Arılar ve insanlar
Bugün Cumhuriyet'te yaşananları görünce aklıma geldi...
Arı öleceğini bile bile sokar…
Ahtapot bir denizaltı mağarasının başında hiç kıpırdamadan, yemeden-içmeden nöbet tutar…
Kurt henüz doymadan bırakır yemeğini…
Maymun --yerini belli edeceğini bile bile-- vahşi hayvanları görünce çığlık atar bazen…
* * *
Tüm hayvanların fedakar eylemleri, aslında kendi toplumlarını korumak içindir…
Arı kovana saldıran bir başka hayvanı sokarak ölür…
Ahtapot yumurtadaki yavrularını korumak için ölümüne nöbet tutar…
Aç kurt yemeğini yine de sürüyle paylaşır…
Maymun çığlık atarak yırtıcıya yem olur ama çevredeki hemcinslerini kurtarmıştır…
* * *
Hayvanlar alemindeki fedakarlık ve özveri örnekleri çoğaltılabilir: Yetim hemcinslerini evlat edinen köpeklerden, yavruları ölmesin diye kendi vücudunu yem yapan örümceklere dek…
En bencil hayvanlardan biri diye bilinen şempanzelerin dahi aslında toplumsal paylaşıma açık oldukları son yıllarda yapılan bir dizi bilimsel araştırmada kanıtlanmıştı.
Koşullara uyum sağlayarak “hayatta kalma” kavramını merkez alan Evrim Teorisi için bu “kendinden vazgeçme” örnekleri Darwin’den beri hep esrarengiz bir sorun olmuştur.
Bir canlı neden kendi hayatını başkaları için feda eder?
* * *
Peki, bir gazeteci, kendi rahatını ve hatta canını ortaya koyarak neden gerçeği söylemekte, yazmakta ısrar eder?
Canını vermek deyince, Hasan Fehmi Bey’den Hrant Dink’e onca basın şehidini hatırlayalım.
Yahut “yandaşlığa” uyum sağlamak yerine acı gerçeği söylemekte ısrar ettiği için hapsedilenleri, Yunus Nadi’den Kadri Gürsel’e…
Bu bireysel fedakarlıklar, tarihin büyük akışı içinde toplumun çıkarınadır –ki zaten gazetecilik kamu yararı içindir.
Bu yüzden, dünyanın en gelişmiş toplumlarını oluşturan demokrasilerin olmazsa olmazıdır basın özgürlüğü...
Toplum kendisini özgür medyayla korur.
Birkaç fedakar bireyin gerçeği söyleme ısrarını zorla bastıranlar ise toplumun tamamının geleceğine darbe vurmuş olur.
Ama yine de kaybederler: Çünkü canı pahasına kovanı koruyacak bir arı her zaman, her dönemde çıkar.
O arılardan biri olamıyorsanız da en azından o arıları “yedirmemek” gerekliliği, ancak gerçeği olduğu gibi görenlerin kavrayabileceği bir onur meselesidir.
Yine hayvanlar aleminden bir örnekle, Nazım Hikmet'in kurtuluş savaşı destanını yazarken kullandığı dizeyle bitirelim:
"Tavşan korktuğu için kaçmaz kaçtığı için korkar."
