Herkes ‘kurtuldun’ diyor ama ben dönsün istiyorum

Sevgili Güzin Abla, ben 25 yaşında, lisans mezunu, kariyer yapan bir genç kızım. Sorun şu ki 3 yıl önce bir ilişkimi bitirip iki ay sonra yeni bir ilişkiye başladım. Bu kişi benim liseden arkadaşımdı. Daha sonra görüştük ve benim ısrarımla sevgili olduk. Kafa yapılarımız, zihniyetimiz o kadar başkaydı ki...
Kendisi açıköğretim mezunu ve dış ticaretle uğraşıyor. Kötü bir ilişkiden çıktığım için başta bana çok iyi geldi. Git gide kendisine bağlandım, bana hediyeler alıyor, kendimi çok iyi hissettiriyordu...
Öte yandan kısıtlayıcıydı, alkolü kesinlikle yasaklamıştı, kıyafetlerime karışırdı ve son zamanlarda makyajıma dahi laf etmeye başlamıştı.
İlk bir yıl öyle kavga gürültü gitse de güzeldi, beni çok seviyordu ama bir gün sosyal medyadan sadece başka bir erkeğin fotoğrafı beğendim diye evime kuryeyle benim özelimle ilgili cinsellikle alakalı şeyler yolladı.
Babam görmedi ama annem bir hafta hasta yattı. O olaydan sonra daha çok bağlandım, anlamadığım bir şekilde, onu kaybetmiş gibi hissettim. İlgisi sevgisi olmadan yapamıyordum. Sonra yine barıştık.
Ama yine saygısızlık had safhadaydı, hiç hata kabul etmezdi, beni kırar döker, ağlatır üzer, 3-4 gün sonra kapıda biterdi. Kötü niyetli olmadığını, onu çileden çıkarttığımı söylerdi hep.
Bu süreç içinde arkadaşım dediği bir kızla ilgili sorun yaşadık, küsmüşlerdi. Meğer ilişkisi varmış. Daha sonra ailesiyle tanıştım, içlerine girdim. Her şey iyiydi, mutluydum ama yine çok kötü davranıyordu, sonra pişman olup geliyordu.
Geçen yıl ayrıldık ve o kızla görüştü. Meğer bir sürü şey yaşamışlar. Kızın her şeyine yardım etmiş. Döndü özürler diledi, yeminler etti ve ben yine tamam dedim. Bu sefer farklı sandım. Ama hiç farklı olmadı. Yine arkamdan iş çevirip bana kötü davranıp kabalıklar yaptı ve o kıza gitti. Hazmedemiyorum. Aradaki ikinci kadın ben mi oluyorum? Bensem neden hep yalvardı hep geri döndü, arkadaşlarıma yalvardı? ‘Herkes kurtuldun’ diyor. Ama hep düzelir diye düşünmüştüm.
Çoğu ilkleri birlikte yaşadık. Geri döner mi, nasıl unuturum? ◊ Rumuz: Neden ben?

YANIT

Sevgili kızım, neden mi sen? Çünkü kendini böylesine ezdiriyorsun, böylesine taviz veriyorsun, böylesine ihanete hakarete, kötü muameleye katlanıyorsun…
Her seferinde döndüğünde kabul ediyor, ses çıkarmıyorsun.
O da sana istediği gibi davranabileceğini düşünüyor.
Nasıl olsa dönüp af dilediğimde, her şekilde beni yeniden kabul edecek, itiraz etmeyecek, beni affedecek, diyor.
Seni köle gibi, esir gibi kullanıyor…
Senin gibi eğitimli bir kıza kısıtlamalar getiriyor. Utanmadan seni sürekli aldatıyor.
Olur mu böyle şey kızım, nerede kadınlık gururun, nerede kendine güvenin, nerede onurun?
Kendine değer vermediğin gibi, onun da sana değer vermesini engelliyorsun. Bütün bu anlattıkların beni çileden çıkardı. Hâlâ da onu seviyorum, bana döner mi, diyebiliyorsun ya, hayretler içindeyim.
Seni hasta etmiş bu adam, bırak artık kurtul, aklını kullan.