REZALET

Her zaman söylüyoruz; Sporda başarıya giden yol sevgiden geçer. Birbirini seven, birbirleriyle yardımlaşan ve birbirlerinin emeğine saygı duyanlar takım sporlarında kolayca hedeflere ulaşırlar. Ama sevgiyle paylaşmayı bir kenarda bırakıp, egolarınızı tatmin etmeye kalkarsınız, işte o zaman bizim Milli Takımımız'ın yaşadığı felaketleri yaşarsınız. Bu Avrupa Şampiyonası'nda yaşanan tüm sıkıntıların ana sebebi de takım içi sevgi ve dayanışmasının olmayışı. Böyle bir takımdan da başarı beklemek elbette hayal olur.

Nasıl maç kazanacaksınız?

Dün Hırvatistan karşısında birgün önceki günün geriliminin izlerini silmek için sergilenen göstermelik dayanışma ancak bir devre sürebildi. İkinci periyodun ortalarına kadar canla başla savunma yapan, tempoyu koruyan ve akıllı oynayan takımımız farkın 10 sayıya çıkmasından sonra hakemlerin de düdük çalmasından etkilenerek yine disiplinini kaybetti. Herhalde dünya üzerinde bizim kadar dirençsiz ve dış etkenlerden çabuk etkilenen başka bir takım daha yoktur. Oynadığımız bir üçüncü periyot var ki, kelimenin tam anlamıyla rezalet. 8.5 dakika sayı üretemeyip, rakibin 24 sayı atmasına izin verirseniz Avrupa Şampiyonası'nda nasıl maç kazanırsınız?

Sevgisizlik ve inançsızlık

Yapılan 25-26 top kaybını inançsızlıktan başka ne ile açıklayabilirsiniz? Son olarak başarı ve zaferler ancak onu çok isteyen ve uğruna savaşan insanlarla gelir. Bunların hepsine doymuş ve Milli Takım'da oynamak sanki bir lütufmuş gibi düşünenlerle bir yere varılamaz. Ben, bu yapıdaki Milli Takımımız'ı bu anlayışla hiçbir yere varamayacağını düşünüyorum. Yarın Almanya önünde aklımızı başımıza devşirirsek ne ala. Yok, 'Bizden buraya kadar' anlayışı ile sürerse elveda hayaller. O zaman da bu sorumsuzluğa imza atanlar her halde Türk halkına hesabı verirler.