Final Emir’i geldi

1984’te Malezya Turnuvası’nda ilk resmi maçımızda Avustralya’ya 85-81’lik skorla yenilmiş, çok da canımız sıkılmıştı. Kangurular yardımcı antrenörü olduğum Balkan Şampiyonu, istim üstünde ki, rüya takımı fena çarpmıştı. Rövanş için dün akşamı bekliyordum. Evire çevire,gide gele yenmek diye buna denir. Çift uzunlu beşle başladık ama, ilk beş dakikada salt dış atışa yönelik anlayışla topu Ömer’le buluşturamadan geçtik. Skorboard arızasıyla soğuyan eller bizi arızaya soktu. 7’de1 üçlük atabildik. Neyse ki oyundan Sinan’ın olağanüstü gayretiyle kopmadık. Zor akşamların çocuklarını yüksek adrenalinli maç beklediği baştan belli oldu.

Sancılı son yarı

18-15 geride girdiğimiz 2. çeyrekte Ataman iyice kısalttı takımı ama top kayıplarının önünü alamadı. En önemli silahımız hücum reboundu inisiyatifimizi yitirdik. Sinan turnikeleriyle skorumuzu sürüklerken onlar uzunsuz pota altımıza Baynes ile yüklendiler. Keskin nişancımız Cenk ve Kerem Tunçeri üçlükleri bulunca savunmada da toparlanarak kopmadan 35-34’le gittik odaya. Biz tempomuzu bir türlü yükseltemezken odadan baskıyla dönen Kangurular karşısında inanılmaz top kayıpları yapmaya başladık. 12 sayılık atak yaptılar. Aleyhimize kasti ve teknik fauller çalınırken maçın son çeyreğine krizi büyütmeden 50-46 geride girdik. Son çeyrekte ki inanç ve savaş basketbol tarihimize geçer. Hele maç biti mi, 2 sayı gerideyken “Emir’in cool kendine güveni” jenerik olacaktır. Yarı final rakibimiz, Litvanya’ya karşı işimiz zor ötesi güç. Ama Japonya 2006’da önce Avustralya sonra Litvanya’yı yenerek gitmiştik çeyrek finale. Aynı yoldan şaşmayalım çocuklar.