İşte Türk halkının mutluluk tablosu

Geçen pazar Amerikalıların bu soruya verdiği cevabı anlattım.

Hatırlayalım...

En çok istenen: Bulaşık makinesi büyüklüğünde mavi renkli doğa manzarası...

Hiç istenmeyen: Kitap kapağı büyüklüğünde grafik şekillerden oluşan soyut resim...

Peki Türk toplumunun ‘en beğendiği ve hiç beğenmediği resim’ ne?

İşte Komar ve Melamid’in ‘Rakamlarla Resim’ yöntemiyle, 102 soruluk anket sonucunda buldukları cevap.

En çok istenen: Bulaşık makinesi büyüklüğünde mavi renkli doğa manzarası...

Hiç istenmeyen: Kitap kapağı büyüklüğünde grafik şekillerden oluşan soyut resim...

Şaşırdınız değil mi?

Durun şaşırmayın...

Çünkü sadece Amerikalılarla Türklerin resim zevki bire bir değil, neredeyse dünya nüfusunun üçte biri aynı.

Neden üçte bir?

Komar ve Melamid şimdiye kadar anketi Amerika’dan Çin’e, Finlandiya’dan Kenya’ya, Fransa’dan Türkiye’ye yirmiye yakın ülkede uygulayabildiği için.

Ama hiçbirinde sonuç değişmemiş.

Öyle ki İzlanda ile Kenya’nın sonucu bile bire bir aynı.

Peki neden?

Onca kültür, gelir düzeyi, siyaset, dil, din, ırk farkına rağmen nasıl oluyor da insanlar aynı mavi doğa manzarasını görmek istiyor duvarlarında...

Çölde de yaşasa, kutuplarda da, üç aşağı beş yukarı aynı soyut resmi görmek istemiyor.

Komar ve Melamid’e göre cevap çok basit.

İnsan olmanın ortak doğası...

Aynı özgürlük ve mutluluk arayışı...

Duvarında görmek istediğin, sahip olamadığın ya da kaybettiğin şey aslında.

Doğayla iç içe huzurlu bir yaşam.

Mavi deniz, masmavi bir ufuk,
el değmemiş topraklar...

Ha bir de mutlaka çocuklar...

Yani geçmişimiz, yani geleceğimiz...

İlginçtir duvarındaki resimde en fazla çocuk görmek isteyenler Türkler.

Saydım oynayan tam 10 çocuk var...

Diğer ülkelerde çocuk sayısı 2 ya da 3.

Nüfusumuzun genç olmasıyla da açıklayabilirsiniz bu durumu, çocuk fetişizmi ya da geçmiş ve geleceğe özlemle de...

Hiç yetişkin olmaması da ilginç Türklerin en çok beğendiği resimde.

Çünkü diğer ülkeler genelde anne, baba ve çocuklardan oluşan bir tablo oluşturmuş mutluluk evreninde.

Kiminde çalışan, kiminde eğlenen bir tablo...

Mesela Danimarkalılar doğada bale dansı yapan kız çocuklarını hayal etmiş.

Finlandiyalılar çalışan çiftçi bir aile resmetmiş.

Bir tek Fransızlar ve İzlandalılar anne ve çocukları çıplak hayal etmiş, diğerleri giyinik.

Ayrıca ya bir bayrak, ya bir kurtarıcı figür ya da kutsal bir sembol var ülkeden ülkeye değişen.

İlginçtir Türklerin mutluluk resminde böyle bir sembol de yok.

Ne Ordu, ne Emniyet ne de Yargı...

Öylesine derin bir hesaplaşma yaşıyor ki Türkiye, olsa şaşardım.

Hangi siyasi görüşten olursanız olun hiç fark etmez.

Lütfen Türklerin duvarlarında görmek istediği resme dikkatlice bakın.

Çünkü Türklerin mutluluk arayışında çocuklardan başka hiçbir ‘ortak değer’ yok.

Bırakın mutluluğu, özgürlük ve demokrasiyi, bir ulus olduğumuz bile şüpheli...

Kitap adı: Painting by Numbers - Komar and Melamid’s scientific guide to art

Yayınevi: University Of California Press