Tolga sen bir dur, buralar zaten karışık

Menajer Ayşe Barım hakkında önce tekelleşme, sonra Gezi iddialarıyla yürüyen süreç, ister istemez birlikte çalıştığı-çalışmadığı ünlülerin de gündeminde.
Televizyondan, dizilerden tanıdığımız, bildiğimiz kim varsa “kırık kalp” emojisi paylaşıyor Barım’la ilgili.

Bunlar genellikle Ayşe Barım’la çalışıp, ona destek olanlar. Yakında “kırık kalp”e zam gelirse şaşırmayın.
Ama konuyla ilgili-ilgisiz herkes bir yerinden sürece dahil oluyor. Mesela oyunculuğu bırakıp Amerika’da TIR şoförlüğüne başlayan Tolga Karel.
“Geç kalınmış bir operasyon” diyor Karel:
“Yabancı bir ülkede alın terimle çalışarak finansal özgürlüğümü sağlamış bir kardeşinizim. Ama bu hak yenen düzene karşı gücü olmayanlar ne yapacak?”
Yani, “Ben kendimi kurtarabildim, diğerleri ne olacak” demeye getiriyor.
Dedim ya, kim eteğinde ne varsa, bu çorbanın içine boşaltıyor. Gören de Tolga Karel, Türkiye’yi Ayşe Barım yüzünden terk etti sanacak.
Yahu arkadaş, sen mesleğinin zirvesindeyken kendi kendini bitirdin.
Her girdiğin ortamda, uçak dahil, kavga çıkarıp dayak yemeler... Araçla Taksim’e ters yönden girmeler... Kira ödemediği evde perdeler açık, çıplak dolaşmalar... Ünlülerle polemikler, dalaşmalar... Eski eşle nafaka kavgaları...
Bütün bunları şikâyet ettiğin bu sistem mi yaptırdı?
Menajer olsam sorumluluğunu almak isteyeceğim en son portre Tolga Karel. Hangi birine yetişeceksin, ömür törpüsü gibi. Tolga senin meselen bambaşka bir “level”. O yüzden sen şimdi bir dur, buralar zaten karışık.

Öz Hakiki Astral Seyahat

Galaksinin değişik köşelerine zırt pırt astral seyahatler gerçekleştiren Yusuf Güney’e kötü haber: Sektöre yeni bir rakip girdi. Tarık Mengüç de astral seyahat yaptığını açıkladı:
“Bir anda bir delikten düşüp bir yere gittim. Etrafta atlı süvariler vardı. Annem üstüme kapanmış, beni korumaya çalışıyordu. Ama ben kenardan bakıyordum. Çok iyi hatırlıyorum o sahneyi. Sonra bir anda kendime geldim...”
Rahmetli babaanneme rüya diye anlatsam, “Kıçın açıkta kalmış, üşümüşsün” derdi.
Rüyada at için “murat” derler, en azından Tarık Mengüç’ünki hayırlı. Yusuf Güney ha bire Ay’ın karanlık yüzü falan, Darth Vader modunda takılıyor.
Yani astrale çıkacak olsam Tarık ile giderim. Kuştepe’den nevalemizi de alırız, “Şakşuka”, “Lakerda” dokuz sekizlik yapıştırırız.
Mil geçiyor mu acaba?

“Masametre”nin asıl mağdurları

İstanbul ve İzmir’deki üniversitelere yakın kafelerde saatlik masa ücreti alınmaya başladı. Kafelerdeki “masametre” sistemi de tıpkı taksimetre gibi işliyor. Bir şey sipariş etmeseniz dahi, oturduğunuz sürece hesabınıza para yazılıyor.
Takıldıkları yerlerde sürekli sipariş baskısı yaşayan üniversiteliler isyan etmekte haklı. Üç kuruş öğrenci bütçesiyle “Kafede oturmak bile lüks hale geldi” diyorlar.
Ama işletmeci de haklı.
Dükkâna baksanız tıklım tıklım fakat ciro ne kiraya yetiyor, ne masraflara. İşletmecilik bir çeşit amme hizmetine dönüşüyor.
En üzüldüğüm kesimse arada kalanlar. Yani hem öğrenci olup hem bu kafelerde garson, barmen, barista olarak çalışanlar.
Bir yanda daha fazla satış için patrondan gelen baskı...
Diğer yanda zor durumdaki öğrenci yaşıtları, arkadaşları...
Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık. Sanki satış olsa para cebine kalacak...

Afet ekonomisi

Deprem olur, çimento fiyatları yükselir.
Saldırı olur, havaalanındaki taksiler ücreti katlar, kadına şiddet yaşanır, savunma spreyleri pahalanır.
En son otel yangını oldu, yangın tüpü gibi araç gereçler iki misline çıktı.
Tamam, bir ürüne ani bir talep olursa fiyat ister istemez yükselir ama bizdeki başka bir şey. Facia fırsatçılığı resmen.
Nasıl ki fahiş fiyat uygulayan marketlere yapılıyor, bunlara karşı da benzer, hatta daha sert önlemler alınmalı.
Halkın endişesinden, korkusundan faydalanıp zenginleşenler, mümkün olsa da ömür boyu ticaretten menedilse.