Yüreğini koy ortaya

Bu yukarıda yazdığım cümle var ya... Bu maçtan sonra yazmak için değildi aslında. Ligin sonunda yazmayı çok arzu ettiğim cümleler bunlar. Aile dedikleri, camia dedikleri... İçine ihtiras ve iktidar düşmeye dursun; nezaketten ve iletişimden yoksun olsa da Aziz Yıldırım’ı, karizmadan ve yalandan nefret etse de Aykut Kocaman’ı bile alaşağı yapmak için çarklar dönmeye başlar. Tıpkı bugünkü gibi... Bir tek ailenin çocukları sahip çıkarlar soyadlarına! Yani taraftar çıkar ve “Yüreğini Koy Ortaya” diye haykırır, elaleme karşı... Sonra mı...? Bundan önceki maçlarda futbolculara, “Sakın iyi oynamayın haaa!” diyen Aykut Hoca da insafa gelir ve Aziz Yıldırım’ın da onayıyla “Hadi bu seferlik oynayın” der oyuncularına...
Bilmem anlatabildim mi? Anlamayanlara da bir büyüğümün lafını söyleyeyim...
Ne demiş Yılmaz Özdil bir yazısında;
“Anlayana davul zurna saz, anlamayana sazı soksan az.”
Bünyamin Gezer Durur...
GÖRMEZ Dia’nın yediği tekmeyi! 19:07. dakikada Lugano golü atmasa, pozisyonun başında Lugano’ya yapılan penaltı da güme gidecekti... Ama Bünyamin gezer durur, Allah Fenerbahçe’yi korur...
Dakika 39... Adettendir Lugano’ya şırrrak sarı kart!... Bünyamin gezer de yanındakiler durur mu hiç..? Onlar da gezer, hem de uyur gezer... Yani demem o ki, çatık kaş, sert bir ses tonu, sarılar, kırmızılar ve hatta Emniyet mensubu olmak bile yetmiyor böyle maçları yönetmeye.

ÜÇ ADET SONUÇ

LİGİN en iyi takımını yendi Fenerbahçe. Ne olmuş oldu peki:
Bir- Hem lideri hem de ligin takım gibi oynayan takımını Trabzonspor’u yenerek, “Biz buradayız” dedi Fenerbahçe.
İki- Umudunu kesenlere, umutluları da umutsuzlandırma gayretinde olanlara, “Durun” dedi Fenerbahçe.
Üç- “Bizler inandık siz de inanın” dedi Fenerbahçe...