Dünyadan umudunu kesenler kulübü

Bugün İstanbul’daki “sakin” hayatımın 42. günü. Nasıl bu kadar sakin kalabiliyorsun diye soruyorlar. İzmirliyim demek bir anlam ifade etmiyor burada. Yerine daha mantıklı bir cümle kuruyorum: “Dünyadan umudunu kesen insanların düşünce balonlarını okuyorum.” Metro girişindeki mendil satan balık gözlü Suriyeli kızın. O ki, “umudu çalınanlarda bugün” filminin başrol oyuncusu.

Ya da az önce yanımdan ıslak gözlerle geçen, sevdiği, güvendiği adam tarafından hep aldatılıp, hem terk edilen kadının düşüncesini okuyorum. Bu ay da kirasını güç bela ödeyen genç adamın. Akşama yine makarna yiyecek olmanın ağırlığı ile gitarını sırtlanmış yürüyen üniversitelinin. Cizre’deki evini barkını terk edip gelmiş, bir şilte üzerinde 7 kişi yaşam savaşı veren ailenin. Ki, onların bir düşünce balonu bile yok artık.

Şehir bir yandan, hızla dönüyor. Herkes, her yerde, sürekli iş konuşuyor. Dünya, beyaz yakalılar ve kurumsalı bırakmış sıfır yakalılar olarak ikiye ayrılıyor bu şehirde. Onların düşünce balonlarında herkes kendi dünyasının yıldızı. Gülümsüyorum.

Yeni bir yıl geliyor, sen bu yazıyı okurken aralığın 20’si olmuş olacak, 2015 tane yılın son 10 gününe gireceğiz beraber. Sen orada ben burada. Beriki kim bilir nerede. Bu yıl benden 2 sevdiğim insanı alıp götürdü, neresini seveyim? Yerine başka bir şehirde, yeni bir hayat getirdi. Nasıl umudumu keseyim? Sen de kesme. Benden, kendinden, yaşadığın ülkeden, nefes aldığın dünyadan. Daha gideceğimiz ülkeler var. Yüzeceğimiz ıssız koylar. Beyaz tüllerin uçuştuğu serin odalarda, yaz sıcağına inat mayhoş öğleden sonra uykuları.

Yardım elimizi bekleyen balık gözlü kızlar var, çıplak ayaklı oğlanlar. Şiltede yaşayan aileler. Senin sıfır yakalı dünyandan daha sıfır bir dünyada yaşayan. Görmeden geçme. Yardım etmeden başını çevirme. Sen görmezsen kimse görmeyecek. Dünyanın kocaman bir kaybedenler kulübüne dönüşmemek için beslediği tek umudu belki de sensin.

Bir çocuğu sevindirmek isteyen var mı?

Aşağıdaki ihtiyaç listesi, geçen hafta düştü mail kutuma. Ceren Ağca’dan, İzmir’den. Hayatlarının baharında, boylarından çok büyük bir dertle, KANSERLE uğraşan çocukların bizden bir dileği var. Kimisinin adı, EGE, kimisinin GÖRKEM, kimisinin HAYAT. Odalarının önünde gözyaşı döküp, içeri gülümseyerek giren, hayatlarındaki en büyük acıyı çeken ailelerin çocukları onlar. En çok dualarınıza ve desteğinize ihtiyaçları var. Hayata pamuk ipliği ile bağlı olan çocukların dileklerinden oluşan hediye listesinden ya da gönlünüzden geçen bir oyuncağı, elbiseyi, bir mp3 çalar ya da bir Fenerbahçe formasını, da siz alın.

İsimleri ve hangi hastanede yattıkları bende saklı olan miniklerin ihtiyaç listesi şöyle: 20 adet 5 yaş kız montu ve oyuncak, 20 adet 7 yaş erkek montu ve oyuncak, 20 adet 10 yaş erkek montu ve oyuncak, 20 adet 13 yaş kız montu ve oyuncak, 20 adet 13 yaş erkek montu ve oyuncak, 20 adet 18 yaş kız eşofman takım ve atkı bere, 10 adet 18 yaş erkek eşofman takımı ve atkı bere. Yardımlarınızı iletmek için yarın sabah erkenden Dora Magazin’e (0232) 464 84 34 nolu telefondan ya da cerenagca35@gmail.com adresinden ulaşabilirsiniz.