Güzin Abla

Ailem sevdiğim adamla evlenmemi istemiyor. İkinci kez babam yüzünden ayrıldık. Ailemi karşıma alıp evlilik yapacak biri değilim. Ama böyle de çok mutsuzum...

26 yaşındayım ve 3 sene önce sevdiğim biri vardı. Babam istemediği için ayrılmıştım. Yine onunla birlikte olmaya başladım.
Babamı ikna etmek için bir araya geldik fakat babam asla istemedi. Ne benimle ne de onunla konuştu.
Babam böyle davrandığı için de beni destekleyen kimse kalmadı.
Herkes karşıma geçti. Sevdiğim adama tekrar umut verdiğim için kendimi suçlamaktan alıkoyamıyorum. Onu üzdüğüm için kötü hissediyorum.
Doğup büyüdüğü yeri o seçmedi. Babam karşı tarafı ırkından dolayı istemiyor.
Ailemle aramdaki bağlar eskisi gibi değil. Aileme çok değer veren biri olduğum için yine onların yanında kaldım.
Sevdiğim adamı tekrar kaybettim. Onu çok seviyorum. O da beni... İkimiz de denedik ve başkalarıyla yapamıyoruz. Ama birbirimize de yar olamıyoruz.

Hayallerimdeki adamın karşıma çıkmayacağını anladım. Sonunda hayallerimin olmayacağını kabullendim ve kendimi nişanlımı sevmeye adadım...

Ben, 23 yaşında nişanlı bir kızım. Nişanlımı çok zor kabul ettim. Hayallerimi fazla yükseklerde tutuyordum. Karşıma da hiç hayallerimdeki adam çıkmadı.
Ailem nişanlımı çok sevdi ve bana baskı yaptı.
Ben ne kadar dirensem, hayallerimi beklesem de sonradan pes ettim ve kabul ettim. Hatta size de bu konuda yazmış ve sormuştum. Siz de “hayal dünyasından çıkıp bu iyi adamı kaybetme” demiştiniz.
Şimdi nişanlıyız. Çok iyi anlaşıyoruz. Kendisi beni çok seviyor ve sürekli bunu bana hissettiriyor.
Ben de artık onu seviyorum. Eskisinden daha iyiyim. Kabullendim hayallerimin olmayacağını ve kendimi nişanlımı sevmeye adadım.
Mutluyum, belki âşık değilim ama seviyorum.
Sürekli vakit geçiremiyoruz ama ona giderek daha fazla bağlanıyorum. Bunu hissediyorum. Aslında sorum bununla alakalı değil.

Evlendim ama neredeyse her gün eski sevgilimi düşünüyorum. Keşke geçmişe dönebilseydim demediğim tek bir günüm olmadı. Ne yapacağımı bilmiyorum...

Sevgili Güzin Abla, aslında cevabını iyi bildiğim bir sorum var. Ama yıllardır içim içimi kemiriyor. Size danışmamın bir sebebi içimi döküp rahatlamak.
Diğer bir sebebi de bahsedeceğim hanımefendinin de yıllar yıllar önce size sorduğu sorunun köşenizde cevaplanmış olması.
Güzin Abla, ben seneler önce bir kıza âşık oldum.
Aileler arası anlaşmazlıklarla geçen sancılı bir beraberlikten sonra, detaylarına girsem “böyle ayrılık sebebi mi olurmuş” diyeceğiniz saçma sebeplerden ayrıldık.
Bu hanımefendiye hiç yalan söylememiştim. Ayrılırken ilk ve tek yalanımı söyledim:
“Seni sevmiyorum.”
Yalanın kuyruklusu.

Eşim sabahlara kadar eve gelmemeye başladı. Kumar oynuyor sürekli ve beni aldattığını düşünüyorum. Psikolojim çok bozuldu.

24 yaşında, 3 yıllık evli bir kadınım. 3 yaşında kızım var. Ailem henüz 14 yaşındayken beni amcamın oğluyla nişanladı ve babaannemin zorlamasıyla 3 yıl nişanlı kaldık. Ama anlaşamadık ve ayrıldık.

Ayrılınca akrabalarım bana düşman oldu. Ailem de bir şey demedi. Hatta “zorla verdik” diye pişman oldular. Ama psikolojim çok bozuldu.

2 yıl sonra bir akrabamızın oğlu haber gönderdi. Benden hoşlanıyormuş ve konuşmak istiyormuş... Ben de bunu hemen aileme söyledim. Zaten annemin akrabasıydı. Bir şey demediler, görüşmeyi kabul ettim.

Görüştük, konuştuk... 1 yıl birbirimizi tanıdık, sonra istediler ama kimse gelmedi akraba olarak. Babam tarafından nişanlandık.

1 yıl kadar sürdü ve beni çok kıskanmaya başladı. Aramızda tartışmalar çoğaldı. “Telefonunu aradım açmadın” demelere başladı.

Aramızda mesafeler vardı. Sonra ailemle onların yanına gittik ve oraya yerleştik. Bu sefer de ailem ve ailesi anlaşamadı. Babam “Uzak olalım daha iyi, yoksa her şey bozulacak” dedi. Ben istemedim ama babamın isteğini yaptık ve gittik. Oradan giderken yüzüğü geri verdi.

Şimdiki eşim nişanı attı. O psikolojiyle beni kaçırmasına onay verdim. Nasıl oldu bilmem ama bana yüzüğü geri veren adama “tamam” dedim. Hemen hamile kaldım, ailesi ile beraber yaşamaya başladık.

Tabii anlaşamadık. Ailesinin yanından ayrıldık. Bu sefer de sabahlara kadar eve gelmemeler başladı. Bir yandan da kumar oynuyordu. Sinir hastası oldum, psikiyatriste gittim. İlaç kullanıyorum.

Eşimin 4 yıl aradan sonra beni yine aldattığını düşünüyorum. Çocuklarımı bahane ederek boşanamıyorum. Aslında bu adamı çok seviyorum...

38 yaşında bir kadınım,
16 senedir de evliyim. 13 ve
8 yaşlarında iki oğlum var.
Ortaokulu, liseyi, iki üniversiteyi dışarıdan okudum. Şu an devlet memuruyum, müdürlük sınavlarına hazırlanıyorum.
Sorunum hâlâ deli gibi sevdiğim eşim. Ne yazık ki o beni sürekli aldatıyor, ben affediyorum ama o yine aynı şeyi yapıyor. 4 yıldır bir şey yapmıyordu, gayet iyi gidiyorduk...
Geçen gece telefonuna kulaklığı takmış, biriyle konuşuyordu. Sesini uyku sersemi duydum, mutfağa gittim ve beni görünce apar topar kapattı telefonu.
Telefonu istedim, vermedi ve “müzik dinliyorum” dedi.

Eşim gittikçe benden uzaklaştı. Bebeğimiz olduktan sonra çok değiştiğimi söylüyor. Bana sadece yatakta ilgi gösteriyor. Benim beklentim ise sevgi.

Yaklaşık 3 yıldır evliyim, öncesinde de uzun bir flört dönemimiz oldu. Şu an 1.5 yaşında bir bebeğimiz var. Eşim bebekten sonra değiştiğimi söylüyor.
Evlendikten 7 ay sonra hamile kaldım. Pandemiden dolayı hamileliğimi hep evde geçirdim.
O günden bu yana da dışarı çıkmıyorum. Sakin bir hayat gibi gözüküyor ama eşimin ailesi hep bir sorun yaratıyor. Onların sorunlarıyla uğraşa uğraşa onlar gibi oldum sanki.
Eşim sadece yatakta bana ilgi gösteriyor. Beklentim ise sevgi. Eşimin beni sevdiğini düşünmüyorum. Bunu dile getiriyorum ve beni sevdiğini söylüyor. Fakat hiç inandırıcı gelmiyor. Çünkü ailesinin yanında hep haksız çıkarmak için uğraşıyor ve hakaret ediyor.
Beni beğenmiyor. Hiçbir konuda yanımda olmuyor. Hep farklı düşüncelerdeyiz. Çok bunaldım ve bir gün kendimi camdan atmak bile istedim.
Korku içinde eşime anlattım bu yaşadığımı. Dinlemek bile istemedi. Bana sadece şunu söyledi:
“Seni annene söyleyeceğim. ‘Kızın, intihar etmeyi düşünmüş’ diyeceğim.” Bu konu üzerine daha fazla konuşmak istemedim, bunaldım.

Benden 20 yaş büyük biriyle beraberim. O sadece cinsellik için bana yaklaşıyor, diğer günlerde yüzüme bile bakmıyor...

Yaşım daha 23 ve şu an 43 yaşında biriyle birlikteyim. Beni çok sevdiğini söylüyor ama pek fazla inanamıyorum.
En ufak hatamı büyütüyor, alakasız konular yüzünden benimle konuşmuyor.
Aslında onunla birlikte olurken hiç mutlu değilim, o sadece cinsellik için bana yaklaşıyor. Diğer günlerde yüzüme bile bakmıyor.
Bu 4 yıl içinde çok yıprandım. Benimle konuşmuyor, arayıp sormuyor, ben de ayrılmak istiyorum.
Ama bunu söyleyince sıcak davranmaya başlıyor.
Her seferinde affediyorum ama artık onu istemiyorum. Bir süreden beri yazılarını okuyorum kendime yol bulmak için. Bir de ben akıl alayım dedim. ◊ Rumuz: Yardımcı olun

YANIT

Baban yaşında bir adamla nasıl oldu da böyle, hem de iyi gitmeyen bir ilişki kurdun?

Hayatım boyunca insanlar benden uzak durdu. Üniversite yurdunda da hiç arkadaşım yok. Herkes tarafından kenara atılmış biri gibiyim ve burada annemi çok özledim.

Üniversite 2’nci sınıf öğrencisi, 20 yaşında bir kızım. Hayatım boyunca hep ailemin yanında durdum ve onlara her açıdan destek oldum. Onlar da beni hiç yalnız bırakmadı ama onları anladığım gibi beni anlamadılar.
Lise zamanlarımda birkaç ciddi olay yaşadım. En önemlisi aileye olan güven kaybıydı.
Babam annemi aldatıyordu. Anneme bunu nasıl söyleyeceğimi dahi bilemiyordum. Bunları hep içime attım.
Sonrasında birini sevdim. Beni bıraktı, çünkü istediği gibi biri değildim. 4 sene boyunca tekrar tekrar geldi ve benden af diledi. Fakat affedemiyorum, bazen unutmak için affetmek gerekir ama yapamıyorum.
4 senedir kimseyi sevemedim.
Lisede pek sevilen biri değildim. Kimseyle konuşmayan, atılgan olmayan, çirkin denilebilecek biriydim. O zamanlardan beri dışlanmanın ne olduğunu çok iyi biliyorum.
Pandemi sonrası okuluma kavuştum ve yurtta kalmaya başladım. Buradaki asıl amacım okumak ve ailemin yüzünü düşürmemekti. Yurdumdaki oda arkadaşlarım iyi insanlardı.