Anadolu’dan 3 muhteşem kadın hikâyesi... Köyde erkek kalmayınca şehitleri kadınlar gömdü

Üç farklı şehir...

Üç farklı bölge...

Üç farklı hikâye ve Anadolu kadınının zenginliği.

Önce Bursa İnegöl’deyiz.

DHA Bursa’dan Yavuz Yılmaz’ın haberini okurken tüylerim diken diken oluyor.

Hele şu satırlar:

“Köydeki tüm erkekler cephede olduğu için 3 şehidimiz camiye çok yakın olan evin bahçesine getirilip kadınlar tarafından defnedilmiş.”

Burası İnegöl’ün Karagölet Mahallesi.

Kurtuluş Savaşı’nın en kanlı çarpışmaları yaşanmış. Karaağız, Muratdere köyleri ve Mezit Vadisi’nde bulunan köyler yağmalanmış.

O günlerde Bilecik Mutasarrıf’ı Salih Bey, 24 Nisan 1921’de Garp Cephesi Komutanlığı’na şu telgrafı çekiyor:

“İnegöl kazasının Rüşdiye ve Ma’mure köyleri yakılmıştır, kadınların ırzları pay-i mal edilmek (ayaklar altına alınmak) suretiyle 15 kadın kesilmiş, 70- 80 yaşlarında 11 ihtiyar şehit olmuş ve dokuz masum çocuk doğranmıştır.”

2) SAYIN BURSA VALİMİZ SİZE BİR ÇAĞRIM VAR

Bursa havalisi bu mezalime karşı direnmekteydi. Ertuğrul Sancağı kahramanca çarpışıyordu. Erkeklerin tamamı cepheye gitmişti.

İşte şimdi o günlerden bu günlere geliyoruz. Karagölet Mahallesi’nde bir evin bahçesinde yükselen Türk bayrağının altında şehitlerimizin mezarlarını 100 yıldır bekleyen aileden 70 yaşındaki Nedim Mazlum anlatıyor:

“Ben bu evde doğdum, bu evde hayatımı yaşadım. Bu bayrağın altında 3 şehit yatar. Cepheden camiye indirilen 3 şehit. Köyde erkek kalmadığı için kadınlar gömmüş. Babaannem, kadınların şehitleri çarşaflara sarıp buraya gömdüklerini anlatırdı. Babaannem, ‘Şu avluda şunlar durduğu sürece sizi her şeyden korur. Bunlara iyi bak’ derdi.”

Kurtuluş Savaşı’nda kadınlarımızın kahramanlıkları anlatmakla bitmez.

Ama bu olay beni o kadar etkiledi ki.

Köyde erkek kalmayınca kadınların defnettikleri şehitlerimiz o evin bahçesinde uyuyor.

O kadınlarımız da nur içinde yatsınlar. Mekânları cennet olsun.

Buradan önceki gün Pençe-Kilit Operasyonu’nda şehit düşen Efeler diyarından Aydınlı Piyade Komando Binbaşı Murat Kemal Yetişen’in ve bütün şehitlerimizin hatıraları önünde bir kez daha saygıyla eğiliyorum.

Umarım Bursa Valiliği o evin bahçesinde al bayrağımızın altında yatan şehitlerimizin hatıraları için bir şeyler yapar.

3) KAR YOLLARI KAPARSA BİZ VARIZ

Bursa’dan Hakkâri Yüksekova’ya geçiyoruz.

Bu defa kahramanlarımız Öznur Engin ve Mehva Parlak...

Kardan kapanan yollar.

Keskin soğuk... Rüzgârın tipiyle kırbaç olduğu havalar. Gece yarısı, sabaha karşı gelen “imdat” çağrıları.

Her telefonda bir hayatı ölümün pençesinden almak için karlı yollara çıkan Öznur ve Mehva.

Ambulans şoförü iki genç kızımız.

Yaşamla ölüm arasında bir hastayı... Bir doğum anını... Bazen umutsuz gibi gözüken bir çocuğu...

Karlı yollardan, çığ düşmüş vadilerden geçirip hastaneye yetiştiriyorlar.

Yüksekova 112 Acil Sağlık Hizmetleri’nde 2 yıldır ambulans şoförü olarak görev yapıyorlar. Bazen hasta yakınları onları görünce bir “tereddüt” geçiriyor.

Kadın ambulans şoförü olur mu?

Acaba hızlı gidebilir mi? Ya başaramazsa?

Öznur ve Mehva o kadar alışık ki bu bakışlara. Bakın Mehva bu sorular için ne diyor:

“Beni ilk gördüklerinde çok şaşırıyorlar. ‘Kadın ambulans şoförü olur mu?’ gibi eleştiriler aldım. Sevdiğim bu işi yapmaktan mutluyum. İnsanların hayatlarını kurtarmak için direksiyonu çevirmek, bir insanın hayatına dokunmak gibidir.”

Bu sözler de Öznur’dan:

“Bu kış şartlarında ambulans şoförlüğü cesaret ister. Özgüven ister. İhbarı aldığımız yere 3 kişi gidiyoruz. Bazen hasta ve yakınıyla 5 kişi oluyoruz. Hepsinin canı bana emanet. “

Alkışlıyorum sizi Öznur ve Mehva.

Ve sizi de alkışlıyorum bu görevi veren İl Sağlık Müdürü kardeşim.

4) ANADOLU SULTANLARI MAÇA ÇOCUKLARIYLA GELDİLER

Hakkâri’den Aksaray’a geçiyoruz.

Şehit Halil Köksal İlkokulu Müdürü Eyyüp Aba...

Seni bütün kalbimle kutluyorum kardeşim.

Kutluyorum çünkü,

Eyyüp Öğretmen bir gün Koçpınar ve Elmacık köylerinden kadınların kendi imkânlarıyla file kurup okul bahçesinde voleybol oynadıklarını görüyor.

Ve o an karar veriyor. MEB’in “Yaşam Becerileri Projesi”ni devreye sokup Anadolu Sultanları Voleybol Takımı’nı kuruyor.

Ve o harika kadınlar, şalvarlarıyla gelip oynamaya başlıyorlar. Böylece Anadolu’da kadının özgürlüğünü anlatan muhteşem bir görüntü oluşuyor.

İşte takımın oyuncusu Fatma Köksal’ın sözleri:

“Okulda 2 çocuğum var. Okulda bir etkinliğimiz oldu. Sonrasında ise voleybol oynamaya karar verdik. Öğretmenlerimizle okulda fileleri kurduk. Sonrasında kendimizin çektiği videoları paylaştık. Köyden ilk kez maç izlemeye gelenler olunca çok heyecanlandık. Bizi Valimiz Mehmet Ali Kumbuzoğlu da ağırladı. Hanifi Hocamız ise bize gönüllü antrenörlük yapıyor. Maça çocuklarımızla birlikte geldik. Hepimizin yaşadığı bir ilk oldu.”

İnsan bu duyguları okur da mutlu olmaz mı?

Helal size Fatma ve arkadaşları.

Helal sana Hanefi Öğretmen.

Ve bütün kalbimle kutluyorum sizi;

Sayın Kumbuzoğlu.

Ayrıca Milli Eğitim Bakanlığı’mızın Anadolu’da böyle harika projeleri olduğunu görmek beni çok mutlu etti.

Devam arkadaşlar...