Güle güle

Bir sanatçının ölümü de salt bir bedenin yaşamsal faaliyetlerinin durmasının çok ötesindedir. Bir sanatçı bir devri, bir duruşu, geçmişi, aşkları, özlemleri, yaşanmışlıkları, sizden bir şeyleri de temsil eder. Hele bu sanatçı, 300’ü aşan film geçmişiyle Cüneyt Arkın gibi bir dev olursa, kendinizi biraz daha eksik biraz daha yalnız ve yaşlanmış hissedersiniz.
O güzel insanların güzel atlara binip gittiğine bir kez daha kanaat getirirsiniz. Ve bir an düşünürsünüz neden böyle diye.
Gidenler toplumsal değerleri ifade ederlerdi de o yüzden dersiniz kendi kendinize. Çağı sorgulayacak değiliz. O bizim dışımızda da akıp gidiyor. Ancak, geriye doğru baktığınızda kaybedilen sanatçıların eserlerindeki toplumcu yapıyı tüm yalınlığıyla görürsünüz. Bugün öyle mi der hayıflanırsınız. Eee bu da sizi biraz daha yaş almışlar kategorisine sokar.
*
Cüneyt Arkın özelinde bakalım geçmişe şöyle bir uzanıp.
Bir dönem salon erkeği Cüneyt Arkın; bir dönem Battal Gazi, Kara Murat ve Malkoçoğlu ile tarihi karakter, Dünyayı Kurtaran Adam ile fantastik bir tipleme, Komiser Murat, Baba Kartal gibi polis ve mafya filmleri ve Öğretmen Kemal, Maden, İki Arkadaş ve Gülün Bittiği Yer gibi toplumcu filmlerle hayatımıza renk kattı Cüneyt Arkın.
Çocukken tahta kılıçlarla Malkoçoğlu ve Kara Murat olduk. Gençlik yıllarımızda toplumcu filmlere heyecan verdi hayatımıza. Giderken diğer büyük ustalar gibi bizden de bir parçayı yanına aldı büyük aktör.
Alsın varsın verdiklerinin yanında az bile kalır. O ki bize hayatın zorluklarında bir pencere açtı.
*
Her filminde mertlik, yiğitlik, haksızlıklara karşı koymak, haksıza karşı haklıdan yana durmak vardı. Yani hep öykündüğümüz ama hayatın akışında unuttuğumuz değerlerin kanlı canlı perdeye yansımış haliydi Cüneyt Arkın.
Seni saygıyla, sevgiyle, hasretle anacağız. Tıpkı yitip giden yıllarımız ve değerlerimiz gibi.
Kalın sağlıcakla.