Yalancı çoban öyküsü

Üç, beş derken artık diğer feryatları ilgi görmez olur.

Bir gün, Yalancı Çoban’ın gerçekten yanar evi...

Bağırır, yardım ister, kimse ciddiye almaz.

Yanar, biter kül olur.

İşte Ankara’daki birleşme hikayesi de buna döndü. Yılda üç beş kez dinliyoruz bu garip öyküyü.

Doğrusu bu ya, her dinlediğimizde de ciddiye alıp, sizlere anlatıyoruz.

Sonra bir merak, bir telaş, bir heyecan.

Ortada laf var, icraat yok.

Gerçekten birleşme olsa, artık etrafta inanacak kimse kalmadı.

"Böyle olur Ankara’nın birleşmesi..." dedirten türden garip anlaşılmaz ve açıklanamaz bir şey işte...

Yalancı Çoban’ın ibretlik öyküsü gibi.

ÇEKİRGE KAÇ KERE SIÇRAR

BİRLEŞME, uzlaşma veya katılım...Adına ne derseniz deyin, Beştepe için bir hareket olduğu da bir vak’a.

Gökçek Ailesi’nin Ankaragücü’ne dahil olması mı; Ankaragücü’nün Gökçek Ailesi’ne geçmesi mi bu yaşananın doğrusu?

Zaten Gökçeklerin Ankaragücü’nde isteyeni kadar, istemeyeni de var. Kolay değil, üç beş ay öncesine kadar ağzınıza ne gelirse sayıp dökeceksiniz, şimdi çark edip alkışlayacaksınız. Kolay değil...

Hani bir Anadolu deyimi vardır, "Bu pilav çok su kaldırır" diye... Tam o misal.

Konuşulacak, tartışılacak ya birleşilecek ya da ayrı düşülecek. Ancak ne olacaksa, vakit geçirmeden hemen şimdi olmalı.

Ankaragücü’nün borcu bir iddiaya göre 11, bir başka söyleme göre 14 milyon TL. Abartıp "kenardaki köşedeki ile 17-18’e kadar gider" diyenler bile var. Piyasa, personel, futbolcu, teknik adamların geçen yıla dönük paraları ödenecek en kısa sürede.

14 sözleşme bitiyor, kalan kalacak giden de gidecek.

Belki bilmeyenler vardır, Ankaragücü önümüzdeki sezon 100. yaşını kutlayacak. Bunun için şöyle iddialı, ses getiren, keyif veren bir takım gerekiyor Beştepe’ye. Bunun en basit hesapla 25 milyon TL maliyeti var.

Herkes hesabını kitabını yapıp, pozisyonunu alsın. İşin şakası olmadığı, yanlışa düşenin Bank Asya yolunu tutmasıyla bir kez daha ortaya çıktı.

Üç kez sıçrayan çekirgenin, dördüncüye derman bulamayacağı da...

ALKIŞ,TAKDİR VE SAYGI

HERKESİN ortak inancı, Ankaragücü’nün düştüğü idi. "Bu kez çıkış noktası kalmadı" görüşü yaygındı. Bu nedenle koltuklarından yıllardır vazgeçemeyenler, ceketlerini alıp arkalarına bakmadan gitmişlerdi.

Cengiz Topel Yıldırım ve birkaç arkadaşı, ateşten gömleği giydi ve büyük yangınların büyük itfaiyecisi Hikmet Karaman ile birlikte faciayı önledi.

Bu nedenle Ankaragücü camiası, bu insanlara teşekkür borçlu.

Camianın içine girme hevesinde olanlar da. Yani yanlış adreslere gidip, yanlış kişilerle pazarlık yapanlar, işin gerçek sahipleriyle biraraya gelmeli. Futbol Federasyonu Delegeleri seçiminde Onursal’ın ısrarına dik duruş gösterip doğruyu yapan mevcut yönetim, bunu fazlasıyla hak ediyor.

Alkışı, takdiri ve de saygıyı...

MUTLAKA BAŞARIRLAR!

TRAZONSPOR-Fenerbahçe maçındaydım görevim gereği. Ankara’daki meslektaşlarım anlattı şu meşhur Gençlerbirliği-Kayserispor maçında yaşananları.

Hani şu, "4-0’lık lig sonu faciasını."

İşin özeti, Özgür Şahiner’in pazartesi günü Ankara Hürriyet’teki fotoğrafında idi. Yıkımın şaşkınlık ve korkusunun sindiği bir yedek kulübesi görüntüsü. Va akıllardaki protokol tribünde elindeki radyolardan Antalya-Ankaragücü maçında umut haberi bekleyen umutsuz yöneticilerin dışa vuran kaygı-korku fotoğrafı.

Aslında bunun adı, "Varlık içinde yokluk çekmek..." Kasasında 47 trilyonu olmakla övünen Gençlerbirliği Başkanı İlhan Cavcav’ın ömründen kendi elleriyle 8-10 yılı kesip atması...

Bu kadar çok saçma sapan işin bir arada yapıldığı, "yanlışlar düzenini"nin doğal sonucu.

Yanlışı yapan baş sorumluda gereksiz ısrarın, kaçınılmaz faturası. Gençlerbirliği’nin yönetimi, önceki akşam adı üstünde bir çok tartışma olan genel menajer Cem Onuk’un görevine devam etmesine karar verdi. Cavcav istedi, yönetimi onayladı ve Onuk görevinde kaldı.

Yani özetle dediler ki, "İnat ve ısrarla biz, kasasında 47 trilyonu olan bir Bank Asya takımı olmak konusunda iddialıyız."

Ne diyelim, hayırlı olsun...

Unutmayın, insanlar bir şeyi çok istiyorsa, mutlaka başarır...