Siyaset bir “Papatya Falı”dır…

Türlü kurmaca ve vesileleri kullanıp anlam çıkartma
ve gelecekte olacakları öğrenmek merakıyla;
aslında “istediğim çıksın” diye niyet tutulan,
bakılan, içilen, açılan, saçılan “fal”lar arasında,
en romantik ve zararsızlarından biri gibi görülen “papatya falı”nın;
gözlerden kaçırılan asıl vahim sonucu nedir, biliyorsunuz değil mi ?
Gerçeği “öğrendiğinizi sanmak” için, en az 1 papatya öldürmek zorundasınız !
Üstelik, son yaprağı koparttığınızda, ânın heyecanıyla…
Sonuç ne çıkmış olursa olsun,
“elinizde sadece yolunmuş bir sap kaldığını” fark etmezsiniz bile.

Çünkü, eş zamanlı olarak “çok bilmiş” egonuz,
“yetmez ama…” parantezinde,
açıkca gördüğünüzü, aslında bildiğinizi, az biraz da hissettiğinizi,
yüksek sesle söylemenize de engel olmaktadır…

Buna rağmen,
“siyasette papatya falı” bakanları çok da eleştirmeyelim.
“Bırakınız yapsınlar”, demokrasiye tarihsel katkılarını; “aydınımsılar…”
Kopartsınların bakalım “ümit yaprakları”nı birer birer:

Geçiyor
Geçemiyor…
Geçiyor
Geçemiyor…
Geçiyor
Geçemiyor…
Geçiyor
Geçemiyor…

Hem ülkenin, hem de partisinin siyasî geleceğini,
kendi alacağı oyu artırmak yerine;
başka partilerin barajı geçmesi
veya geçmemesi üzerine kuran partiler ve seçmenlerini de anlamış değilim.
Dolayısıyla ben, bu papatya falını açanlar arasında baştan beri yokum !
“Seçmeni bu açmazda bırakanlar utansın…” diyorum.

Geçerse, anti-demokratik ve zaten olmaması gereken bir baraj aşılmış olacak.
Geçemezse, “gerçek yüzlerini görmek fırsatını bulacağız…”

“Papatya falı”nın, gözlerden kaçırılan asıl vahim sonucu nedir, biliyorsunuz değil mi ?
Gerçeği “öğrendiğinizi sanmak” için, en az 1 papatya öldürmek zorundasınız !
Üstelik, son yaprağı koparttığınızda, ânın heyecanıyla…
Sonuç ne çıkmış olursa olsun,
“elinizde sadece yolunmuş bir sap kaldığını” fark etmezsiniz bile.

“Siz şimdiden o sapı ne yapacağınızı düşünmeye başlayın...” derim.