Erkeğin barınma sorunu

Koca şikáyet ediyor, mahkeme de şikáyet ve delilleri değerlendirerek bu kararı alıyor.

İyi, hoş, álá.

Mağdur olan korunsun.

Fakat aksine neden rastlamıyoruz hiç?

Benim bildiğim, can havliyle kaçıp karakola sığınan kadını, eli bıçaklı kocasına teslim ediyor, ederken de "Kocandır, sever de döver de" diyoruz.

"Prensip icabı" karı-koca arasına girmiyoruz.

Sonra ne oluyor... Kadının kocası tarafından bilmemkaç bıçak darbesiyle öldürüldüğünü duyuyoruz.

Fakat mahkemelere hak vermiyor değilim!

Erkeğin hangi birini uzaklaştıracaklar evden... İş oraya vardığında evine gidebilen erkek kalmaz Türkiye’de.

Bakmışsınız aniden erkek nüfusunun barınma sorunu çıkmış ortaya!

OLMUYOR

TAMAM, çok seviyoruz...

Öpüyoruz, okşuyoruz, oynaşıyoruz...

Yatağımıza alıyoruz, tabağımızdan yemek yediriyoruz...

Ama hayvanlarımıza iyi bakamıyoruz.

Kimimize zor geliyor...

Kimimizin vakti yok...

Kimimizin parası çok...

O çok sevdiğimiz dostlarımızı sonunda onları bizim kadar sevmeyen birilerine emanet ediyoruz.

Onlar "angarya"yı dolaştırıyorlar, doyuruyorlar, veterinere götürüp getiriyorlar...

Ve bir gün o çok sevdiğimiz dostumuz ya kayboluyor, ya çalınıyor, ya eziliyor, ya zehirleniyor... Ya da işte arabada unutulup havasızlıktan boğuluyor.

Görünürde "onları bizim kadar sevmeyen emanetçiler" ama aslında "emanetçiler eliyle hayvan seven bizler" yüzünden, dostlarımız gidiyor.

Sonrasını sormayın...

Hayvanı olanlar tahmin edebilir ancak bu acıyı.

Sezen’in Cano’su da arabada unutuldu ve kimbilir nasıl can verdi.

Salı akşamı Ajda Pekkan’dan aldım haberi. Konuşamıyordu aradığında. Dakikalarca ağlaştık karşılıklı.

Sahnede oynaması filan umurumda değil... O bir candı.

Sezen’in de canıydı.

Bütün tanıyanların sevgilisi...

Kalp krizinden öldü diyorlar. Peki, öyle olsun.

Geride kalanları teselli edecekse bu...