiyle göz göze geleceğim için mutluyum.
Bu pazar, Bodrum koşarken tüm koşanlara destek olacağım, onları yüreklendireceğim, Bodrum ahalisini de koşanları alkışlarken düşlediğim için mutluyum.
En son gelen koşucuyu da alkışlarla karşılarız.
O start’ı alma isteği ve cesareti göstermiş herkese, sonuncu da gelse, sırf o yolu yaşadığı için “helal olsun arkadaş” denilen bir ortam hayal ediyorum.
Bodrumlu yapar.
Olur.
Ben de hem koşar hem video çeker anında paylaşırım.
Yonca
“alkış”

Rekortmen İzmir

7 Mayıs’ta yine İzmir’de Wings for Life koşusuna geliyorum. Geçen sene İzmir rekor kırmıştı. Bu sene de yapar.
Koşamayanlar için koştuğumuz, tüm geliri omurilik felci için yapılan araştırmalara giden, kuralı eğlenceli bir oyun gibi olan Wings for Life koşusunun İzmir’de olması nefis bir karar.
Geçen sene biz tekerlekli sandalye iterek koşarken, Gündoğdu’dan Karşıyaka’ya doğru, Altınyol’da karşı şeritteki arabalar, Bayraklı tarafında ahali, Karşıyaka girişinde bütün insanlar sokaklara dökülmüş bize moral ve destek veriyordu. Olağanüstü bir ortam vardı.
İzmirli hem koştu, hem destekledi, hem nefis bir ortam sağladı tüm koşanlara.
Bu sene de KSKOneTeam parçası olarak koşuyorum. Bu da beni inanılmaz mutlu ediyor. Tuttuğum takımın hem destekçisi hem de koşucusuyum İzmir’de...
7 Mayıs’ta tüm dünyada aynı anda start alıyoruz.
Farkındalığın sınırlarını genişletiyoruz.
Biz start aldıktan 30 dakika sonra bir araç yola çıkıyor ve yolda kimi yakalarsa o an finiş olmuş oluyor. Hem eğlenceli, hem de amacı anlamlı bir yarış bu.
Benim için başka bir yeri var.
Görüşürüz İzmir... Çok özledim seni.
Yonca
“KSKOneTeam”