Lefter Küçükandonyadis: Sarımız laciverdimiz kıymetlimiz

Onlar; güzel, huzurlu, efil efil bir ülke görememişler ama bu ülke onları görmüş. Bu ülkenin insanları onlarla yaşamış. Onlarla aynı zamanda nefes almış.

Sabahattin Ali’nin memleketlisiyiz mesela. Nâzım Hikmet’in, Nubar Terziyan’ın, Ruhi Su’nun, Yılmaz Güney’in. Ne biçim iş.

Türkan Şoray bizim sultanımız. Ne acayip. Ne olağanüstü. Münir Özkul’la aynı vakte çalmış ömrümüzün saati. Daha ne ister insan.

Kemal Sunal’ı görmüşüz, Ahmet Kaya dinlemişiz, Zeki Müren’i sevmişiz. Çok güzel insanlar görmüşüz. İhsan Yüce gülüşü görmüş bu ülke İhsan Yüce gülüşü.  Fazla da uzatmaya lüzum yok işte.

Hep söylüyorum, şöyle bi cümlemiz var, dünya üzerinde başka kimselere açıklayamayız:

“Dünyanın bütün meşhurları bununla traş oluyor; İngiltere Kralı, Rahmetli Başkan Kenedi, Taçsız Kral Pele, Bakenbauver, Kaleci Mayer, Nadya Komanaci, Biricit Bardo, Fenerbahçeli Cemil! Hepsi şöhretlerini bu bıçağa borçludurlar!” 

Ziya’yı  kimseye anlatamayız. Anlatamayız. E anlat hadi. Ne diycen.

Hakkı Yeten yaşamış bu ülkede, Metin Oktay yaşamış, Lefter yaşamış. Yaşamak onlarınki işte. Böyle sevilmek böyle sayılmak böyle anılmak. Ölüm onlara ne ki.

Bugün Lefter’in,

Lefter Küçükandonyadis’in,

Fenerbahçe’nin iki gözünün bebeği, sevgilisi, kıymetlisi,

Fenerbahçe’nin sarısı, laciverdi,

Fenerbahçe’nin varı, yoğu, çubuklusu

Fenerbahçe’nin efsanesi Lefter’in dördüncü ölüm yıldönümü.

Beşiktaşlılar dört yıl önce bugün, Lefter’in arkasından ağlarken “Baba Hakkımızın yanına gönderdik” dediler. Galatasaraylılar “Cennet artık çift forvet” diye eklediler. Böyle sevilmek böyle sayılmak böyle anılmak.

Bizim tek laf edecek takatimiz yoktu. Hâlâ boğazımızda düğümlüdür arkasından diyeceklerimiz. Biz zaten Lefter için hiç bi zaman denebilecekleri diyemeyiz. Diyemeyeceğiz.

Çok güzel insanlar görmüş bu ülke. Ölüm sana bana. Ölüm onlara ne ki.

Ruhun şad olsun Lefter Küçükandonyadis. Sarımız, laciverdimiz, kıymetlimiz.