O bir başbakan
NE yüzlerce polis ve koruma, ne on beş-yirmi siyah araba, ne emre amade ambulans, ne yolları kesen motosikletli polisler, ne kentin içinde seksen kilometre ile giden limuzinler, hiçbiri yok.
Ucuzcu mu ucuzcu, semt pazarlarından, indirimli satış yapan dükkânlardan alışveriş yapıyor, sırt çantasıyla, yanında yine koruma yok.
Tatile gitse, herkese açık halk plajlarına takılıyor, iskemlesi bile olmayan kafelerde tabureler üzerinde vakit geçiriyor.
Makam arabasından hoşlanmıyor, işine genellikle bisikletiyle gidiyor, pinti mi pinti, bisiklete binmese, metroyu, toplu taşıma araçlarını kullanıyor, yanında tek bir koruma yok.
Onu görünce, yanına koşan, istekte bulunan, yağ çeken kimse yok.
Metroda kendi halinde gazetesini okuyor, not alıyor.
Hafta sonunda çocuklarını alıp, sokakta eşiyle halkın arasında, sıradan bir yurttaş olarak.
Şatafat, lüks, hiçbiri yok.
Gazetelerde her gün bu durumunu gösteren fotoğrafları yayınlanıyor, İngiltere Başbakanı David Cameron.
Bugün bizim sandıktan o çıkar mı, bilemem, geçenlerde ülkesindeki sandıktan birinci çıkıyor. Siyasi düşüncesi ayrı, sade, huzur veren, sakin biri.
UNUTAMADIĞIM YAZI
“İŞÇİLER, emekçiler, arabacılar, marabalar” diye başlayan, Türkiye’de yankılanan o sesleniş, Mehmet Ali Aybar’ın Türkiye İşçi Partisi (TİP) adına radyodan yaptığı tarihe geçen o ilk seçim konuşması. 1965 seçimleri, TİP seçime ilk kez giriyor, Mehmet Ali Aybar, Behice Boran, Sadun Aren, Çetin Altan ile birlikte TİP’in on beş milletvekili çıkardığı seçim.
Seçim günü doğrudan siyaset yazılmıyor, seçim yasakları var. TİP adayı Çetin Altan Milliyet’te yazıyor. Seçim günü “Nasılsınız, iyi misiniz” başlıklı bir yazı yazıyor.
Yazıda emeği ile geçinen insanları sıralıyor, “işçiler, arabacılar, marabalar, ırgatlar, işsizler, küçük üreticiler, kapıcılar, natırlar”, yazı öyle devam ediyor, baştan sona emekçilere sesleniyor, Çetin Abi son satırında soruyor, “Nasılsınız, iyi misiniz?” Unutamadığım bir seçim yazısı, hem sonuna kadar siyaset var, hem siyaset yasağına aykırı değil.
