Sokaklar yaşamalı

Ankara’da sokak mağazacılığı neredeyse bitme noktasına geldi.
AVM’lerin istihdamın itici güçlerinden biri olduğu, ekonomik canlanma yarattığı yadsınamaz bir gerçek.
Ancak bu konuda yerel yönetimlerin içinde bulunduğu plansızlık maalesef gelecek için çok da pembe bir tablo koymuyor önümüze.
Üstüne üstlük bu plansızlık sokak mağazacılığını da çok derinden etkiliyor.
Hem sadece sokak mağazalırını değil, şehir içindeki alışveriş merkezleri de büyük sıkıntı içindeler.
Tunalı Hilmi Caddesi’nin durumu da ortada.
Caddelere ve sokaklara sadece araçların geçeceği bir otoyol mantığıyla bakan anakent yönetimi bu gerçekleri görüyor mu bilmiyorum.
Ancak, hepimizin alışveriş merkezlerine tıkılıp kalmaması için sokakların da yaşaması gerekiyor.
Bu konuda dengeyi tutturacak olan da yine yerel yönetimler.
Sokakların yaşaması için tek çare trafiğe kapatılması değil şüphesiz.
Bazı konsept uygulamalar tasarlanabilir, o bölgenin esnafı ve vatandaşlarıyla birlikte karar alınarak hayata geçirilebilir.
Ama bunun yapılabilme için de öncelikle siyasi inatlaşmalardan, zıtlaşmalardan vazgeçilmesi gerekiyor.
Umarız, yeni dönem bu tür işbirliklerine olanak tanır.

Armut dibine düşer

ANKARAGÜCÜ’nde şimdi de teknik direktör krizi yaşanıyor.
Ben hiç şaşırmıyorum.
İşin sportif yönünü tartışmayacağım.
Bu bir yönetim tarzı meselesi.
Ankaragücü’nün yeni yönetimi, teknik direktör Hikmet Karaman ile yollarını ayırmaya çalışıyor. Ancak bunu yaparken profesyonel bir yol izlendiğini söylemek pek olanaklı değil.
Yapılan açıklamalarda takımın borçları her geçen gün çoğalıyor. Hangisi gerçek bilmek gerçekten çok zor.
Hatırlayalım.
Karayalçın döneminde yapılan metro yatırımlarının paralarını ödemeyen kim?
Ya halktan topladığı doğalgaz paralarını BOTAŞ’a ödemeyen?
Bitirme sözü verip üç tane metro inşaatına başlayıp para bulamadığı için yatırımları yarıda bırakan?
“Para yok” diye sızlanıp yan kuruluşların gelirlerini tartışmalı alt ve üst geçitlere yatıran?
E ne demişler armut dibine düşer.