Bakan Çavuşoğlu’na sordum: ‘88 ülke birden nasıl bu kadar hızla geldi?’ Dünyanın en büyük insani dayanışması

Çavuşoğlu bir gün bir köyde, bir enkaz başında... Ertesi gün depremin vurduğu İslahiye’de Nurdağı’nda.

Dünyanın değişik merkezlerinden gelen telefonları enkaz başlarından cevaplıyor...

Tek soru sordum:

- Sayın Bakan, 88 ülke doğrudan yardıma koştu. Bu müthiş bir insanlık dayanışması değil midir? Nasıl yorumluyorsunuz?

Bakan cevap veriyor:

- Evet, gerçekten öyle... Şu ana kadar 88 ülke doğrudan yardım yapıyor. 11 bin 302 yabancı personel bizzat sahada yardım organizasyonunun içerisinde yer aldı. Kargo uçaklarıyla dost ülkeler çadır gönderiyor. 222 bin çadır bulduk. 70 bin çadır gelmiş durumda. Bu dostlarımıza çok teşekkür ediyoruz. Bunun iki temel nedeni var.

Birincisi bugüne kadar Türkiye dünyanın neresinde yardıma ihtiyaç duyulsa oraya ilk koşan ülke oldu. Bütün afetlerde yardımların ön sırasında olduk. Türkiye hep bir dost eli olarak görüldü. Bunun çok büyük etkisi var. Tabii bir de depremin boyutları görüldü. Bakın ben günlerdir sahayı geziyorum. Muazzam bir afettir bu...

YARALAR SARILIRKEN

Tabii böyle bakınca insan sormadan edemiyor:

Dünyada böylesine muazzam kaç tane insanlık dayanışması olmuştur?

En çok gerilim yaşadığımız Yunanistan...

Tam bir komşu olarak yardıma koştu... Bu unutulur mu?

Ermenistan yine öyle. Açılmayan sınır kapıları açıldı. Yardımlar geldi...

Unutulur mu?

Elbette yaralar sarıldıktan sonra Türkiye adına yakışır bir şekilde bu büyük insanlık dayanışmasını insanlık tarihine bir onur madalyası gibi asmak için o töreni yapacaktır...

Kim bilir, yeniden yapılan mahallelere, köylere o ülkelerin isimleri verilir...

Evet...

Bakan Çavuşoğlu bu cevabı verdikten sonra bir başka deprem bölgesine doğru yola çıkıyordu.

Yalnız o mu?

Dikkat ediyorum.

Bir tarafta muhalefet ve eleştiriler.

Yapı denetim eksikleri. Aç gözlü müteahhitler...

İlk 48 saat tartışmaları. Yapıcı olduğu sürece eleştiriye tamam...

Ama sonuçta arkadaşlar, öteki tarafta gecesini gündüzüne katarak çalışanlar var.

Onları da görmeliyiz.

Bütün bakanlar, bürokratlar günlerdir sahadalar.

Gece gündüz elden ne geliyorsa oradalar.

Kimisi traş olmaya vakit bulamamış. Kimisi gece nerede yer bulursa orada uyuyor.

Televizyonda konuşan bakanların yüzlerine, ruh durumlarına dikkat ediyor musunuz?

Onca acıya şahit olmuşken, içleri kan ağlarken, gözyaşları içlerindeki hıçkırıklara düğümlenmişken...

Devlet olma adına sakin kalmaya çalışıyorlar.

Yorgunlar.

Ama bu asrın felaketinde yaraları sarmak için daha çok iş var...

Eminim onlara bir “Helal olsun” demek bile enerji olacaktır.

Ben buradan söylüyorum.

Şimdi elimden gelen bu.

En azından böyle bir katkım olsun:

Her birinizden Allah razı olsun...

Gücünüz kuvvetiniz eksilmesin...