Amalfi’de bir hafta

Kasaba Amalfi bölgesinde sahillerine özgü limonu, ançuezi, ton konservesi ve son yıllarda şeflerin gözdesi colatura ile meşhur.

Amalfi Sahilleri, parçası olmasına rağmen turizmle değil de üretimiyle öne çıkan bir kasaba.

Hâlâ balıkçı, hâlâ çiftçi. Bu sene denk geldi.

Cetara ile Vietri sul Mare arasında denize dimdik inen kayalıklara oyulmuş bir ev kiraladık.

Bölgeyi daha yerli gözüyle tanıma fırsatım oldu.

Amalfi sahillerinin özelliği ayakta durmakta zorlanacağınız sarp kayalıkların neredeyse denize varana kadar teraslanmış olması.

Bu teraslarda ciddi tarım yapılıyor.

Öncelikle limon ve üzüm üretiyorlar.

Az da olsa zeytinliklere var.

Buraları dünyanın en çok gidilmek istenen yerlerinden biri yapan da bu manzara.

Dimdik kayalıklar insan eliyle teraslanmış, dağ taş limon, üzüm, zeytin dolu.

Denize, limonluklara kuşbaşı bakmak, arkanı döndüğünde limon ağaçlarından bir duvarın tepelere doğru yükseldiğini hissetmek, aralardaki zeytin ağaçlarını selamlamak tarifsiz bir zevk.

O masalsı güzelliği biraz kazıyıp daha derin baktığınızda, tüm sahilin en az gökdelenler kadar insan işi, insan projesi olduğunu görüyorsunuz.

Bu topraklara yerleşmekte karar kılmış insanlar taşı, toprak yapmışlar.

Kayalıkların arasına mahalleler kurmuşlar.

Dünyanın en büyük değil ama en özel otellerinin bazılarına sahip bu sahiller.

Halkın, bakımı hiç de kolay olmayan o teraslarda hâlâ limon, üzüm, zeytin yetiştirmeye devam etmesi çok önemli.

İçi boş tatil diyarları değil, gerçekler yerler.

Tıpkı limon bahçeleri gibi teraslandırılmış bir kaç daireden oluşan evimizde, ev sahibimiz bir alt terastaki dairede oturuyordu.

Kuşaklardır balıkçılık yapan, colatura, ançuez ve ton balığı konservesi üreten bir aile Vitaleler.

Mendil kadar, kayalıklardan yontulan toprakların bu coğrafyada arsa sayıldığı düşünüldüğünde büyük bir limonlukları olduğu da söylenebilir.

Bir sabah saat beşte, bir türlü çözemedim bölge aksanında bağırışla uyandım.

Ev sahibimiz limon hasadındaydı.

O saatte kafalarında limon kasaları, teraslar arasında gidip geliyorlardı.

Tüm aile limon topluyordu ama asıl zor iş kasaları yukarı çıkarmaktı ve de kaslı erkek işçilere havale etmişlerdi.

İtalya’nın çoğunda tarım işçileri yabancı.

Son yıllarda tarıma gönül verip şehre göçmeyen, şehirden köye göçen gençler var ama işi götüren yine de yabancılar.

Limonun kilosu 4 euro’dan başlıyor.

Ürettiğin şeyi doğru fiyata satabildiğinde dünya güzel bir yer. Tarımın güzelleştirdiği, kazandırdığı bir yer.

Uzun süre balkondan büyülenmiş gibi izledik olan biteni. D

Dışarı çıkmak için kapıyı açtığımda bir koca poşet limon buldum. Hasattan bizim payımıza da epey limon düşmüştü.