Güven duygusu 

Balkanlarda, Kafkaslarda, Asya’da, Afrika’da, her yerde, Türkiye samimi bir gayretle kavgaya ve dövüşe müdahale ediyor. Gerektiğinde cebinden paralar harcıyor, ayrıca  fakir ülkelere el uzatıyor... 

Büyük fedakarlık... 

...... 

Aslında Amerika gibi süper bir abi’nin üstlenmesi ya da en azından organize etmesi gereken böyle bir hizmeti, tek başına Türkiye üstlenmiştir. 

Amerika sadece seyrediyor. 

* 

Her yangını da körüklüyor: 

. Azerbaycan’la Ermenistan hep kapışsın istiyor. 

. Türk-Yunan savaşı olsun diye çanak tutuyor. 

. KKTC ve Güney Kıbrıs’ı tekrar ateşe atmaya çalışıyor. 

. Elini Ortadoğu’dan çekmiyor. Suriye’yi ve Irak’ı karıştırıyor. İran’ı sürekli tahrik ediyor... 

Hangi birini sayayım? 

Afganistan’a yaptığını da biliyorsunuz. Şimdiki Rusya-Ukrayna Savaşı’nın baş tertipçisi de odur zaten... 

Oturmuş seyrediyor. 

* 

Sadece Amerika mı? 

Almanya da seyrediyor.  

Fransa hâlâ sömürge peşinde... Sınır tanımıyor. Çömez gibi ortalarda dolaşıyor. 

- Sadece benim devletim. 

- Benim Türkiye’m. 

Her yerde o var. 

Avrupa bu kışı zor geçirecekmiş. Elinden gelse benim devletim, oraya da yetişir. 

Kuralı şudur: 

- Yardım et... Karşındaki buna layık olmasa bile yardım et. 

...... 

Türk vatandaşında “devlete güven” duygusu şimdiye kadar hiç bu derece güçlenmemişti. 

“Nerede bu devlet?” sözü sadece hoş bir sada olarak kaldı galiba. 

Not: 

Ünal Çeviköz “Türkiye blöf yapıyor” diyerek, yine kendi ülkesini hançerledi... 

Şimdi siz “Çeviköz kimdir?” diye merak etmişsinizdir muhakkak. 

Kim olabilir? 

Kemal Bey’in danışmanıdır. Emekli bir diplomattır... Ne güzel bir yerde iş bulmuş değil mi? 

Cuk oturmuş.