Sevgilimi gerçekten sevip sevmediğimden emin değilim

Merhaba Güzin Abla, bir gençle 4.5 aydır görüşüyoruz. Kendisi beni her fırsatta sevdiğini söylüyor, benimle gelecek hayalleri kuruyor, beni çok önemsiyor, sürekli bana iltifat ediyor, mutsuz olmama dayanamıyor, aramızdaki sorunları çözmeye çalışıyor. Yani gerçekten duygusal anlamda bir erkekte aradığım pek çok özelliğe sahip.
Fakat kendisi pek gelişime açık değil. Kitap okumak istediğini, gezmeyi sevdiğini söylüyor fakat kendi hayatı için üniversite derslerine çalışmak dışında bir şey yapmıyor. Uyumayı seviyor, konfor alanından çıkmak istemiyor. Üniversitedeki etkinliklere katılmıyor, yeni bir şey deneyimlemeyi sevmiyor.
Oyun oynamayı, motor yarışı izlemeyi seviyor. Ancak ben ona bu nedenle hayranlık duyamıyorum. İkimiz de tıp okuyoruz, kolay bir bölüm değil ama boş zamanlarını değerlendirdiğini göremiyorum.
Hayatını sevmek sevilmek üzerine kurmuş, beni de merkeze koymuş gibi görünüyor. Bense sosyalleşmeyi, yeni yerler görmeyi, yeni şeyler öğrenmeyi seven, zamanını değerlendirmeye önem veren, araştırmayı ve okumayı seven biriyim. Bu kişi ben seviyorum diye benimle bir şeyler yapıyor ancak tek amacı benimle olmak. Bunları sırf ben istiyorum diye zoraki yaptığını düşünüyorum. Oysa o kendisi için bir şeyler yapsın istiyorum. Fakat bir çaba göremiyorum.
Bazen ondan soğuduğumu hissediyorum, ancak ona bunu belli etmiyorum. Üzülür diye korkuyorum. Bana çok değer veriyor, eskisi gibi olmayız diye korkuyorum. Bunun için birinden ayrılmak da bana çok egoistçe geliyor. Çünkü ben de çok kültürlü, bilgili birisi değilim hatta psikolojim de pek iyi değil.
Aşırı mükemmeliyetçiyim, kendimi çok yargılıyorum, kendimle barışık değilim. Fakat bu kişiyleyken kendime bir şey katamıyorum, birlikteyken eğleniyorum ama hayat oyun eğlenceden ibaret değil gibi geliyor. Birbirimize bir şeyler katmamız gerekiyormuş gibi hissediyorum. Ya da o da kendisi için bir çaba içinde olsun, hayattan kopuk yaşamasın istiyorum.
Artık bu düşüncelerden uyuyamıyorum, ona rol yapmaktan yoruldum. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Sen bana akıl verebilir misin abla? ◊ Rumuz: Mükemmeliyetçi

YANIT

Sevgili kızım, sana ‘daha ne istiyorsun’ demek geldi içimden. Seni bu kadar seven, değer veren bir genci bulmuşsun.Tutturmuşsun ‘kendisi için bir şeyler yapsın’ gibi benim pek de anlayamadığım nedenleri ileri sürüp ayrılma sınırına kadar gelmişsin.
Anlayamadığım diyorum çünkü sevgili kızım, ikiniz de tıp okuyormuşsunuz. Bu düzeye kadar gelebilmek için kim bilir kaç kitap okuyup, kaç imtihanı başarıyla atladınız. Bu genç adam kendini çok ciddi bir mesleğe hazırlıyor, tabii bunu sen de yapıyorsun... Amacınız insanların hayatını kurtarmak. Bundan daha kutsal bir meslek var mı?
Kültür elbette ki önemli ama insan bir anda kültürlü olmaz... Hayatı boyunca aldığı eğitim, okuduğu kitaplar, yaşadığı deneyimler... Bütün bunların özümsenmesiyle ortaya çıkar kültür.
Bu genç adam bence, aldığı çok ciddi mesleki eğitimiyle kendini ileride yaşayacağı deneyimlere hazırlıyordur. Ve bana kalırsa zaten derslerinin altında ezilmemek için yaşının gereği hayatı biraz da hafife almaya çalışıyordur.
Bu arada sevgisinden hiçbir şekilde ödün vermeden, sana zaman ayırmaya çaba gösteriyorsa daha ne istiyorsun.
Bence sorun onda değil sende... Eğer aşırı mükemmeliyetçi bir insansan, bu durum hem senin hem de beraber olduğun insanlar için çok yorucudur, bunu bilmelisin. Hiç kimse mükemmel olamaz, mükemmel olmak Allah’a mahsustur. Bu nedenle mümkünse, bir uzmanla bu sorununu tedaviye çalışmalısın.