Gidenlerin ardından

O’nu görmek demek mutlaka yüzünü görmek demek değildi. Aynen böyle demişti. ‘Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu yeterlidir.’

İçimiz Atatürk sevgisiyle dolu, çocuklarımızı da bu şekilde yetiştirmeye gayret ediyoruz. Atatürk’ü hem bir lider hem de bir insan olarak anlatıyoruz. İçinde yaşadığı şartları göz önüne alarak değerlendiriyoruz, hayran oluyoruz.

 

Gidenin ardından söylenenler değil midir, gideni gerçekten anlatan?

Atatürk’ün ölümünün ardından neler yazmışlardı yabancı basında bir hatırlayalım mı?

Danimarka basınından: ‘Atatürk yirminci yüzyılın en büyük mucizesidir.’

Fransız basınından: ‘Türkiye’nin uluslararası ünü, prestij ve otoritesi durmaksızın yükselmiştir. Milletine bu kadar az zamanda bu ölçüde hizmet edebilen tek devlet adamı Atatürk’tür.’

İran basınından: ‘İslam dünyasının büyük insan yetiştirme gücünü yitirdiğini öne sürenler, Atatürk’ü hatırlamalı ve utanmalıdırlar.’

Portekiz basınından: ‘Atatürk, başı dumanlı doruklarda yüce bir dağ tepesidir. Siz ona yaklaştıkça o yükselir ve aranızdaki mesafe sonsuza değin aynı kalır. Devirlerinde büyük gözüken, zamanla küçülen benzerlerinden farkı budur ve böyle kalacaktır.’

Alman basınından: ‘Almanya, Atatürk’ün eserine ve mücadelesine hayrandır. Onda, özgürlüğü seven bütün milletler için bir sembol olarak kalacak kudretli bir kişilik görmektedir.’

Çin basınından: ‘Biz Çinliler, hepimiz bu mateme iştirak ediyoruz. Zira büyük bir milletin, çok sevilen büyük Ata’sının ölümü yalnız Türkiye için değil, aynı zamanda bizim kıtamızda ve bütün dünyada büyük bir boşluk bırakmaktadır.’

Yunan basınından: ‘Yunanistan müttefik Türk milletinin matemine iştirak etmektedir. Türkiye için daima iyi bir şef olmuş olan Atatürk, aynı zamanda Türk-Yunan münasebetlerinin iyi bir hamisi olmuştur...’

‘...Bir insana ölümünden sonra bu derece sevgi ve yas gösterileri yapılması milletler tarihinde az görülen şeylerdendir.’

Suriye basınından: ‘Vatanını muhakkak bir parçalanmaktan kurtararak gemisini güvenilir bir limana götürdükten sonra milletinden bir taht istemedi. O, kelimenin bütün anlamıyla bir insan, eşsiz bir dahi, kahraman bir asker ve siyaset adamı idi. Hayatını milletinin mutluluğuna adadı, bu uğurda genç yaşta hayata gözlerini kapadı.’

İngiliz basınından: ‘İngiltere önce, cesur ve asil bir düşman, sonra da sadık bir dost olarak tanıdığı büyük adamı selamlamaktadır.’

11 Kasım 1938 günü, bu satırların okunduğu ülkelerin bazılarıyla on beş, yirmi yıl önce savaşmıştı. Eski düşmanların, yeni dostların hayranlığıyla; Türk milletinin gözyaşlarıyla uğurlanmıştı.

Dün, 10 Kasım 2018 Cumartesi günü, saat dokuzu beş geçe eşim ve iki oğluşumla balkona çıktık. Siren çalmaya ve binlerce araba kornaya basmaya başladığında bir dakika öylece durduk saygımızdan. Arabalar, motosikletler, yayalar, herkes donmuştu. Bir ara kafamı kaldırıp karşı apartmanlardaki balkonlara baktım. Bir çok balkonda, aynı bizim gibi, aileler yan yana dizilmiş saygı duruşundaydılar.

Çocuklarıma ‘karşı balkonlara bakın’ demek istedim, cümle boğazımda düğümlendi, tamamlayamadım. Kimse görmeden, akan gözyaşımı silmeye çalıştım.

Ne güzel insanlardı, ne mutlu bir andı!

Gözyaşım da mutluluktandı.

Seksen yıl geçmişti, dünyada kimseye nasip olmayan ve bence olmayacak da bir sevgi, rahmet, dua seli; yollardan, balkonlardan, yüreklerden göğe yükseliyordu.

Kimse tarafından zorlanmadan, milyonlarca insan tarafından seksen yıldır sevgiyle anılmak herhalde sadece Mustafa Kemal Atatürk’e nasip olmuştur yeryüzünde.

Dün rahmetle andık,

Her gün sevgiyle anıyoruz,

Gelecekte de anacağız...

 

Not: Atatürk’ün ölümünün ardından yazılanları araştırırken fark ettiğim, harika bir derleme çıkaran Onedio editörlerine teşekkür ederim.

 

Not: Bana Twitter, Facebook ve Instagram’dan ulaşabilirsiniz: @anlatanadam