×
Anadolu hazinelerinin amansız dedektifleri.
Sinema deyişiyle (tam anlatmasa da) “Kutsal Hazine Avcıları”.
Resmi adları:
“Kültür ve Turizm Bakanlığı Kaçakçılık Daire Başkanlığı...”
Ekipte yılmaz savaşçılar var.
Zeynep Boz ve arkadaşları...
Önceki gün bir sergi açıldı.
Adı: “Kaçış Yok...”
Tam 98 yıl önce;
Milli Mücadele ateşinin yürekleri sardığı günlerde;
Mustafa Kemal Atatürk, ziyaret ettiği kulübün şeref defterine şöyle yazar:
“Karşı karşıya bulunduğum gençlik iftihara çok şayandır. Bu gençlik muvacehesinde istikbalin kuvveti, saadeti bariz görülmektedir.”
Atatürk bir sonraki ziyaretinde;
O tarihlerde azınlıkların elinde olan futbol takımlarına karşı tek gol yemeden şampiyon olan kulübün bayrağına “ay-yıldız” konulmasını istemiştir.
Evet arkadaşlar;
Bu kulübün adı
Sonra nehirler cılız...
Sonra göllerimiz tek tek kurudu.
Sonra balıklar öldü.
En sonunda kuşlar gitti.
Bize de cennetten geriye çöl kaldı.
Evet arkadaşlar;
Bir türlü ciddiye almadığımız iklim değişikliği ve kuraklık alarmı kapımızın önüne dayandı.
Adına da Tuba dendi.
Tuba için yeniden bir hayat başlıyordu.
Ve bundan 50 ay önce üzerindeki takip cihazıyla birlikte İztuzu Plajı’ndan denize bırakıldı.
Aradan yıllar geçti...
Ve önceki gün DHA’dan bir haber:
“Tuba 50 ayda 28 bin kilometre yol kat etti.”
Takip haritasına göre Tuba;
İztuzu Plajı’ndan sonra Ege adalarını geçmiş. Oradan Yunanistan’ın en güney ucu Mataban Burnu’nu aşmış.
“Gazze’de her gün 420 çocuk ya hastaneye gidiyor, ya da ölüyor...”
Kim söylüyor bu sözleri?
Obama döneminin başkan yardımcısı.
Sonra;
ABD Dışişleri Bakanlığı’nda Küresel Kadın Sorunlarından sorumlu büyükelçi.
Sonra;
Beyaz Saray Başkanlık Personeli Ofisi Direktörlüğü.
Sonra;
1) Hatay...
Medeniyetlerin buluştuğu o tarih şimdi nerede?
O medeniyetleri yaşayan insanlar şimdi nerede?
Kimisi enkaz altında can verdi. Kimisi evinden, sokağından uzakta.
Acılar hâlâ sıcak. Yeni bir Hatay kurulacak ama nasıl? Nasıl bir mimari...
İşte bu soruların cevabı için çok önemli bir karar alınıyor.
Bir defasında Göcek’e yüzen bir ev konduran bir işinsanının yarattığı kirliliği yazmıştım.
Sonra çevrecilerden gelen şikâyetleri...
Göcek Körfezi ve benzer körfezlerin kurtuluşu için yardım istemiştim.
Anında oradaydı.
Bir inceleme yapıldı ve o “deniz kondu” oradan kaldırıldı.
Bunun gibi onlarca örnek verebilirim.
Ama benim asıl anlatmak istediğim başka bir değer; başka bir “vefa kültürü”...
Uzun yıllar Cumhurbaşkanı
Bir nezaket ziyaretiydi.
Konuştuklarımızı yazacağımı söylemediğim için buraya almıyorum.
Ancak izlenimlerim var.
Sırasıyla aktarıyorum:
* MAKAM DEĞİL HİZMET AŞKI: Bakan Yerlikaya’nın motosiklet tutkusunu biliyoruz. Ancak baktım makam masasının hemen yanında iki model motosiklet duruyor. Valilikten sonra motosikletiyle gezeceği yerlerin rotasını bile hazırlamış. Ama hayat bu. Görev tevdi edilince de büyük bir hizmet aşkıyla başlamış. Buradan şunu söylemek istiyorum. Eğer bir insanın hobisi varsa, çok daha sağlam hizmet veriyor. Çünkü makam hırsı, hizmet aşkının üzerine çıkmıyor. Bakan Yerlikaya’da bunu çok açık gördüm. Ben de bir denizci olarak rota yapmayı ve bilinmeyen coğrafyalara doğru yelken açmayı sevdiğim için, Bakan Yerlikaya’nın makam masasının yanında duran model motosikletin değerini bilirim. Harika bir duygudur bu. İnsanı diri tutar. Daha büyük bir aşkla çalışır. Makama ve koltuğa olan hırslara izin vermez.
* İŞİ BAŞTAN SIKI TUTUYOR: Anladığım kadarıyla çok sıkı bir denetimi var. Yapılan işler planlı. Türkiye’nin her karışında bir huzur için polis memurundan valisine, komutanından sahil güvenlik personeline kadar çok yakından ilgileniyor. Otoriteden çok, sevgi ve saygıyı ön plana alıyor.
* NEFES KESMEYE DEVAM: Göreve geldiği günden bu yana çetelere karşı amansız bir mücadele başlattı. “Nefeslerini keseceğiz” dediği bu mücadele sonuna kadar sürecek. Yani öyle şehir eşkıyalığına izin yok. Otopark mafyasından en büyüğüne kadar vatandaşın huzuru için en keskin mücadele veriliyor. Uyuşturucu çetelerine nefes aldırmak yok. Sürekli rapor alıyor.
*