Korkumdan şaka bile yapamadım

PINAR: Ama o benim tokam ve ben kendi tokamı kendim takabilirim.
ANNESİ: Kızım yoldun hep saçlarını, bırak ben toplayayım, yazık.
PINAR: Hayır benim saçım ben takarım, benim tokam.
BEN: Taksın bari kendisi, bırak...
PINAR: Ben bundan yemek istediğimi söyledim mi sana anne? Ben bunu ketçaplı istememiştim.
ANNESİ: Kızım ketçap koydur dedin ya!
PINAR: Hayır demedim, ben bunu ketçapsız istiyorum...
ANNESİ: Çok seviyordun öyle, n’oldu?
PINAR: Bugün başka şekilde yemek istiyorum, canım öyle istiyor, ben böyle istiyorum.
ATAHAN: Pınar, al benim tostumdan ye istersen.
PINAR: Hayır senin tostunu istemiyorum, ben ketçapsız tost istemiştim bugün ve ketçapsız tostumu bekliycem...
Şimdi sevgili okur, ben salakladım takdir edersin ki. Çünkü oğlan çocuklarını kafalamak daha kolay olur genelde. Çocuk tutturur ille de ketçaplı diye, sen o ara “aaa kuş” dersin anında oğlanın bütün kafa, konsantrasyon, hafıza dağılır. Bir bakarsın amaçsız bir şekilde masanın etrafında koşmaya başlamış yine. Ya kendini Gormiti Yanardağ Lordu zannediyor ya da elinde bir pipet “toprak büküyor”. Böyle karşına “kuma” müfredatıyla gelemiyor garipler.
PINAR: Okul çantamı ne yaptın anne?
ANNESİ: Arabanın bagajında, burada taşımayalım diye kızım.
PINAR: Ama ben kalem kutumun içinden miniş kedimi alacaktım. Neden bana sormadın, çantanı arabada bırakalım mı diye? Mehtap’a gösterecektim minişimi.
BEN: Arabaya dönünce bakarız Pınarcım, olur mu öyle?
ANNESİ: Kızım Mehtap Teyze desene?
PINAR: Niye? Mehtap senin kız kardeşin değil ki! Senin kardeşin olmayan birine ben niye teyze diyim ki?
ATAHAN: Ben teyzeme teyze diyorum.
PINAR: Senin annen benim teyzem diil!
Sevgili okur bak sinirlerim bozuldu, üzüldüm Pınar’ın annesi için... Kendimi geyiğe vericem, n’olur kızma tamam mı? Başrolünde Denzel Washington’un oynadığı, Fallen filmini hatırlıyor musun? Hatırlatayım. Kötü huylu bir ruh var. Birinin içine giriyor, o biri kime dokunursa ruh ona geçiyor. Pınar konuştukça anlaşılmaz bir şekilde hep o filmden sahneler geçiyor aklımdan.
PINAR: Atahan çeker misin kolunu, rahat oturamıyorum...
ATAHAN: ...
PINAR: Sen başka masaya gider misin? Ben burada resim yapmak istiyorum yalnız başıma.
Birkaç dakika sonra...
ATAHAN: Pınar oynayalım mı?
PINAR: Hayır.
ATAHAN: Niye?
PINAR: Çünkü ben öyle istiyorum.
Pınar yanlışlıkla Atahan’a değecek ve o şey, her ne ise, benim oğluma geçecek diye o kadar korktum ki, tostları bitirmemizle nasıl kaçtığımızı bilmiyorum sevgili okur. Pınar’ın annesi ile çok samimi olsak “Kızım, kutsal suyu denediniz mi?” falan diye takılıcam ama ona da cesaret edemiyorum. Kadının dişlerini sıkmaktan dudakları morarmış zaten. Şimdi ciddiye alır beni maazallah, al başına belayı. Pınar’ın büyüğüyle hiç uğraşamam yani.
ANNESİ: Kızım bak dışarısı esiyor, montunun fermuarını çek arabaya gidene kadar...
PINAR: Hayır ben ısınıyorum, sıcak oluyorum.
ATAHAN: Pınar bak ben de çektim fermuarımı.
PINAR: Bana ne? Sen yaptın diye ben de yapmak zorunda mıyım? Sen erkeksin ben kızım!
ATAHAN: N’oluyo ki kız olunca?
ANNESİ: Kızım kapa!
PINAR: Zorla yaptıramazsın. Ben üşümüyorum. Kapamak istemiyorum. Arabaya gider gitmez minişimi çıkarıcaz mı çantamdan?
Arabada...
BEN: Oğlum bu Pınar hep mi böyle?
ATAHAN: Sınıftaki kızların hepsi böyle anne!
Sevgili okur. Benim oğlanın sınıfı 16 kişi. Bunların sadece 5’i erkek. Düşünebiliyor musun gariplerin durumunu? Bu kızlar bu miniş denen nane her ne ise onlarla paralıyordur bizim oğlanları, ben bunu bilir bunu söylerim. Ben de şöyle kaynana olurum, böyle kaynana olurum diye tantana yapıyordum. Yeni nesil kızlar böyleyse bunlar benim oğlumu da çiğ çiğ yer, beni de...