Prof. Dr. Sinan Çavun

Balıkesir maçından sonra, Bolu’da da çok değerli 2 puan bıraktık.

Bu 2 puandan daha önemlisi Yalçın Hoca konusunda camiada sesler iyiden iyiye yükselmeye başladı.
Özellikle sahadaki futbol anlayışı, oyuncu tercihleri ve oyun görüşü bakımından ciddi eleştiriler almaya başlayan İzmirli hoca için camiadaki kredi tükenmiş durumda.
*
Sezon başında durup dururken çıkardığı Sedat polemiğinin üzerine şimdi de ürkek, takıntı haline getirdiği oyuncu tercihleri ile hedef adam haline gelmiş durumda.
Ligde düşmeme mücadelesi veren ve maça çok ciddi eksiklerle çıkan Boluspor karşılaşmasına Aykut-Selçuk-Recep orta saha üçlüsüyle çıkan Yalçın Hoca kafalarda soru işaretlerini artırmaya devam etti.
*
Teknik kapasiteleri son derece sınırlı bu orta saha, yalnızca fiziksel direnç ve rakibi bozmaya yönelik bir futbol anlayışının net göstergesiydi. Zaten bu üçlünün yorulmasıyla birlikte de Boluspor sahanın tek hâkimi oldu.

Bursaspor hem puan, hem psikolojik üstünlük anlamında çok değerli 2 puandan oldu.

Kazanıldığı takdirde ligde 2. sıraya kadar yükselecek olan yeşil beyazlar, özellikle maçın ilk yarısında bu isteği ve hırsı sahaya yansıtamayınca iç sahadaki ilk puan kaybı kaçınılmaz oldu.
Bu da tribünlere hayal kırıklığı ve biraz da gerginlik olarak yansıdı.
Aslında taraftarlar arasında hoşnutsuzluk yaratan tablo, son haftaların formda takımı ve zirve anlamında iddialı ekiplerinden olan Balıkesirspor karşısında alınan skordan çok, ortaya konan etkisiz futbol ve bazı oyuncu tercihlerinde Yalçın Hoca’nın ısrarı.
*
Bu oyuncuların en başında Recep Aydın geliyor.
Hocanın Recep konusundaki ısrarını anlamakta zorluk çekiyoruz gerçekten.
Hafta içi antrenman performansını bilemiyoruz lakin, hücum pres özelliği olmayan, ileride top tutamayan, adam eksiltme yeteneği bulunmayan, hızlı ve çabuk bir oyuncu olmayan Recep’i oynatmak uğruna, hem forvet arkası serbest adam olarak çok daha verimli olabilecek Özer’i kanada mahkum ederken, hem de özellikle iç sahada ikili forvet oynamak adına Seleznov’un önünü tıkaması ilginç bir tercih anlayışı.

Cumartesi akşamı 8 dakika içinde yaşanan olaylar neticesinde çok daha kötü bir senaryo izleyebilirdik.

İlk senaryoda 22’de Diouf’un direkten dönen topu, 8 dakika sonra 30’da çalınan penaltı.
Bu pozisyonlar İstanbulspor lehine sonuçlansaydı, oyunun kalan bölümünde çok farklı bir tablo görebilirdik.
İkinci senaryoda ise 32’de kaçan veya Çağrı’nın kurtardığı penaltı.
38’de Bursaspor’un golü, 40’da rakibin 10 kişi kalması.
Neticesinde 8 dakikalık 2 ayrı periyotta, taban tabana birbirine zıt iki senaryo.
İster evliyalar diyelim, ister Yalçın Hoca’nın şansı, ister rakibin beceriksizliği. Nihayetinde Bursaspor altın değerinde 3 puanla döndü deplasmandan.
Tıpkı Eskişehir’de olduğu gibi maçın ilk 20 dakikasında gol yemeyen yeşil beyazlılar, sonrasında bir şekilde bulduğu gol veya goller ile galip gelmesini bildi.

Karagümrük maçı için gençler dedik.

 

Adanademirspor için kaza dedik.
Peki, Altay maçına ne diyeceğiz?
Ligin sıradan bir takımını, doğru kadro ve hamleler ile elimizi kolumuzu sallayarak yenecekken, deplasmanlarda dükkânı kapattığımızı gördük.
Altay karşısındaki sahaya çıkan 11’i görünce şaşırmadığımı söylemesem yalan olur.

*

Erzurumspor maçında hiçbir varlık gösteremeyen ve buna rağmen 90 dakika kalan Musa Araz, yine ilk 11 başlamıştı ve yine kanattaydı.

Geçen hafta alınan farklı yenilgi ve öncesinde gelen -3 puan sonrası Erzurumspor maçı sezonun adeta kırılma maçı olabilirdi Bursaspor için.

Olası bir yenilgi zaten sınırda olan moral motivasyonu iyiden iyiye tersine dönebilirdi.
Bu anlamda ikinci yarısını kötü oynadığımız bir karşılaşmayı, üstelik hedef açısından rakibin olabilecek bir takımı yenmek son derece önemli ve değerli.
Yalçın Hoca, Adana Demirspor maçında Burak’ı ortadan çıkarıp, kanata koymasının bedelini ağır ödediğini görünce, maça alışık olduğumuz düzende, orta önde Burak Altıparmak-Emirhan, arkalarında Aykut ile başladı.
Bu sefer kanat olarak Musa Araz’ı denedi.
Defansın göbeğinde ise kupa maçında hatasız oynayan Diarra-Anıl ikilisiyle başladı.
Şahsen bu ikiliyi, Cüneyt-Rüştü ikilisine göre daha çok beğendim. Cüneyt ve Rüştü’ye göre daha dikkatli ve çabuk olmaları şimdilik bu tandemi bir adım önde tutuyor gibi.
Cumartesi akşamı sahada iki farklı devre izledik.

Zorlu Adana deplasmanı öncesinde hepimizin içinde yeşeren umutlar, cumartesi akşamı hüsranla sonuçlandı.

Son 3 haftada alınan seri galibiyetler ve ortaya konan futbol neticesinde beklentimiz Akdeniz’in doğusunda İskender yiyip dönmekti. Lakin “misafir umduğunu değil, bulduğunu yermiş” misali acılı Adana ile eve dönmek zorunda kaldık.
Ev sahibi takım, son 3 haftadır yeşil-beyazlıların uyguladığı taktiği Bursaspor’a karşı uyguladı ve deyim yerindeyse 10 dakikada maçı bitirdi.
İlk 10 dakikada kaleye gelen 2 topun da gol olması, maçtaki ve muhtemel Yalçın Hoca’nın kafasındaki senaryoyu tamamen değiştirdi.
Bir de maç öncesi yaşanan -3 puan depreminin etkisiyle de olsa gerek, saha içinde futbola olan konsantrasyonumuzu tamamen kaybettik.
Bu maç özelinde kişiler üzerinden maçı yorumlamaya gerek yok. Zira takım halinde kötü bir Bursaspor vardı. Fakat görünen o ki, orta sahadaki şu anki oyuncu ve kadro yapısında Burak Altıparmak-Emirhan-Aykut üçlüsü bozulduğunda, yorulduğunda veya işlemediğinde rakip çok rahat bir şekilde ceza sahamıza girip, defansın göbeğindeki ikilimizi hallaç pamuğu gibi dağıtabiliyor.
Topu ileri hücum hattına en etkili olarak taşıyan Burak Kapacak’ın da yokluğunda sistem iyice çöktü.
*

Milli maç arasına mutlu ve özgüvenli giren Bursaspor, ara sonrası yine özgüvenli ve mutlu olarak sahadan ayrıldı.

Özellikle maçın ilk yarısında ortaya koyduğu futbol ile tüm rakiplerine gözdağı verdi yeşil-beyazlılar.
Maça Fenerbahçe maçındaki kazanan 11 ile başlayan Yalçın Hoca, rakibe yaptığı etkili baskı ile sonuca gitmeyi başardı.
Orta sahada Burak Altıparmak, Emirhan ve Aykut ile yapılan prese, çoğu zaman Kubilay ve Burak Kapacak da destek verince rakibin oyun kurgusu tamamen dağıldı ve oyun üstünlüğü maçın büyük bölümünde Bursaspor’un elindeydi.
Ta ki ortadaki üçlü yorulunca ve bozuluncaya kadar.
Tabii bunda fiziksel anlamda halen hazır olmayan Özer ve Seleznov’un da etkisi oldu.
Görünen o ki bu sezon Bursaspor’da oyunun ve takımın kilit bölgesi orta sahadaki üçlü blok olacak.
Yalçın Hoca’nın oyun planında yapılan baskıyla kazanılan topları hızlı bir şekilde 3. bölgeye taşımak ve bu sayede pozisyon bulmak var.

Toplumda farkındalık adına özellikle çocuklar adına yapılan her hamle, gelecek güzel günler adına bir adet tuğla koymak gibidir.

Bu bakımdan her iki kulübü de yaptıkları bu anlamlı girişim için tebrik etmek gerekiyor.
Lige verilen milli maç arasında yeni transferlerin takıma uyumu için güzel bir hazırlık maçı oynadı yeşil-beyazlılar.
Rakip Fenerbahçe, ilk 11’de oynayan 5 oyuncusu dışında her ne kadar yedek ağırlıklı bir kadro ile çıksa da, sahadaki oyuncular Süper Lig seviyesinde futbolculardan kuruluydu. Böyle bir rakip karşısında Bursaspor’un özellikle maçın ilk yarısında sergilediği olumlu futbol, bu sezonki hedefinin ait olduğu yer olduğunu, dost-düşman herkese göstermesi bakımından önemliydi.
Luiz Gustavo, Garry Rodrigues, Jailson ve Max Kruse gibi yıldızlar karşısında sergilenen etkili ve baskılı futbol gerek Yalçın hocayı, gerekse de Bursasporlu taraftarları memnun etti.
Pazar gecesi oynanan futbolda bizleri en çok düşündüren konu, özellikle defanstan çıkışta, rakibin yaptığı pres sonrası yapılan ciddi top kayıpları.
Maç boyunca sarı-lacivertlilerin hemen tüm pozisyonları, bu top kayıpları veya hatalı paslar sonrasında geldi.
Yalçın hocanın muhtemel ligde en çok başını ağrıtan kısım da bu nokta olacaktır. Özellikle Aykut, belki ilk maçının da etkisiyle, o bölgede çok fazla top kaybı yaşadı. Belki Selçuk Şahin’in o bölgeye monte olmasıyla, yaşadığımız bu sıkıntı bir nebze olsun azalacaktır.