Tanrı'nın lütfu

Belki şampiyonluk değil ama Şampiyonlar Ligi şansı tam yol geri döndü. Sivasspor’un akılalmaz kötü performansı, herkesin kaybettiği bir ligde, "Hayat varsa umut var" felsefesinin ne kadar doğru olduğunu ortaya koydu.

Kocaeli maçı, hiçbir şeyin bitmediği gerçeğinin kendisiydi. Kazanmak, kazanmak anlamına geliyordu. Belki çok iyi oynamadı, geçen maçlarından çok daha az pozisyona girdi ama hem gol atmayı hem de kazanmayı başardı.

Penaltı es geçildi

Gökhan’ın ortasında Umut, kafayla üst direğe vurdurup, dönen topu ayağıyla filelere yolladı. Tıpkı, basketbolda panyayı kullanıp, dönen topu potaya tipleyen basketbolcular gibi. İkinci golde ise Cale’nin uyanıklığı, Umut’un kendisine ilk golü attıran Gökhan’a asist ile teşekkürü vardı.

İlk yarıda direkten dönen üç top ile filelere giden iki gol vardı.

İkinci yarıda çok rahat, maç bitmiş gibi bir havası vardı Trabzon takımının. Çok pas yapmakla, maçın kazanılacağı gibi yanlış bir hava sinmişti. O rahatlıkta bir uyku golü yediler. Sonra da rakibi uyutup, maç biterken Alanzinho’nun müthiş golüyle iyi oynamadıkları bu maçı kazandılar.

Hakem Deniz Çoban’ın, maçın 76. dakikasında Umut’a yapılan mutlak penaltıyı es geçmesi, kural bilmemesinden başka bir şey değildi.

Polisin stat güvenliğinden kendini çekmesiyle panayır yerine dönen Kocaeli İsmetpaşa Stadı’nda maç herhangi bir terslik yaşanmadan bittiyse, bu Tanrı’nın bir lütfudur. O kadar...